8 ธันวาคม 2549 18:33 น.
ทะเลใจ
อกหักคราวนั้นฟ้ามีคำสั่ง
ทิ้งรักที่พังกองไว้อยู่ตรงหน้า
ให้คนอย่างฉันหัวใจเย็นชา
ไม่เปิดตัวเองรับใครเข้ามาในหัวใจ
จะดีแค่ไหนลงตัวยังไงก็แล้วแต่
อย่าได้แคร์แม้ว่าเย้ายวนสักแค่ไหน
ห้ามเลยห้ามขาดห้ามไว้ใจ
อย่าได้รักใครเหมือนที่ผ่านมา
แต่พอเจอเธอคนนี้
รู้สึกดีในใจเป็นหนักหนา
ลงตัวลงใจในทุกครา
อยากเห็นหน้าทุกทุกวัน
อยากขัดใจฟ้า รักเธอให้เต็มหัวใจ
สิ่งที่ขาดหายให้เธอนั้นเติมมัน
ไม่แคร์ไม่สนว่ารักครั้งนี้จะชั่วคราวหรือนิรันดร์
เพราะไม่สำคัญขอรักเธอสักครั้งก็พอ
จะบอกกับฟ้าว่าขอโทษทีที่ใจของฉันมันดื้อรักเธอจนลืมคำสั่ง
2 ธันวาคม 2549 12:35 น.
ทะเลใจ
ไม่มีอากาศ . . . ก็ไม่มีลมหายใจ
ไม่มีความรัก ยังหายใจได้ เหมือนทุกวัน
อากาศไม่ต้องเสาะแสวงหา
แต่ความรักจะได้มาต้องบากบั่น
อากาศได้มาง่ายๆ และมีอยู่มากมายร้อยพัน
ส่วนความรัก แม้เพียงฝัน . . . ก็สุขใจ
อากาศแทบไม่มีน้ำหนัก
ส่วนความรัก ใครก็เห็นว่ายิ่งใหญ่
อากาศ ไม่เคยสร้างความเสียใจ
หากความรัก ทำให้ต้องร้องไห้ มีน้ำตา
อากาศ ทำให้ทุกชีวิตดำรงอยู่
และความรัก ทำให้ลมหายใจทุกอณูมีคุณค่า
อากาศมองเห็นได้ยากด้วยสายตา
ส่วนความรัก เห็นด้วยตารู้ด้วยใจ
มีอากาศโลกก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่
มีความรักโลกจะกลายเป็นสีชมพูหวานไหว
สำหรับอากาศ เข้า-ออกตามลมหายใจ
แต่ความรักหากมีไว้ . . . ก็ไม่อยากสูญเสียไปสักนิดเดียว
ดูแลรักษาอากาศว่าลำบาก
ดูแลความรัก ยิ่งยุ่งยาก หากไม่ชอบแลเหลียว
อากาศมากเท่าไหร่ . . . ก็ไม่กลมเกลียว
ความรักแม้บางเบาก็แน่นเหนียว . . .และผูกพัน
ส่วนประกอบของอากาศสามารถบรรยาย
แต่ความรักไม่อาจอธิบายด้วยคำสั้นๆ
อากาศ อาจดี - แย่ แต่ละวัน
ส่วนความรักนั้น จะยังคงอบอุ่นกรุ่นหัวใจ
"ความรัก" กับ "อากาศ"
หากถามฉันว่าเลือกที่จะขาดสิ่งไหน
แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด
ในโลกที่ความรักสิ้นไร้ . .ก็ไม่อาจทนอยู่ได้ เช่นกัน. . .