11 มกราคม 2548 20:43 น.

คนไม่สำคัญ

ต้องทนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
เมื่อใครคนหนึ่งที่เคยรักกันหนักหนา
พูดออกจากปาก เมื่อสบตา
มองเหมือนระอาและหนักใจ

คุณบอกมันไม่ได้สำคัญอะไรกับผม
จะให้ชื่นชมผมคงทำไม่ได้
หมายความว่าฉันวุ่นวายเกินไป
คุณถึงได้ตัดสินใจพูดออกมา

ฉันสมควรหยุดใช่ไหม
สิ่งที่ทำให้เมื่อคุณเห็นว่ามันไร้คุณค่า
ฉันทำไปที่ได้กับคืนคือน้ำตา
เจ็บในใจมากกว่าความสุขใจ

ทั้งที่คิดว่าพยายามทำทุกอย่างเพื่อมีคุณอยู่
แต่วันนี้ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
ฉันคิดคนเดียวสรุปเอาเองว่าคุณยังห่วงใย
ฉันผิดเองที่ยังปล่อยให้ใจมันรักคุณ

คุณพูดให้เจ็บปวดขนาดนี้
ฉันคงลากันทีกับใจที่ว้าวุ่น
สิ่งที่เคยได้รับ สัมผัสว่าอบอุ่น
คงไม่ได้จากคุณอีกต่อไป