8 สิงหาคม 2550 09:24 น.
ทะเลใจ
ขอคุณพระคุ้มครองอย่าหมองเศร้า
ช่วยปัดเป่าเรื่องทุกข์ร้ายให้หายหนี
ให้สุขใจทั้งตื่นฝันวันดีดี
ขอให้มีเพียงรอยยิ้มที่อิ่มเอม
ปรารถนาสิ่งใดขอให้ได้
สมดังใจตั้งอธิฐานสุขเกษม
พบแต่เรื่องดีงามแสนปรีดิ์เปรม
ทั้งเรื่อมเกมความรักจักสมใจ
ให้ก้าวหน้าเรื่องการงานประสานแน่น
ทั่วทั้งแคว้นมีแต่รักที่จักให้
หากตั้งมั่นหมายปองหรือจองใคร
ขอให้ได้ดั่งหวังนั้นฉันภาวนา
1 สิงหาคม 2550 14:37 น.
ทะเลใจ
บางครั้งเธอก็ดูอ่อนโยนด้วยรอยยิ้มสดใส
บางครั้งดูอ่อนไหวกับเรื่องราวที่เลยผ่าน
บางครั้งดูเธอเข็มแข็งเมื่อเจอภัยมารุกราน
บางครั้งดูเธอสนุกสนานอยู่ตลอดเวลา
บางครั้งเธอก็เหมือนคนเจ้าชู้
บางครั้งก็ดูว่ามั่นคงเหมือนภูผา
บางครั้งก็ช่างหยอกเย้าเจรจา
บางครั้งก็เหมือนเย็นชาไม่ใส่ใจ
บางครั้งเธอก็เหมือนแบกโลกไว้ทั้งโลก
รวบรวมทุกข์โศกด้วยใจที่ร้องไห้
บางครั้งก็ดูเหมือนว่าเธอไม่เป็นไร
และพร้อมยิ้มได้เสมอแม้เจอเรื่องร้ายก็ตาม
บางครั้งเธอก็ดูเป็นคนดีซะเหลือเกิน
จนอยากจะเดินเข้าไปพูดคุยสอบถาม
บางครั้งเธอเหมือนคนไร้ใจบางชั่วยาม
จนฉันไม่กล้าจะข้ามไปผูกพันธ์
สรุปแล้วเธอเป็นเธอแบบไหน
ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอเป็นอยู่แบบนั้น
พยายามทำความเข้าใจในแต่ละวัน
เพื่อจะรู้สึกว่าใจฉันมันยังรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
28 กรกฎาคม 2550 16:18 น.
ทะเลใจ
หลายต่อหลายครั้งที่ร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล
บ้างเพราะคำคนที่กระทบหัวใจให้ทอดถอน
บ้างความหลังครั้งเก่าเข้ามาทำให้ใจร้าวรอน
บ้างครั้งก็ตอนความเหงาเข้ารุกราน
เคยยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างกลางโลกกว้าง
บนเส้นสายลายทางล้วนมีแต่ขวากหนามหุ้มขนาน
เกาะเกี่ยวจนใจเจ็บปวดสุดแสนจะทรมาน
ไม่เคยต้องแม้แต่ความหวานรอยยิ้มของกำลังใจ
แต่วันนี้มีเธอเข้ามาในชีวิตยามเหนื่อยล้า
เช็ดคราบหยดน้ำตาที่บ่งบอกความอ่อนไหว
กอดประคองพร่ำบอกคำว่า "ไม่เป็นไร"
จนฉันหยุดร้องไห้และรู้สึกดี
จะต้องเอ่ยคำว่าขอบคุณสักกี่ล้านครั้ง
ที่เธออยู่รับฟังโดยไม่เคยจะเดินหนี
คำพูดปลอบใจและมากมายความรักที่มี
เติมเต็มฉันคนนี้ให้เจอแต่สิ่งดีดีเสมอมา
ขอบคุณนะและยืนยันว่ารักเธอมากขึ้นทุกวัน
เพิ่มพูนความสัมพันธ์ด้วยความรู้สึกห่วงหา
ขอพรใดใด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั่วทั้งโลกา
ช่วยปกปักรักษาให้เธอมีความสุขตลอดกาล
เราจะรู้ว่าใครรักเราก็ตอนเรามีความทุกข์ และเจอเรื่องร้ายร้าย
และได้รู้อีกว่าใครที่คอยเหยียบย่ำซ้ำเติมในวันที่เราย่ำแย่
27 กรกฎาคม 2550 13:47 น.
ทะเลใจ
หนึ่งเขาคนนั้นที่เธอรัก
สองคือฉันที่รู้จักเพิ่มมาในความฝัน
หนึ่งเขาก็ยังคงอยู่ความผูกพัน
สองฉันก็ยังคงรักแต่เธอ
เธอเองไม่กล้าตัดสินใจเลือกหนึ่งหรือสอง
ประคับประคองไปพร้อมกันเสมอ
ให้ความห่วงหาทุกห่วงใยยามเจอะเจอ
โอบกอดและเสนอความรู้สึกดีดี
เธอบอกเขาไม่เคยทำผิดอะไรไว้
ไม่กล้าจากไปเพราะเหตุผลนี้
ส่วนฉันเองคือส่วนหนึ่งของหัวใจที่มี
ทำให้ลำบากใจทุกที...หากต้องเลือกทางใด
เธอขอเวลาทบทวนอีกสักพัก
กับเรื่องความรักของเราที่อ่อนไหว
จับมือฉันและเขาก้าวเดินต่อไป
แล้วจะให้อนาคตตัดสินมัน
26 กรกฎาคม 2550 15:00 น.
ทะเลใจ
ฉันเคยรู้สึกว่าลืมเธอได้จนหมดใจ
ไม่คิดถึงหรือห่วงใยเลยสักครั้ง
แม้เศษเสี้ยวความรักที่มีมันพุพัง
หมดแล้วซึ่งความหวังจะกลับไปรู้สึกดี
แต่ทำไมวันนี้ที่เธอโทรมาหา
ทำให้รู้สึกว่าใจอ่อนไหวแบบนี้
เกือบทำไม่ได้เก็บน้ำเสียงความตื่นเต้นที่มี
กับความรู้สึกที่สับสนต่อหัวใจ
มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ที่ทำให้เป็นแบบนั้น
หรือเป็นเพราะฉันยังลืมเธอไม่เคยได้
หรือเป็นเพราะฉันยังเก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจ
หรือเป็นเพราะฉันยังมีเยื้อใยกับเธอเสมอที่ผ่านมา
ต่อจากนี้ฉันควรจะทำอย่างไร
ถึงจะหยุดความสับสนอ่อนไหวในวันข้างหน้า
หากกลับไปรักเธอคงเจ็บปวดและมีน้ำตา
หากจะทำเฉยชาฉันก็รู้ว่า....ทำไม่ได้อยู่ดี