8 ธันวาคม 2548 19:42 น.
ทานทองคำ
กรรมกร
เรียนมาน้อยถ้อยความย้ำชีวิต
มีความคิดเช่นชนชั้นสามัญ
มีแรงกายแรงใจใช้บากบั่น
แต่ละวันแลกเงินตรามาเจือจุน
มีความรู้เพียงพออ่านเขียนได้
กับใจแกร่งแรงกายคล้ายแหล่งทุน
ไม่มีหรอกปริญญามานอนหนุน
ไม่หมกมุ่นวุ่นวายในมายา
ไม่แก่งแย่งกับใครในโลกลวง
ไม่ตักตวงผลประโยชน์ดั่งคนบ้า
ไม่มีจิตคิดคดทางอหิงสา
ไม่สวมหน้ากากโขนโจนลำพอง
เรียนมาน้อยถ้อยความย้ำชีวิต
พรหมลิขิตขีดมาชะตาของ-
-กรรมาชนคนติดดินเหล่าพี่น้อง
อย่าร้องไห้แม้ใครไม่เหลียวแล......
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๘ ธันวา ๔๘
๒๑.๔๒
7 ธันวาคม 2548 19:00 น.
ทานทองคำ
พระจันทร์วันฟ้าหมอง
สักวา นั่งชมจันทร์วันฟ้าหมอง
เมฆลอยล่องป้องจันทร์วันพี่เหงา
ค่ำคืนนี้พี่เปลี่ยวใจให้ซึมเซา
นั่งโศกเศร้าเดียวดายในดวงกมล
ราตรีนี้ไม่มีดวงจันทรา
เพราะฟากฟ้าไม่สดใสมัวหมองหม่น
เหมือนกับพี่ตอนนี้ที่ขาดคน
คราเคยยลพระจันทร์วันฟ้าพราว ฯ
ชมจันทร์วันฟ้าหมอง
เมฆลอยล่องฟ่องเวหา
เลื่อนทับดับจันทรา
ดวงดาราก็ไร้แสง
ใยฟ้าราตรีนี้
มาทำพี่เหมือนกลั่นแกล้ง
บังจันทร์จนอ่อนแสง
บดแรงจันทร์วันพี่เหงา
มองฟ้าคอตั้งบ่า
ฟ้าจ๋าฟ้าพี่โศกเศร้า
วอนฟ้าแผ่วแผ่วเบา
จากคนเศร้าของราตรี
เร่งเคลื่อนคล้อยเมฆา
จากจันทราออกมาที
ขอฟ้าโปรดปราณี
ค่ำคืนนี้พี่เหงาจริง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๗ ธันวา ๔๘
๒๑.๐๐
6 ธันวาคม 2548 20:10 น.
ทานทองคำ
อย่าคิดลึก
สองมือยกตกเอวกระเด้งรับ
กระดกสลับพึบพั่บขยับส่าย
สะโพกร่อนโอนอ่อนทั้งขวาซ้าย
วาดลวดลายลีลาน่าเร้าใจ
มองสาวน้อยหอบเหนื่อยคงเมื่อยล้า
น่าสงสารสาวบ้านนาเป็นไหนไหน
โหมโหยกโหยกโยกโขยกกระดกไป
เหงื่อรินไหลชุ่มเปียกโทรมกายา
เป็นบทกลอนย้อนอดีตอย่าคิดลึก
ค่อยค่อยนึกอ่านความตามเนื้อหา
แค่สาวน้อยฝัดข้าวที่บ้านนา
เดี๋ยวมาว่าข้าลามกตลกจริง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๖ ธันวาคม ๔๘
๒๒.๐๙
5 ธันวาคม 2548 19:34 น.
ทานทองคำ
กลอนวันพ่อ
ถึงวันพ่อกลอนพ่อก็หลากหลาย
ทั้งหญิงชายร่ายพจน์รจนา
ทั้งร้อยแก้วร้อยกรองทำนองพา
ใหลหลั่งมาจากนานานักประพันธุ์
กลอนแด่พ่อหลวงก็มากมาย
ต่างแต่งถวายพระพรชัยองค์ราชันย์
ธ ผู้เป็นดั่งเทพเทียมเทวัญ
เป็นมิ่งขวัญปกประเทศเขตแดนไทย
กลอนให้พ่อผู้ประเสริฐบังเกิดเกล้า
พ่อของเราผู้เป็นพระที่ยิ่งใหญ่
พระพุทธองค์ยังทรงดำรัสไว้
เหนือพระใดในหล้าประดามี
จะเขียนกลอนให้พ่ออย่างใครเขา
โอ้ตัวเราก็เขลาเสียจริงนี่
จึงตัดใจโทรศัพท์กลับไทยทันที
บอกคำนี้*รักพ่อนะ*จากลูกชาย
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๕ ธันวามหาราช
3 ธันวาคม 2548 16:00 น.
ทานทองคำ
กู คือ ชาวนา
หยาดเหงื่อหยาดหยดย้อยหยาดย้อยหยด
หลั่งรินรดไหลหลั่งหลังชาวนา
กว่าจะได้ข้าวหนึ่งเม็ดเป็นภักษา
มาหล่อเลี้ยงชีวาประชาชี
ตื่นแต่เช้าก่อนไก่ขันตะวันส่อง
พลิกท้องทุ่งไร่นาตามวิถี
ไถคราดดำทำนามาแรมปี
ไม่เคยมีปริบ่นคนทำนา
ถูกเหยียบย่ำซ้ำเติมไม่ย่อท้อ
ไม่เคยต่อแม้ถูกกดลดราคา
หลวงไม่เหลียวรัฐไม่แลเราชาวนา
เหล่าตาสาก็ไม่ท้อขอไถทำ
ข้าวหนึ่งเม็ดแตกกอชูช่อรวง
เหลืองหลายรวงบนผืนทุ่งดั่งทองคำ
มึงเห็นไหมหยาดเหงื่อกูผู้ไถทำ
เพียรตรากตรำหวังกำไรเพียงรวงทอง
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินนั้นคือกู
ขอพวกมึงจงจดจำใส่สมอง
ข้าวทุกคำที่พวกมึงกินจนอิ่มท้อง
มาจากพ้องพวกตาสาชาวนาไทย
หยาดเหงื่อหยาดหยดย้อยหยาดย้อยหยด
น้ำตาหยดรดหลั่งข้างแก้มใคร
ท้องทุ่งทองของชาวนาทั่วฟ้าไทย
เปลี่ยนแปลงไปเป็นโรงงานสถานบันเทิง
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๓ ธันวาคม ๔๘
๑๘.๐๐ น.
หน้าส่วนตัว
1380
