21 มิถุนายน 2549 04:24 น.
ทานทองคำ
จาก...เพื่อน...ถึง...เพื่อน
จำให้ดี ธานีนี้ สุโขทัย
ศรีสัชนาลัย นี่คือ ชื่ออำเภอ
สารจิตร นามตำบล ค้นให้เจอ
หมู่สามเน้อ บ้านฉันอยู่ หน้าโรงเรียน
เลขที่บ้าน ร้อยสี่สิบ ขีดทับสอง
ไปจดจ้อง มองหา ถ้าแวะเวียน
หาไม่พบ สบใคร ให้ถามเรียน
ตามที่เขียน ให้นี้ มีคนรู้
ชื่อนิทาน ขานตามบัตร ประชาชน
แต่ทุกคน เรียกสงกรานต์ กันทุกผู้
หากไปถาม หานิทาน ท่านไม่รู้
เขาจะรู้ แต่ชื่อเล่น เป็นสงกรานต์
ขอฝากไว้ ให้เพื่อน ด้วยจริงใจ
แม้ห่างไป อย่าลืมเลือน เคลื่อนตามกาล
อยู่ที่ไหน แห่งใด ให้เบิกบาน
ให้สำราญ มีสุข กันทุกคราว
เพื่อนทุกข์กาย เหงาใจ อย่าซ้ำเพื่อน
คงเป็นเหมือน ไม้ผลัดใบ ในหน้าหนาว
ฝนไม่ตก น้ำน้อย คอยชั่วคราว
พ้นหน้าหนาว ฝนตกมา ฟ้าเป็นใจ
จดคำลา ใส่กลอนนี้ ขอวอนไหว้
ขอฝากใจ เพื่อนหนอ ขอได้ไหม
สิ่งไหนดี ทำไว้ ยกให้ไป
สิ่งเลวร้าย ผ่านหน้า พาใจลืม
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
19 มิถุนายน 2549 22:18 น.
ทานทองคำ
เช้านี้ที่ป่าใหญ่
เมื่อแสงสูรย์สาดส่องต้องน้ำค้าง
ดั่งเพชรพร่างแพรวพราววาววับใส
ระยิบระยับทั่วทุ่งทองผ่องอำไพ
แลทางใดย่อมงดงามยามอุษา
มวลวิหคหกถลาเวหาหาว
เสียงเจี๊ยวจ๊าวเจื้อยแจ้วแว่วเสียงจ้า
ช่างสุขใจเสียจริงเจ้าสกุณา
ร่อนถลาฟ้ากว้างอย่างเสรี
หมู่ทิวไม้ไกวระยับรับลมพลิ้ว
เสียงหวีดหวิวฉิวเฉียดเข้าเบียดสี
หนึ่งประเลงเพลงไพรใส่ดนตรี
ปลุกชีวีให้ตื่นฟื้นทั่วผืนป่า
ห้วยละหานธารใสไหลเอื่อยเอื่อย
รินระเรื่อยลงล่างหว่างภูผา
เป็นสายธารหล่อเลี้ยงทุกชีวา
ล้ำเลิศค่ากว่าย่องยกรกกำเนิด
๔๔๔ ทานทองคำ ๔๔๔
๒๐ มิถุนายน ๒๕๔๘
15 มิถุนายน 2549 22:04 น.
ทานทองคำ
จาก..พี่ ถึง...น้อง (โลมา)
๑.ไปเถอะเจ้า เจ้าจงเดิน ไปข้างหน้า
ไปตามล่า หาความฝัน ที่หมายมั่น
ทางข้างหน้า ยาวไกล ให้บุกบั่น
ต้องโรมรัน ฟันฝ่า และกล้าเผชิญ
๒.เจ้าจะไม่ เดียวดาย และอ้างว้าง
ในโลกกว้าง ยังมีเพื่อน คอยร่วมเดิน
กำลังใจ มิตรไมตรี ที่เกื้อเกิน
ทั้งสรรเสริญ เยินยอ รอเจ้าเจอ
๓.พี่จะสอน ก่อนจะจาก จากใจพี่
อันไหนดี เจ้าจงจำ ทำสม่ำเสมอ
สิ่งไม่ดี ลี้ให้ไกล อย่าใคร่เห่อ
อย่าละเมอ หลงใหล หากไม่ควร
๔.อีกคำพ่อ คำแม่ ที่สอนสั่ง
ขอร้อยชั่ง จงฟัง นั่งทบทวน
อย่าดื้อด้าน ค้านคัด สำบัดสำนวน
ทำตีรวน สวนกระแส ตั้งแง่งอน
๕.หนึ่งคำครู ผู้ให้ ใคร่ครวญคิด
ที่ประสิทธิ์ วิชาการ งานสั่งสอน
อย่าลืมเลือน เคลื่อนคลา เมื่อลาจร
ขอบังอร จงจดจำ น้ำคำครู
๖.ทั้งเพื่อนชิด มิตรสหาย เคยเกลือกกลิ้ง
อย่าทอดทิ้ง ห่างหาย ให้อดสู
ให้สำนึก ถึงวันวาน ที่หวานอยู่
ว่าพวกหมู่ ช่วยเสริมฝัน กำลังใจ
๗.ถึงคุณชาติ ศาสนา อย่าละหลง
จงดำรง ตั้งมั่น ถือสัตย์ไว้
แทนคุณชาติ สืบศาสน์ ให้ยาวไกล
ให้ชื่อไทย กึกก้อง ก้องโลกา
๘.ธ องค์เอก ดิเรกฟ้า มหากษัตริย์
เจ้าจงนมัส เทอด ธ เหนือเกศา
ใต้ใบบุญ แห่ง ธ องค์ราชา
ไหนในหล้า จะเย็นเท่า ร่มภูมินทร์
๙.ไปเถอะเจ้า เจ้าจง โบกโบยบิน
ไปหากิน ถิ่นกว้าง อย่างปักษิณ
ไปตามทาง ของเจ้า ที่เฝ้าถวิล
ไปตามจินต์ ของเจ้า ที่เฝ้ารอ
๑๐.จะเหนื่อยยาก ลำบากกาย สักแค่ไหน
จะอ่อนใจ ไหวหวั่น พาลให้ท้อ
จะเจ็บจน จนรินร่ำ น้ำตาคลอ
จะกี่จะ ก็อย่าย่อ ขอให้สู้
๑๑.เป็นคำกลอน สอนน้อง ยามต้องจาก
เป็นคำฝาก จากใจ ใช่อวดรู้
เป็นแค่นี้ แค่พี่ ที่เฝ้าดู
เป็นเหมือนหมู่ หนึ่งมิตร ที่ห่วงใย
๑๒.ครั้นพูดมาก ลากยาว กล่าวไม่จบ
เดี๋ยวไม่สบ อารมณ์น้อง ต้องหมองไหม้
จะรังเกียจ เดียดฉันท์พี่ จนเข้าไส้
งั้นอวยชัย ให้น้องพี่ มีโชคดี
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
15 มิถุนายน 2549 01:36 น.
ทานทองคำ
เรียงร้อย
จำเรียงร้อยถ้อยถักสลักเสลา
เป็นลำเนาลำนำคำขับขาน
แม้ไม่ใช่ปราชญ์กวีที่ชำนาญ
แต่ทุกกานท์จารลงด้วยจงใจ
จะแปลกแปร่งทะแม่งมั่งก็ช่างเหอะ
จะเลอะเทอะเปรอะเปื้อนผิดเงื่อนไข
จะถูกก่นโดนแบนไม่อาลัย
จะยังไงก็ต้องเขียนเพียรบรรเลง
ถึงจะเป็นกวีปราชญ์มาดกิ๊กก๊อก
ดูหลอกแหลกแหละเหราะไม่เหมาะเหม็ง
จะบ้าบอคอแตกตะบึงตะเบง
ยังละเลงเป็นกลอนก่อนหลับตา
ไม่ได้คิดประชันเรื่องขันแข่ง
ที่เทียวแต่งเพราะใจรักชักนำพา
จะกี่ร้อยบทกรองตรองคิดมา
บอกเลยว่าเพียงระบายคลายอารมณ์
๔๔๔ ทานทองคำ ๔๔๔
๑๔ มิถุนายน ๑๕๔๙
หน้าส่วนตัว
1797
