7 ธันวาคม 2549 09:42 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ความรักเปรียบเสมือนสายลม ไม่มีใครรู้แหล่งที่มา
และไม่มีใครบอกได้ว่า มันจะพัดพาไปในทิศทางใด
ผิดกันที่ว่า สายลมไม่เคยทิ้งร่องรอย
แต่ความรัก.........หากพัดจากไป
มักเหลือไว้ซึ่ง...ความเจ็บปวดและคราบน้ำตา
"ความรัก" บางครั้งอยากได้ลิ้มลองและรู้จักกับมัน
บางครั้งเราอยากผลักไส แต่บางครั้ง เรารู้สึกโหยหา
ไขว่คว้าอย่างบ้าคลั่ง
มีใครเคยหาเหตุผลให้กับการกระทำของหัวใจ
ทำไมเราจึงรู้สึกดีดีกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จัก
ทำไมเรายอมเลิกทำในสิ่งที่เราเคยชอบ
ทำไมเราจึงอยากแบ่งปันทุกอย่างในชีวิต
ให้กับคนแปลกหน้าคนนั้น
ทั้งทั้งที่รู้ว่ามีรักย่อมมีทุกข์
แต่เราก็พาตัวเองไปสู่วังวนของมัน
หรือความรักเป็นเพียง
ภาพ-ลวง-ตา
ไม่มีสิ่งใดยั่งยืนและแน่นอน
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง
6 ธันวาคม 2549 19:22 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฉันเดินอยู่บนถนน
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันตกไปในหลุมนั้น
ฉันหลงทาง...ฉันสิ้นหวังหมดกำลังใจ
ไม่ใช่ความผิดของฉันสักหน่อย
กว่าจะปีนออกมาจากหลุมได้ ใช้เวลาทั้งชาติ
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันแกล้งทำไม่เห็นหลุม
ฉันตกหลุมอีกครั้ง
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะตกลงมาที่เดิม
แต่ไม่ใช่ความผิดของฉันสักนิด
กว่าฉันจะปีนออกมาได้ จึงใช้เวลานานมาก
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันมองเห็นหลุมอยู่ตรงนั้น
ฉันยังคงตกลงหลุม...เป็นนิสัยไปซะแล้ว
ฉันตาสว่าง
ฉันรู้ดีว่าฉันอยู่ตรงไหน
ฉันยอมรับว่าตัวเองผิดจริง
ฉันปีนออกจากหลุมในฉับพลัน
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันเดินเลี่ยงหลุมไป
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นอื่นแล้ว
28 พฤศจิกายน 2549 20:02 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ปล่อยเธอให้ไปตามใจฝัน
ฉัน..คงไม่คิดรั้งเธอเอาไว้
ปล่อยเธอ..ปล่อยเธอไป..ตามแต่ใจ
เพราะ..ยังไง..ชีวิต..,มันก็เป็นของเธอ
เธอ..จึงไปตามความฝัน
ทิ้ง..ฉันคนนี้..ไว้ที่ไหน
แค่คนที่เธอเคยรัก..เคยมีใจ
แต่เธอก็ทิ้งฉันไปแล้วจริงจริง
****หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง..
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ..ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
***แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน.. ของเธอ***
26 พฤศจิกายน 2549 17:00 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฟ้ากลางคืน....ไม่เจอะตะวัน
ฟ้ากลางวัน...ไม่เจอพระจันทร์
เหมือนกับความเป็นจริงของฉัน
ที่ต้องอยู่อย่างทรมาน....
ฉันยังคงอยู่ตรง...ที่เดิม
หวังรอคอยเพียงเธอ..คืนมา
รู้ว่าเธอ..ไม่กลับมาหา
แต่ฉัน..ยังคอย..เธอ..กลับ..คืน...
22 พฤศจิกายน 2549 18:11 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
แหงนมองท้องฟ้าที่มืดมิด
ไม่มีแม้คนคู่คิดเคยเคียงขวัญ
มีเพียงลูกน้อยน้อยอยู่ในครรภ์
เป็นของขวัญจากสวรรค์มอบให้มา
แม่เฝ้ารออยากเห็นหน้าของเจ้า
เก้าเดือนเฝ้าทะนุทะถนอมเป็นหนักหนา
รอคอยเพียงแค่วันและเวลา
ปรารถหนาอยากให้เจ้านั้นแข็งแรง
แม่อดทนกับสิ่งที่บีบคั้น
ความกดดันทุกอย่างที่โหดร้าย
ยอมเจ็บปวดยอมเจ็บยอมอับอาย
ยอมแม้ตาย..เพื่อเห็นเจ้าได้ลืมตา