1 กรกฎาคม 2547 18:10 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เมื่อก่อนนี้เคยมีใคร
อยู่มากมายในความฝัน
แต่บัดนี้เธอคือปัจจุบัน
ไม่จำเป็นต้องฝันอีกต่อไป
เพราะเธออยู่ในความจริง
และไม่ทอดทิ้งให้ฉันหวั่นไหว
ด้วยความรักและห่วงเต็มหัวใจ
ไม่ไขว่คว้าหาใครอื่น..อีกเลย
1 กรกฎาคม 2547 17:54 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เพราะยังเป็นผู้หญิง
จึงต้องหยิ่งและวางเฉย
ต่อหน้าแกล้งทำเป็นเฉยเมย
เหมือนไม่เคยจะรู้สึกอะไร
เธอจึงไม่เคยรู้
ว่าส่วนลึกที่เป็นอยู่ฉันอ่อนไหว
ที่บอกเธอว่าไม่ได้คิดอะไร
แต่จริงจริงหวั่นไหวไม่น้อยเลย
ก็จะบอกเธอได้อย่างไร
ว่ารักเธอมากมายเกินจะเอ่ย
ไม่อยากจะเฉยเมยอย่างนี้เลย
อยากเป็นคนคุ้นเคย..ของใจเธอ
1 กรกฎาคม 2547 17:43 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
จะว่าเหงาก็ไม่ใช่
เพียงแค่อะไร--อะไร
ในใจดูสับสน
เพราะวันนี้..ไม่มีใครบางคน
คอยปลอบโยน--ซับน้ำตา
เพราะเธอใช่ไหม
จากไป..ทำให้ใจฉันเหว่ว้า
เศร้า..เศร้า..มีแต่น้ำตา
ไร้คนคอยห่วงหา..อาวรณ์
1 กรกฎาคม 2547 17:22 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฉันไม่ต้องการ..คนรัก
ฉันต้องการคนเข้าใจ
ความรู้สึกที่ใครต่อใคร
ต้องการใช่ไหม..ต้องการ
แต่เธอต้องการ..คนรัก
เธอจึงไม่เข้าใจ
ฉันคงรักเธอน้อยไป
กว่าในใจ..เธอต้องการ
ไม่เข้าใจ..หรือไม่รัก
หรือรัก..แต่ไม่เข้าใจ
เหตุผลเธอมีไหม
หรือหัวใจเธอ..ไม่มี
1 กรกฎาคม 2547 12:28 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เธอจะโกรธไหม..
ที่รักเธอไม่ได้อย่างที่เธอคิด
ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนสนิท
ที่รู้จิตรู้ใจกัน
แต่เธอไม่ยอมรับไว้
เพราะไม่อยากให้เป็นเพียงเท่านั้น
ฉันรู้..เป็นเพราะเธอผูกพัน
และคงมั่น..เสมอมา
แต่เธอรู้..บ้างไหม
ว่าฉันมีใครที่คงมั่น..มานานกว่า
ก่อนพบเธอฉันมีเพียงเขาในสายตา
และบัดนี้..ฉันก็ไม่กล้าเปลี่ยนใจ
ฉันรู้ว่าเธอคงเจ็บมาก
แต่ฉันก็อยากให้เธอรับรู้ไว้
ว่าใช่แค่เธอเท่านั้น..ที่เสียใจ
ฉันผู้ทำร้าย..ก็ร้าวราน