5 พฤศจิกายน 2551 17:01 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
แว่วลำนำ คำหวาน ขานเพลงรัก
ว่าจะภัก ดีกัน แม้วันเปลี่ยน
ซึ้งคำรัก หวานร้อย ถ้อยสำเนียง
ยังคลอเคียง งอกงาม ความทรงจำ
แด่ความรัก สุขล้ำ ลำนำหวาน
ฟ้าสคราญ น้ำค้างพราว ดาวลอยต่ำ
ความซึ้งใจ ไหนจะเท่า ภาพเราจำ
คืนลำนำ เพลงหวาน ที่ผ่านทรวง
โปรดจงรับ รู้ไว้ ใจดวงนี้
มิอาจลืม เลือนคนดี มีแต่ห่วง
ฝากลมหนาว รำเพย เอื้อนเอ่ยทวง
กลัวจะลวง คำมั่น เคยสัญญา
ฟ้าใกล้สาง วิหคขับ สดับเสียง
แผ่วสำเนียง คำรักหวาน ผ่านมาหา
ถึงคนไกล หากลืมกัน ผันวาจา
ผ่านเวลา กี่กัปกัลป์ ยังมั่นคอย
ลมพัดแผ่ว หวานล้ำ ลำนำรัก
ใจทายทัก บอกลมรอ ท้อไม่ถอย
ฝากลมเยือน เตือนสักครั้ง ว่ายังคอย
ประสานรอย ลำนำหวาน ขานเพลงใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
5 พฤศจิกายน 2551 16:48 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนวันเพ็ญ แจ่มฟ้า นภาผ่อง
เคยเคียงครอง เชยชื่น ในคืนหนาว
เคยร่วมลอย กระทงฝัน วันฟ้าพราว
นั่งนับดาว ดาษดื่น ในคืนเพ็ญ
มือประสาน ไออุ่น นอนหนุนตัก
เอ่ยคำรัก จากหัวใจ เคยได้เห็น
แผ่วกระซิบ สำเนียงหวาน ผ่านลมเย็น
มองเดือนเพ็ญ รำพันซึ้ง คำนีงครวญ
ณ รอบกาย ชายหญิง แอบอิงคู่
เราหดหู่ เสียงหริ่งคราง ร้างไห้หวล
ใยตัวเรา จึ่งพร่ำ ร่ำแต่ครวญ
ปวดใจจวน แตกระส่ำ เฝ้าทำใจ
มองกระทง หลายหลาก มากความฝัน
ลอยประชัน ล้อแสงเพ็ญ เด่นไสว
กอดกระทง หวังอุ่นบ้าง ในกลางใจ
แทนกอดใคร คนนั้น คืนวันเพ็ญ
จำต้องลอย กระทงฝ่า คงคานี้
หวังคนดี จะพบใจ ฝากให้เห็น
หัวใจร้าว ลอยคว้าง กลางแสงเพ็ญ
ท่ามลมเย็น เดือนคล้อย อยากลอยเคียง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 พฤศจิกายน 2551 17:44 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ใจเอยใจใคร เหตุใดร่วงหล่น
รอนแรมเปียกฝน อยู่ข้างหน้าต่าง
ทนหนาวซุกซ่อน อกอ่อนอำพราง
ใจครวญใจคราง รักล้างลาไป
สองเอยสองมือ อุ้มถือหัวใจ
โอบกอดแนบไว้ ให้นิ่งนานเนาว์
ใครเอยทำช้ำ ใจดำกับเจ้า
จงอยู่กับเรา เถิดเจ้าหัวใจ
ใจรักพยักหน้า สายตาวอนเร้า
ชื่นกันฝันเรา คอยเฝ้าห่วงใย
อย่าทำระทม ขื่นขมนะใจ
จับมือกันไว้ ก้าวไปด้วยกัน
เดินทางฟันฝ่า พายุโรมรัน
หวังถึงจุดฝัน ด้วยกันนะใจ
ยามเหนื่อยเร่งร้อน อาวรณ์ผ่อนให้
ผูกพันสองใจ ท่องไปในนิรันดร์......
ทิพย์โนราห์ พันดาว
3 พฤศจิกายน 2551 17:39 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ลมรำเพย พัดใบไ ผ่เอนกิ่ง
ไร้รักจริง รานร้าว คราวลมไหว
จันทร์ยังครอง ดาวอยู่ เป็นคู่ใจ
เราอาลัย คืนอาทร ไม่ย้อนมา
ได้แต่เขียน กวีร่ำ คอยพร่ำบอก
ดื่มหมดจอก น้ำจันทร์สิ้น ถวิลหา
เทน้ำจันทร์ ดื่มล้างรัก หนักอุรา
หวังจันทรา รักษาร้าว แก้หนาวทรวง
จินตนาการฉันฝันและใฝ่
คว้าดาวใจ จากสวรรค์ บนชั้นสรวง
แม้ดาวอี่น หล่นมา ระดาดวง
ไม่เทียบดวง ดาวเอย ที่เคยชม
อยุ่แห่งไหน ดาวน้อย เคยลอยเด่น
เคยได้เป็น คู่สร้าง ทางเหมาะสม
หรือดาวเอย ลืมรัก ที่ฝากชม
ยังงายงม รอดาว ล้างร้าวใจ....กรึ๊บ..หมดจอก....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
30 ตุลาคม 2551 15:20 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
บทที่ 1
เด็กหญิงหนึ่ง ก่อเกิด กำเนิดกาย
อยู่ท่ามยาย และแม่ ดูแลเลี้ยง
ชีวิตหนอ โชคชะตา ฟ้าลำเอียง
คนข้างเคียง ชื่อว่าพ่อ แค่ก่อกาย
บทที่ 2
อยู่ท่ามกลาง ธรรมชาติ ญาติพี่น้อง
มิเคยครอง ความทุกข์ มีสุขหลาย
ไม่เคยรับ สิ่งพร้อม มาล้อมกาย
มีเพียงยาย คอยสอนสั่ง ด้วยหวังดี
บทที่ 3
พออย่างสู่ วัยรุ่น กรุ่นความฝัน
ชีวีพลัน ขวัญหาย แม่หน่ายหนี
คนหน้าใหม่ เขาทำ ย่ำฤดี
ด้วยไม่มี แม่เอย เคยเคียงนอน
ความอบอุ่น ที่เคยได้ กลับหน่ายแหนง
หวาดระแวง ร้องไห้หลับ ลงกับหมอน
อุ่นไอรัก อวลพราก จากมารดร
ความอาทร ไม่หวลย้อน หมือนก่อนเนาว์
บทที่4
พอความรัก กร้ำกราย คล้ายจะชื่น
เคียงคู่ยืน ชีวีฉัน มั่นกับเขา
พายุโหม โถมล้า ทนฝ่าเอา
มีเพียงเรา สองคน บนทางเดิน
บทที่ 5
แล้วใจเธอ ก็จาง ร้างความรัก
เคยพิงพัก ให้เคว้งคว้าง กลับห่างเหิน
เธอมีเขา รักฉัน พลันยับเยิน
เธอแยกเดินเป็นคนห่าง ร้างสัญจร
ความทุกข์ใด ยิ่งใหญ่ ที่ในหล้า
ไม่ทุกข์กว่า คนรัก มาหักถอน
เคยสัญญา จะรักกัน กลับบั่นทอน
ลืมคำวอน จะรักฉัน จนวันตาย
จะขอจบ นิยาย สายน้ำเน่า
ชีวิตเล่า ใครสร้าง ทางสลาย
ในวันนี้ เขาไม่อยู่ เป็นคู่กาย
เปรียบนิยาย น้ำเน่า ช่างเหงาจัง
the end
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
840
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
