23 สิงหาคม 2547 13:48 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อาจไม่ยากนัก..ที่จะฝังสิ่งรัก
...ไว้กับอดีตที่ผ่านไป
อาจจะอยู่ได้..โดยมิต้องหวั่นไหว
เหมือนไม่มีเยื่อใย..อาลัยเลย
แต่มีบางส่วนในความรู้สึก
สิ่งสำนึก..ที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย
ความเคว้งคว้าง..ที่ไม่คุ้นเคย
ไม่อาจเฉลยว่าเป็นสิ่งใด
อาจเป็นผลึก..ความรู้สึกลึก..แสนลึก..ที่ร่ำไห้
ความร้าวรวดที่ปิดกั้นบั่นทอนใจ
พาให้ความรื่นรมย์ในสิ่งไหน
...ก็ไม่เหลือเลย...
23 สิงหาคม 2547 13:37 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
จะมีความหมายอะไรกับการเฉยชา
ในเมื่อเธอไม่เคยมองเห็นคุณค่าความจริงใจ
เมื่อฉันละเลย
เธอจะทวงถามเพื่อสิ่งใด
ก็เธอเองหรือไม่ใช่...
ที่ไม่เคยสนใจว่ามันสำคัญ
23 สิงหาคม 2547 13:27 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
คงเหงา..อีกไม่นาน
ภาพวันวานคงจางหาย
พร้อมคนที่จากไป
จากหัวใจ..จากสายตา
รอใครมาแทนที่
อีกคนที่จะผ่านมา
รอคอยวันเวลา
คลับคล้าย..คลับคลา
ว่าจะเลื่อนลอย
17 สิงหาคม 2547 12:59 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
พบกันเหมือนฝัน
รักกันเหมือนฝืน
ผ่านวัน..ผ่านคืน
ฉันรื้นน้ำตา
ไม่มีความจริงใจ
มีแต่ให้สัญญา
ว่าจะห่วงหา...
แต่วาจากับการกระทำต่างกัน
บังคับให้รัก..หรือเปล่า
หากมีแล้วยังเหงาร้าวฝัน
ก็อย่าเสียเวลาให้กัน
ลืมคืนวันเคยผูกพัน..เถอะคนดี
17 สิงหาคม 2547 12:52 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
กระจกบานเดิม
แต่มีอะไรเพิ่มเติมมากกว่านั้น
ภาพสะท้อนที่ไม่ใช่ตัวฉัน
เป็นภาพใครกัน ฉันไม่เข้าใจ
ผู้หญิงคนนี้
คนที่มีดวงตาหม่นไหม้
พร่าพรายไม่รู้สึกถึงความสุขใด-ใด
เพราะความรักหรือไร
จึงทำให้..ไม่เหมือนเดิม