29 ตุลาคม 2547 20:01 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ทำไม..เธอใจร้าย
ทำเงียบหาย..ไม่เห็นหน้า
คิดถึงรู้ไหม..คิดถึงทุกเวลา
อยากจะไปหาแต่ก้อ..จนใจ
ไม่เข้าใจ..ทำไมเธอเงียบหาย
ทำเหมือนตายจากกันเลยรู้ไหม
ไม่ห่วงคนทางนี้บ้างหรืออย่างไร
หรือไม่คิดจะสนใจไยดี
จึงเขียนมาตัดพ้อต่อว่า
ลืมคนคนนี้แล้วใช่ไหม
เคยรัก เคยคิดถึง เคยห่วงใย
เป็นเหมือนเดิม..ได้ไหม..คนดี
ฉันยังเป็น..คนเก่า
ยังคงเฝ้ารอคอยเธอคนนี้
แม้เวลาผ่าน..กี่วัน..กี่ปี
คนคนนี้ไม่เคยคิดเปลี่ยนแปลง
ยังคงรักเหมือนดั่งเก่า
ยังเฝ้าคอยเธอมาร่วมสร้างฝัน
ยังมีจิตผูกพันทุกคืนวัน
ยังคงมั่นรักเธอ..เพียงผู้เดียว
28 ตุลาคม 2547 19:15 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฉันง่ายเกินไปหรือเปล่า
จึงต้องทนรวดร้าวอย่างนี้
ใจหนอทำไมไม่รักดี
ให้เขาทั้งที..แต่เขากลับไม่มีใจ
แกล้งรัก..แกล้งเอาใจใส่
ให้ใจเราหวั่นไหวเพ้อหา
พอเรารักเขาก้อกลับทำเย็นชา
หลบลี้หนีหน้า..ไม่มาเจอกัน
โทรไปก้อไม่รับสาย
บอกฝากข้อความเกือบทุกครั้ง
อยากร้องตะโกนดังดัง
ว่าใจฉันนั้น..อยากจะลืมเธอ
27 ตุลาคม 2547 18:21 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
คำที่เธอเคยบอกไว้
รู้ไหมทำให้ใจฉันว้าวุ่น
เพียงกระซิบเบาเบาว่า..คิดถึงคุณ
รู้สึกอบอุ่น..ทั้งหัวใจ
คิดถึง..คิดถึง..คิดถึง
คำนี้คุณล่ะซึ้งบ้างไหม
คิดถึงคุณ..แต่ไม่กล้าบอกออกไป
ได้แต่เก็บไว้ในใจเพียงข้างเดียว
27 ตุลาคม 2547 18:11 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
รู้สึก..เหมือนอยู่โดดเดี่ยว
ลำพังคนเดียว..อ้างว้าง
ถึงแม้มีเธอเคียงข้าง
แต่ใจ..ยังอ้างว้างเดียวดาย
เหมือน..เธอ..ไม่ใช่คนเก่า
ไม่ใช่คนที่เคยร่วมฝัน
เธอเปลี่ยนไปหรือไรกัน
หรือเป็นเพราะตัวฉันที่เปลี่ยนแปลง
ทำไม..หัวใจถึงโหยหา
ความรัก..ที่ให้มาหรือเสแสร้ง
หรือว่าทุกสิ่งทุกอย่างคือการแสดง
บทสรุปสุดท้ายก็จากลา
ทิ้งให้ใครบางคน..อ้างว้าง
เหงาเหงา..ลำพัง..โหยไห้
อ้างว้างจริงจริงนะหัวใจ
แต่ตอนนี้..ยังไม่พร้อมจะมีใคร..สักคน
1 ตุลาคม 2547 19:23 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้
เธอไม่ดีกับฉันแล้วใช่ไหม
ได้ยินว่าแอบไปมีใครใคร
คิดอย่างไรกับฉันก็บอกมา
อยากได้ยินเธอบอกกับฉัน
ทุกสิ่งทุกอย่างออกจากปากของเธอคงจะดีกว่า
ไม่อยากได้ยินสิ่งที่คนอื่นเขาฝากบอกมา
ไม่อยากยื้อเวลาของการคบกัน
มีอะไรก้อขอให้บอก
ถึงอย่างไร..ฉันคงทำใจได้
เมื่อไม่รักกันแล้ว..จะคบกันอยู่เพื่ออะไร
ไม่ต้องมายื้อหัวใจ..เพื่อซื้อเวลา
ขอให้ความสัมพันธ์ของเรานั้นสิ้นสุด
ลืมวันลืมคืนที่เคยคิดว่ามีคุณค่า
ให้ลืมเรื่องราวที่เราสองผูกพันกันมา
ให้คิดว่ามันไม่มีคุณค่าที่จะจดจำ
ฉันขอบอกลาเธอก่อนได้ไหม
คงทำใจไม่ได้ถ้าเธอเป็นฝ่ายบอกก่อน
ให้ทุกสิ่งทุกอย่างจบเหมือนบทละคร
ที่ถึงตอนตัวละครต้องร้างลา