6 กรกฎาคม 2547 18:46 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อยากเก็บฝัน..นำมาฝาก
อยากมอบรัก..เอามาให้
อยากร้อยดาว..เป็นมาลัย
มาคล้องไว้กับใจเธอ
แต่ทุกสิ่งที่มีให้
มันคงไม่มีความหมาย
จึงอ้างว้างอยู่เดียวดาย
กลางหาดทราย..สายลม..และแสงดาว
6 กรกฎาคม 2547 18:39 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
โค้ง..โค้งบนฟากฟ้า
เหว่ว้าและเงียบเหงา
ดวงดาวเคยเป็นเพื่อนเรา
ไม่มีแม้เงาลางเลือน
ฟ้ามืดไร้เมฆหมอกม่าน
ร้าวรานมิมีใครเหมือน
น้ำตารินมาเป็นเพื่อน
ความเหงามาเยือนเยียบเย็น
6 กรกฎาคม 2547 18:34 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
คืนหนึ่ง..ของคนเหงา
ค้าหาสิ่งเก่า..เก่ามานั่งอ่าน
พบลำนำคำร้าวราน
แล้วน้ำใส..ก็ไหลผ่านตา
อ่อนไหว..เกินไป
หัวใจฝากบอกมา
เป็นอย่างนี้อยู่ทุกครา
เพียงเพราะใจเหนื่อยล้า
...เหว่ว้าเป็น....
6 กรกฎาคม 2547 13:29 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ในยามราตรี
มีแต่ดาวเป็นเพื่อน
มีแต่เดือนคอยเข้าใจ
มีแต่ฟ้าคอยโอบไหล่
แต่ทำไม..ไม่มีเธอ
6 กรกฎาคม 2547 13:20 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ก็ว่า..ระวังแล้วนะ
ก่อนจะรักใครอีกหน
แล้วเธอก็ผ่านไป..อีกคน
ด้วยเหตุผล..อ่อนแอ..แพ้ใจ
ก็ว่าจะอยู่คนเดียว
ไม่ยุ่งไม่เกี่ยวกับใคร
คงนะ..ใจคงอ่อนไหว
เจ็บปวดใจ..กับวันเวลา
แต่คงทนได้หรอกนะ
ผ่านมาก็ตั้งกี่หน
จะ..ผ่านใจ..ไปอีกสักคน
ก็แค่คน......
ผ่านมา....ผ่านไป