28 กันยายน 2548 15:54 น.
ทะเลใจ
ภาพรอยยิ้มเธอติดตาพาใจหวั่น
เริ่มสั่นสั่นเมื่อเธอนั้นหันมาจ้อง
เพียงเธอนี้แค่ผ่านผ่านผ่านมามอง
มิได้ปองให้ชิดใกล้ในสัมพันธ์
แต่เธอเองคงไม่รู้ตาคู่นี้
ว่ามันมีอิทธิพลล้นใจฉัน
ความอบอุ่นที่หายไปในวันนั้น
กลับมาพลันตรงที่เดิมเสริมหัวใจ
กับรอยยิ้มที่มีให้ไว้ตรงหน้า
กับแววตาอยากค้นคว้าหาสิ่งไหน
คือคำถามที่อยากถามยามมองไป
เผื่อหัวใจได้คำตอบตอบตัวเอง
เพราะฉันเป็นเป็นเด็กดื้อดื้อที่หนึ่ง
ใครทำซึ้งซึ้งแค่ไหนไม่เคยเคว้ง
และฉันนี้ไม่รู้สึกนึกหวั่นเกรง
ยังทำเก่งเก่งต่อหน้าว่าไม่แคร์
แต่บัดนี้ใจที่แข็งแกร่งดั่งหิน
กับยลยินเพียงความลับนับว่าแพ้
ความรู้สึกที่มีนั้นมันผันแปร
จากไม่แลกับแอบห่วงในห้วงใจ
แต่ฉันรู้รู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
เพียงชั่วคืนที่ผ่านมาพาหวั่นไหว
เธอก็จากจากไปพร้อมพร้อมหัวใจ
ที่แม้ใครมิอาจคว้าคุณค่ามัน
22 กันยายน 2548 10:52 น.
ทะเลใจ
บางครั้งก็เข้าใจในความเหงา
ว่าตัวเราเลือกเองเกรงทำไม
เมื่อเขารักเราไม่รักและพลักไส
จะใส่ใจความเป็นไปเพื่ออะไรกัน
แต่ในบางครั้งก็ยังคิดและค้นหา
สิ่งที่คว้าสิ่งที่ได้ในใจนั้น
คือความรักคนให้รักคนผูกพัน
เพื่อในวันที่อ่อนแอเขาแคร์เรา
แต่วันนี้ฉันเหงาและเศร้าสร้อย
คิดใจน้อยไม่มีคนรักเช่นใครเขา
จะเรียกร้องคงไม่ได้ก็ใจเรา
เลือกความเหงามาเป็นเพื่อนไม่เลือกใคร
เฝ้าแต่ร้องทำนองเพลง เหงาเข้าใจ
ความหวั่นไหวมันถาโถมโจมตีให้
ในบางครั้งใจอ่อนแอและร้องไห้
เฝ้าปลอบใจตัวเองอย่าเกรงมัน
แต่ใครเลยจะรับรู้อยู่ตรงนี้
ใจที่มีมันปวดร้าวและหนาวสั่น
มองท้องฟ้าเห็นดวงดาวเคียงคู่จันทร์
น้ำตาพลันรินไหลใจแพ้ทาง
ฉันจะเดินทางที่ห่างไกลเช่นไรหนอ
ยามเหนื่อยท้อจะมีใครใส่ใจบ้าง
หากฉันล้มแล้วลุกสู้ใหม่ในหนทาง
ใครเคียงข้างไม่ร้างไกลเป็นใครกัน
21 กันยายน 2548 11:39 น.
ทะเลใจ
ทั้งทั้งที่ใจอยากขอโทษเธอหนักหนา
แต่ยังกล้าเชิดใส่ให้เธอเห็น
ทั้งเดินหนีทั้งเบือนหน้าทุกเช้าเย็น
ทำตัวเป็นผู้หญิงเอาแต่ใจไม่ฟังความ
ทั้งทั้งที่รักเธอมากมากที่สุดในหัวใจ
ปากบอกไม่ซ้ำปฏิเสธเมื่อสอบถาม
ทั้งพูดจาไม่น่าฟังแถมวู่วาม
เธอเฝ้าตามมาเอาใจไม่เคยแล
ทั้งทั้งที่อยากจะยอมยอมทุกสิ่ง
แต่ต้องทิ้งเพราะทิฐินั้นแน่แท้
ทำใจแข็งในใจอ่อนกลัวเปลี่ยนแปร
ทำไม่แลแม้ใส่ใจในบางที
ทั้งทั้งที่อยากทำตามที่เธอนั้นต้องการ
ทั้งทั้งที่ใจสงสารเธอคนนี้
แต่ฉันดื้อรั้นไม่ยอมเธอสักที
ทั้งทั้งที่รักเธอคนนดีสุดหัวใจ
ทั้งทั้งที่อยากบอกรักเธอที่สุด
ก็ต้องหยุดเพียงเพราะว่าไม่อยากอ่อนไหว
กลัวเธอเห็นว่าฉันอ่อนแอเกินไป
แล้วเธอจะไม่เห็นคุณค่าที่ฉันมี
แต่วันนี้ฉันรู้รู้ทุกสิ่ง
คือเรื่องจริงที่ใจของฉันนี้
ต้องยอมรับยอมจำนนสิ่งที่มี
คือวันนี้เธอจากไปไม่หวนคืน
หากวันนั้นฉันขอโทษเธอสักนิด
สำนึกผิดในเรื่องที่ทำน้ำตารื่น
เธอก็คงกลับมาไม่ทวงคืน
กับหัวใจที่เคยยื่นให้ฉันในวันวาน
อยากรั้งเธอเข้ามากอดเพื่อขอโทษ
สิ่งที่โกรธฉันจะยอมทุกอย่างหากเธอนั้นได้สงสาร
แต่มันสายเกินกว่าที่ใจเธอจะต้องการ
กลัวกลับมาแล้วทรมานอย่างวันนั้นที่ฉันทำ
16 กันยายน 2548 12:54 น.
ทะเลใจ
บ่น ....
งานหนักเรื่องรักก็หนักอก
น้ำตาตกในทรวงลวงใครได้
เหนื่อยทั้งตัวหัวใจซะมากมาย
ถึงหวั่นไหวหนักหนาหน๊าคนเรา
ไอ้ที่ว่ายุ่งหน่ะมุ่งแต่คิดมาก
รวมหลายหลากปัญหามารุมเร้า
โอ้ยยิ่งคิดจิตยิ่งกลุ้มนะตัวเรา
แล้วใครเขาจะมาสนคนวุ่นวาย
หันไปมองคนไกลก็ใช่ที่
เพราะพี่เองก็มากและหลากหลาย
งานและการก็สับสนปนวุ่นวาย
เห็นแล้วคลายความเหนื่อยไปครึ่งใจ
ไอ้ที่เราว่าหนักก็หนักอยู่
แต่พอรู้ว่าใครเจอเรื่องที่หวั่นไหว
เรื่องปัญหาครอบครัวที่หนักใจ
ทั้งค่าน้ำค่าไฟมาปลายเดือน
เขาก็ยังนิ่งอยู่รู้เป็นสุข
พร้อมจะลุกสู่ก้าวเปรียบเสมือน
กำลังใจมากมีไม่มีเลือน
ความแชเชือนไม่ปรากฎแก่สายตา
เรื่องของเราเทียบเขาแล้วจิ๊บจ๊อย
เสียงอ่อยอ่อยไม่ได้ครึ่งเขาเลยหนา
เอ๊าสู้ก็สู้สู้หยิ๊บตา
หากชักช้าคงป่วยการงานไม่เดิน
สู้เว้ย.... สู้ สู้ ต้องสู้เขา
สิ่งรบเร้าปล่อยไปเดี๋ยวห่างเหิน
ถึงแม้ว่าหลายเรื่องที่เผชิญ
จิตคิดเกินกำลังต้องสู้ไป
กำ ลั ง ใ จ ใ ค ร ห า ย ม า ท า ง นี้
พ ร้ อ ม เ ต็ ม ที่ จ ะ เ ติ ม ฝั น ที่ เ ธ อ ใ ฝ่
ถึ ง เ ห นื่ อ ย อ่ อ น เ ห นื่ อ ย ล้ า ใ น หั ว ใ จ
ฉั น จ ะ จู ง มื อ ไ ป เ พื่ อ นำ ท า ง
วันนี้อาจจะมาแบบแปลก ๆ แต่ก็อยากบอกว่า
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญกับการดำเนินชีวิตมาก ๆ
คนทุกคนมีค่าและมีคนที่รักคุณอยู่เสมอ
หากมีปัญหาอย่าอยู่คนเดียวโดยที่ทิ้งให้ใครหลาย ๆ คน
ที่ห่วงใยคุณต้องวุ่นวายใจเป็นห่วง
ปัญหาทุกปัญหามีทางออกเสมอ
ถึงแม้มันจะหนักแค่ไหน อย่าลืมหันกลับมามอง
คนที่ห่วงใยนะ และอย่าคิดว่าโลกนี้ไม่มีเพื่อนแท้สำหรับคุณ
เพราะบางทีเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ อาจกำลังร้องไห้เมื่อเห็นคุณร้องไห้ก็ได้
สำหรับทุกคนที่ท้อและเหนื่อยกับภาระหน้าที่และสิ่งรอบข้าง
หากคิดว่าไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน ทะเลใจ จะอยู่เป็นเพื่อนคุณเองค่ะ
สุดท้าย ขอบคุณพี่ ๆ ที่อยู่เป็นเพื่อนเอมเสมอนะคะ ขอบคุณที่ห่วงใยเอมมากมาย
ถ้าเอมไม่มีบ้านหลังนี้ เอมคงไม่ได้รู้จักพี่ ๆ ที่น่ารักและคอยดูแลเอมแบบนี้
ขอบคุณพี่ปีกฟ้า ขอบคุณ Admin ทุกท่านที่ดูแลบ้านหลังนี้ของพวกเราเป็นอย่างดี
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
13 กันยายน 2548 15:09 น.
ทะเลใจ
จับปากกากระดาษมาวาดเขียน
เด็กนักเรียนที่ติดรอพอศอนี้
วิชารักแบบฝึกหัดมัดฤดี
ตัวมันมีอิธพลดลหัวใจ
เคยสอบผ่านวิชารักปรักดวงจิต
เคยแนบชิดสนิทยิ่งอิงซบไหล่
แต่วันนี้เขียนเรียงความยามช้ำใจ
ความอ่อนไหวมาแทรกแซงแรงไม่มี
หยิบบทกลอนบทเก่ามาเย้าอ่าน
คืนวันวานยังคงซ่านหวานคงที่
ทุกความรักมีให้กันวันเรามี
ใจดีดีในสัมพันที่มั่นคง
อกเคยอุ่นกรุ่นความรักภักดิ์ดียิ่ง
ให้แอบอิงพิงซบไหล่ให้ลุ่มหลง
คำสัญญามากมายคลายพะวง
เธอซื่อตรงต่อหัวใจไม่ร้างลา
มาวันนี้เราต่างเดินเหินห่างกัน
ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องปองดองหนา
มาวันนี้เธอมีเขาเดินเข้ามา
ในชีวามาดูแลและห่วงใย
ฝากบอกเขาให้รักเธอเสมอมั่น
ได้ครึ่งฉันก็ยังดีกว่าสิ่งไหน
ฉันนี้คนแม้อ่อนแอแพ้หัวใจ
ก็ยังคงห่วงใยใจของเธอ
แต่จะไม่ไปก้าวก่ายคล้ายเจ้าของ
ขอเป็นน้องอยู่ตรงนี้ไม่มีเผลอ
มุมเล็กเล็กในใจฉันมันให้เธอ
รักเสมอสุดหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง
หากเธอท้อขอให้รู้ฉันยังอยู่
คอยเฝ้าดูพร้อมพยุงจูงท่อนแขน
อ้อมกอดนี้อาจไม่อุ่นมาทดแทน
แต่มันแสนห่วงใยเธอเช่นกัน
แม้ฟ้าเปลี่ยนหมุนเวียนไปให้พลั้งเผลอ
อยากให้เธอรู้สักนิดจิตคงมั่น
ในวันก่อนสุดอาวรความสัมพันธ์
ตอนนี้ฉันก็ยังห่วงไม่ร้างลา .....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
หน้าส่วนตัว
1040
