30 ตุลาคม 2551 15:20 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
บทที่ 1
เด็กหญิงหนึ่ง ก่อเกิด กำเนิดกาย
อยู่ท่ามยาย และแม่ ดูแลเลี้ยง
ชีวิตหนอ โชคชะตา ฟ้าลำเอียง
คนข้างเคียง ชื่อว่าพ่อ แค่ก่อกาย
บทที่ 2
อยู่ท่ามกลาง ธรรมชาติ ญาติพี่น้อง
มิเคยครอง ความทุกข์ มีสุขหลาย
ไม่เคยรับ สิ่งพร้อม มาล้อมกาย
มีเพียงยาย คอยสอนสั่ง ด้วยหวังดี
บทที่ 3
พออย่างสู่ วัยรุ่น กรุ่นความฝัน
ชีวีพลัน ขวัญหาย แม่หน่ายหนี
คนหน้าใหม่ เขาทำ ย่ำฤดี
ด้วยไม่มี แม่เอย เคยเคียงนอน
ความอบอุ่น ที่เคยได้ กลับหน่ายแหนง
หวาดระแวง ร้องไห้หลับ ลงกับหมอน
อุ่นไอรัก อวลพราก จากมารดร
ความอาทร ไม่หวลย้อน หมือนก่อนเนาว์
บทที่4
พอความรัก กร้ำกราย คล้ายจะชื่น
เคียงคู่ยืน ชีวีฉัน มั่นกับเขา
พายุโหม โถมล้า ทนฝ่าเอา
มีเพียงเรา สองคน บนทางเดิน
บทที่ 5
แล้วใจเธอ ก็จาง ร้างความรัก
เคยพิงพัก ให้เคว้งคว้าง กลับห่างเหิน
เธอมีเขา รักฉัน พลันยับเยิน
เธอแยกเดินเป็นคนห่าง ร้างสัญจร
ความทุกข์ใด ยิ่งใหญ่ ที่ในหล้า
ไม่ทุกข์กว่า คนรัก มาหักถอน
เคยสัญญา จะรักกัน กลับบั่นทอน
ลืมคำวอน จะรักฉัน จนวันตาย
จะขอจบ นิยาย สายน้ำเน่า
ชีวิตเล่า ใครสร้าง ทางสลาย
ในวันนี้ เขาไม่อยู่ เป็นคู่กาย
เปรียบนิยาย น้ำเน่า ช่างเหงาจัง
the end
ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 ตุลาคม 2551 15:37 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฝนจาก....พรากใจ
เมฆสีจาง ร้างหม่น ยามฝนจาก
เหมือนรักพราก จากใจ ไปไกลแสน
อยู่แห่งใด รักข้า หาทั่วแดน
หรือหลงแมน เมืองฟ้า จึงลาใจ
ใบไผ่ไหว เบียดกอ พ้อว่าหนาว
น้ำค้างพราว หนาวหนัก รักอยู่ไหน
ร่ำรำพัง อยู่เดียว สุดเปลี่ยวใจ
หรือพงไพร ไหนซ่อน ในค่อนคืน.......
ฝากใจ...ใส่ดอกบัว
บัวชูช่อ งามตา ท้าลมหนาว
ระยิบพราว แสงพลบ ทบสิงขร
วิหคดง บินลับ คืนกลับคอน
ใจรอนรอน ร่ำร้าว หนาวในทรวง
อีกเมื่อไหร่ บัวจะบาน อย่านานนัก
จะฝากรัก กับหัวใจ ใส่บัวหลวง
หากคนผ่าน มั่นจิต ไม่คิดลวง
ใจทั้งดวง ที่ฝากเจ้า ให้เขาครอง
รักเอย..ไฉนเลย เช่นแม่น้ำ.....
ลุ่มลำน้ำ ทอดยาว เป็นราวเส้น
สายน้ำเย็น ชโลมแสง สุรีย์ศรี
ระยิบคล้าย พรายพราว ราวมณี
ดุจนที มีค่า กว่าสิ่งใด
ความรักข้า หากเป็น เช่นสายน้ำ
รักคงช้ำ เพราะไม่คืน มาชื่นใหม่
ไหลเลาะเรื่อย รินลง สู่พงไพร
เหมือนหัวใจ รินดับ ไม่กลับคืน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 ตุลาคม 2551 15:17 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ใบไม้ไหว ร่ายรำ ระบำรัก
วิหคพัก ผ่อนหลับ ลงกับขอน
ดอกไม้งาม ชูช่อ ล้อภมร
ผีเสื้อวอน อ้อนเสพ เกสรงาม
ลมไล้ลู่ พลิ้วไหว ปลายใบหญ้า
สาดแสงกล้า ตะวันสา น่าเกรงขาม
ตะวันเอย สาดทา ฟ้าสีคราม
เหมือนนิยาม หัวใจ ฉันให้เธอ
ลั่นทมทอง ชูช่อ ล้อลมร่อน
คล้ายจะอ้อน ว่าคิดถึง ซึ้งเสมอ
ส่งกลิ่นอวล สายลม ชมละเมอ
เหมือนฉันเธอ จำห่าง ต้องร้างไกล
ไทรโศกย้อย รากหยั่ง สู่ฝั่งพื้น
เพียงหยัดยืน ต้นงาม ยามลมไหว
ม่านไทรงาม พริ้วผสม ลมแกว่งไกว
เหมือนหัวใจ เคยสั่นคลอน ในค่อนคืน
ธรรมชาติ ในโลก ที่โศกเศร้า
ดูหรือเล่า อยู่รำพัง รังจะฝืน
เหมือนไร้ทุกข์ สุขสันต์ ทุกวันคืน
แต่ยังกลืน เก็บช้ำ สู้ทำใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 ตุลาคม 2551 14:51 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ความทรงจำ สีจาง กระจ่างชัด
เป็นเกลียวมัด รอใจ ใครผสม
ย้ำรอยหวาน ผ่านใจ ในนานนม
ยังเฝ้าชม คำรัก มาทักทาย
อดีตหวาน ผ่านพา เข้ามาถึง
หวังจะซึ้ง รอยหวาน กลับผ่านหาย
ทำหัวใจ ครวญคราง เจ็บปางตาย
รักละลาย สลายลับ ไปกับลม
เธอเปรียบดั่ง ตะเกียงส่อง ท้องถิ่นเถื่อน
เธอเปรียบเดือน สาดทาง ที่ร้างขม
เธอเปรียบดาว พราวพรรณ ฝันอยากชม
ร้อยคารม รอรักก่อ เป็นช่องาม
ณ วันนี้ ยังเฝ้าพ้อ รอคำรัก
เธอพิงพัก อยู่แห่งไหน อยากไถ่ถาม
อยากพบเธอ ใต้แสงจันทร์ ฝันทุกยาม
คืนฟ้าคราม ดาวเกลื่อน ยังเลื่อนลอย
ฝากลมฝน ที่ผันจาก พรากวันนี้
บอกคนดี ใจยังเศร้า สุดเหงาหงอย
ฝากน้ำค้าง พร่างพรม กับลมลอย
ว่ายังคอย คนเคยซึ้ง จากหนึ่งใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
28 ตุลาคม 2551 09:49 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฟ้าสีเทา ลมหนาวล่อง ละอองฝน
วสันต์พ้น ผ่านสู่ ฤดูหนาว
ลมเอี่อยชม คล้ายพ้อ ช่อทองกวาว
ทุ่งทองคราว ลมไหว อาลัยวอน
หมู่แมกไม้ ส่ายใบ อาลัยนัก
หยาดแห่งรัก ผันจาก ยากถ่ายถอน
คิดถึงเอย เคยชื่น ผืนดินดอน
ให้อาวรณ์ ไร้คำ แม้ร่ำลา
ยามฝนผ่าน ร้างกัน ไร้วันชื่น
แม้ไม่คืน กลับสู่ หมู่พฤษา
วิหคร้อง ขานรับ จับอุรา
เหมือนสัญญา เคยมั่น มาผันแปร
ตะวันสาด แสงพราว หนาวแทนทด
ใจกำหนด ว่าจำ ย้ำรอยแผล
อดีตลึก ผนึกรัก ปักดวงแด
ฝังกุญแจ ขังใจ ในนิรันดร์
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
970
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
