26 กันยายน 2554 09:11 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เอ็งมันคนไม่มีหัวใจ
ข้าทุกข์น้ำตาไหลเพราะ..ภัยน้ำท่วม
เอ็งยังอุตส่าห์รวบรวม มวลภาพน้ำท่วม
ไปแสดง....
ต่อหน้าบริษัทที่โง่
ไม่เติบโตเรื่องฉลาดแจ่มแจ้ง
ให้เงินเอ็งไป...ใบแดงแดง
เพื่อแสดง...ความมีน้ำใจ...
แต่เขาหารู้ไม่
ใบแดงนั้นไซร้อยู่ที่ใคร....เขาไม่สน
เมื่อเองเร่งรีบร้อนรน...ขนใบแดงไปปรน
ลูกเมีย(ใหม่)เอ็ง.....
ข้าคนรับทุกข์ไม่ได้...
เพราะคำพูดจากใจมันไม่เจ๋ง
ทุกวันมีแต่ความเซ็งและ..ก็เซ็ง
น้ำก็เร่งขึ้นเอ๊า ขึ้นเอา...
ทุกข์เรื่องน้ำก็พอการ
มาทุกข์กับมาร...ที่คอยแผดเผา
เอ็งทำอย่างนี้ได้ทุกปี...สิเล่า
ข้าก็ได้แต่เฝ้า...เจ็บแค้นเรื่อยมา....
มันคือความเลว..ของชายคนหนึ่ง
ที่ถูกฉุดดึงด้วย...หญิงแพศยา
ที่เดินไปไหนมีอวัยวะ_____คอยปิดตา
ไม่มีศักดิ์ศรีราคา...ของความเป็นชาย.....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
กลอนเปล่ายามน้ำหลากปี 54
24 กันยายน 2554 10:47 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฉัน..อยากรักเธอ..ให้เต็มหัวใจ
แต่..ความหวั่นไหว..คอยไถ่ถามถึง
เรื่องราวคราวที่ผ่าน..ร้าวรานตราตรึง
ใจจึงดื้อดึงไม่กล้า...ซึ้งกับใคร..
ยื้อยุด หยุดยั้ง.. และไม่พลั้งเผลอ
คือสิ่งที่เจอ... ยามใจหวั่นไหว
ณ วันเวลา ตรงนี้... ไม่มีใคร
เพียงเพราะกลัวเสียใจ.. เหมือนที่แล้วมา...
หัวใจของฉัน...ณ ในยามนี้...
มีทั้งอยากลองดี.. และความปราถนา
อยากรักเธอให้เต็มล้น... ในอุรา
แต่อดีตที่ผ่านมา..คอยหลอนอยู่ร่ำไป
และฉัน..คงต้องอยู่..อย่างเดียวดาย
เหมือนมวลใบไม้..ที่ร่วงรายไสว
มีค่าเพียงห่ม..พรมพื้น..ผืนไพร
ไร้รัก..ไร้ใจ..ไร้ใคร..จะอาวรณ์....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
21 กันยายน 2554 18:20 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
แว่วเสียงเพลง อ่อนหวาน ผ่านทุ่งข้าว
สู่เรือน จ้าวนางใจ ที่หมายมั่น
ร่ายบรรเลง เพลงซึ้ง กึ่งรำพัน
ท่ามแสงจันทร์ เด่นฟ้า แห่งราตรี
บทเพลงรัก ขลุ่ยครวญ หวลปนโศก
แสนวิปโยก หวามไหว หัวใจพี่
คิดถึงนวล นางใจ ในฤดี
หวังนารี ฤทัยมั่น ไม่ผันแปร
ช่อรวงเรียว ละออ ทอทิวทุ่ง
ปีนี้มุ่ง ได้กำเคียว เก็บเกี่ยวแน่
หลายปีผ่าน รานร้าว ข้าวลอยแพ
ทางน้ำแปร ไหลรวม ท่วมผืนนา
หากขายข้าว ได้กำไร จะไปหมั้น
เจ้าจอมขวัญ ตาคม ให้สมค่า
หากขายข้าว คราวนี้ มีราคา
แต่งกานดา ปีหน้าแน่ แม่จงรอ
แว่วเสียงเพลง อ่อนหวาน ผ่านทุ่งข้าว
ฝากลมเจ้า แห่งราตรี พี่วอนขอ
อย่าเปลี่ยนใจ หนอนาง ระหว่างรอ
เพลงขลุ่ยคลอ พ้อถึงเจ้า โปรดเข้าใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
19 กันยายน 2554 20:53 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฝากคำถ้อย ลอยฟ้า ไปหาเจ้า
อยู่ดีเล่า หรือทุกข์ใจ เพราะไกลห่าง
บนทางเดิน แห่งเรียวรุ้ง ที่รุ่งลาง
ฝันอำพราง สว่างใส ในความจริง
เห็นไหมนั่น ริมรอบ ตรงขอบฟ้า
ต้นดารา ดอกพราว ทุกราวกิ่ง
เพียงเพื่อเจ้า หมายหวัง ตั้งใจจริง
จงโน้มกิ่ง เกี่ยวคว้า ดาราชม
แม้เส้นทาง ขวากหนาม จะลามกั้น
เจ้าอย่าหวั่น เร่งฟันฝ่า มาให้สม
แม้นางไพร ล่อบ่วง ลวงให้ชม
อย่านิยม หวั่นไหว ใฝ่ว่างาม
ฝากคำถ้อย ลอยฟ้า ไปหาเจ้า
ห่วงใยเล่า กับหัวใจ คนไถ่ถาม
ใจดวงนี้ เปี่ยมคิดถึง ซึ้งทุกยาม
มองฟ้าคราม แสนห่วงใย คนไกลกีน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
5 กันยายน 2554 18:50 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ฟ้าเคยสวย จะรานร้าว เสียคราวนี้
ธรณี จะย้ายแยก แตกสลาย
แม่คงคา นับพันคุ้ง จะพุ่งพราย
ศิลาราย โขดขุนเขา เป็นเถ้าพัง
หรือวิโยค โลกคล้าย สลายร่าง
ริมฟ้ากว้าง ดาวรายเรียง เหลือเพียงฝัน
หรือโลกา จะพิโรธ จึงโทษฑันณ์
ฟ้าอำพัน เคยงาม จึ่งคร้ามดำ......
เคยได้ฟังตำนาน กล่าวขานไว้
กาลต่อไปมนุษย์โลก จะโศกศัลย์
จะร้อนรุ่มอยู่ในห้วง ดวงตะวัน
เผาพลาญพันธ์มนุษย์ชาติ พินาศไป
มนุษย์โลกาล้วน ส่วนที่เหลือ
จะต้องสอยมะเขือ ยังชีพไว้
ใช่เศษไม้แทนศาตรา ฆ่ากันไป
เวียนวนไนโลกา เข่นฆ่ากัน
กาลต่อมา สุริยันจะพลันตื่น
ระดาดื่นสื่มุมเมือง เรืองเขตขันณ์
เป็นเพลิงร้อน ดุจไฟบรรลัยกัลย์
เผาเผ่าพันธ์ มอดไหม้บรรลัยจุล
กาลต่อไป ศาสนาใหม่จะกำเนิด
โลกจะเกิด คุณความดีมีเกื้อหนุน
มนุษย์โลกจะสุขสวย ด้วยผลบุญ
คอยค้ำจุนมีหลักธรรม ประจำใจ
ตัวมนุษย์สุดประเสริฐ แสนเลิศล้ำ
ด้วยบุญทำ รูปร่างที่สร้างไว้
ชายเหมือนชาย หญิงเหมือนหญิงทุกสิ่งไป
ขึ้นเรือนใคร ถึงได้รู้ว่าคู่ตน
นั่นคือในศาสนา พากำเนิด
ก่อบังเกิด ศาสนาใหม่สำเร็จผล
จงเร่งทำบุญความดี เถิดทุกคน
อาจได้ยลพระศรีอาริย์ กาลต่อไป
ทิพย์โนราห์ พันดาว
สอยมะเขือ ยายบอกว่าท่านเปรียบเปรยว่าคนตัวเล็กลงจน
ต้องสอยมะเขือมาทำอาหาร
หน้าส่วนตัว
1464
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
