25 กรกฎาคม 2546 00:37 น.
ทะเลใจ
คุ ณ เ ห็ น ค ว า ม รั ก ฉั น ไ ห ม
อ บ อุ่ น ภ า ย ใ ต้ เ ง า ใ จ ม า น า น ห นั ก ห น า
โ ป ร ย ป ร า ย ม า กั บ ส า ย ฝ น ที่ พั ด มา
อ ยู่ บ น ด า ว ทุ ก ด ว ง บ น ฟ้ า เ พื่ อ ห่ ว ง ใ ย
อ ยู่ ใ น ก ลี บ ด อ ก ไ ม้ ย า ม เ ห ว้ ว้ า
อ ยู่ ใ น วั น เ ว ล า ที่ เ ฝ้ า บ อ ก ว่ า รั ก เ ธ อ ม า ก เ ท่ า ไ ห ร่
อ ยู่ ใ น ค ว า ม ฝั น ทุ ก ค รั้ ง ที่ เ ธ อ ห ลั บ ต า ล ง ไ ป
อ ยู่ ใ น ทุ ก ๆ ล ม ห า ย ใ จ ฉั น รั ก เ ธ อ
14 มิถุนายน 2546 14:56 น.
ทะเลใจ
เหนื่อยอ่อน หมดแรง ไร้ความฝัน
หมดคน คิดถึงกัน สัมพันธ์ขาด
สิ่งที่คิด สิ่งที่ฝัน สิ่งที่วาด
มันเป็นเพียง คลื่นกระทบหาด ก่อนจากกัน
สิ่งที่หวัง ไม่เป็น เหมือนที่หวัง
ความรักพัง หัวใจพัง ไม่เหลือความคงมั่น
จากกันไป เหลืออาลัย ก่อนจากกัน
หมดไปแล้ว เธอกับฉัน ที่รักกันดั่งวันวาน
มองดูฟ้า น้ำตา มันไหลกลับ
มันซึมซับ จากไป ไร้สงสาร
ทนทั้งทุกข์ ทนทั้งเศร้า ทนทั้งทรมาน
เธอจากไป ตลอดกาล ไม่กลับมา
ลากันแล้ว ความรัก ทั้งความหลัง
จากกันไป ตามลำพัง ทางไขว่คว้า
ไม่มีเธอ ยังมีใจ รอยน้ำตา
มีคำลา ของเธอ ก่อนจากไป
เส้นทางชีวิต แยกกันเดิน ตามหาฝัน
เราต่างกัน คนละมุม เกินแก้ไข
ปรับกันแล้ว แต่ก็ยัง คงต่างใจ
การจากไป เพื่อรักษา มิตรภาพของวันวาน
1 พฤษภาคม 2546 23:15 น.
ทะเลใจ
ดึกแล้วนะน้องเอย ..อยากเอ่ยบอก
ไอสายหมอกน้ำค้าง ...ยังเหน็บหนาว
บนท้องฟ้าสิ้นไร้ .....หมู่เดือนดาว
อาจทำให้เจ้าเหงาเปลี่ยว....และเดียวดาย
แม้นไร้ดาวพราวฟ้า...จันทราเด่น
ให้มองเห็นแพรวพราว .....จากดาวฉาย
แต่พี่นี้ยังอยู่ ....เคียงคู่กาย
ไม่ลับหายอย่างดาว ....ให้เหงาทรวง
ดึกมากแล้วน้องพี่ ......ฝันดีเถิด
พรใดเลิศพี่ให้ .....ด้วยใจห่วง
หลับเถอะนะราตรี ......ไร้ดาวดวง
ครั้นพอร่วงวันใหม่......สดใสจริง
พี่จะนั่งข้างเตียง...คอยเคียงข้าง
ความอ้างว้างหดหาย...ไปทุกสิ่ง
นอนเถอะนะคนดี...พี่ให้อิง
ยอดขวัญมิ่งของพี่...คนดีเอย...
1 พฤษภาคม 2546 12:01 น.
ทะเลใจ
ตื่นมาก็เจอแต่ความว่างเปล่า
ความโศกเศร้าไม่จางหาย
อยู่คนเดียวแสนเดียวดาย
นอนหลับฝันไม่เจอใครสักคน
เหนื่อยล้าบนเส้นทางที่เจอ
อ้างว้างเสมอ เมื่อใจสับสน
มองรอบกายแสนเดียวดายมืดมน
ไร้ร้างว่างเปล่าผู้คนเข้าใจ
มองดูฟ้า ฟ้าก็ช่างจะเงียบเหงา
ฟ้าคงเศร้าที่ไม่รู้ว่าดาวไปไหน
สงสารตัวเอง ก็สงสาร แต่ไม่รู้จะทำยังไง
เพราะขนาดฟ้าที่กว้างใหญ่ ยังไร้คนเหลียวแล
ส่วนฉันเป็นแค่คนธรรมดา
ที่ดูไร้ค่า ไม่มีใครแยแส
คงปล่อยให้ชีวิตดำเนินต่อไปไม่ยอมแพ้
สักวันคงมีใครเต็มใจมาดูแล ใส่ใจ
28 เมษายน 2546 19:27 น.
ทะเลใจ
จำวันที่เธอทิ้งฉันได้หรือเปล่า
ไม่มีเรื่องราวบอกลากันง่าย ง่าย
แม้ต้องเจ็บปวด ลึก ลึก ฉันเองก็ดีใจ
ที่เธอมีใครสักคนที่ดีกว่าฉัน
เรื่องราววันวานมันยังไม่ลางเลือน
ทุกอย่างยังเตือนเหมือนมันเพิ่งเลยผ่าน
นึกว่าไปดีแต่เพียงแค่ไม่นาน
เธอก็ซมซานกลับมาอย่างไม่อาย
เขาทิ้งเธอแล้วใช่ไหมคนเก่ง
รักเอง เลือกเอง จะมาโทษใคร
วันนี้ฉันมีแค่เพียงคำปลอบใจ
อย่างคนที่เคยมีใจก็แค่นั้น
เหมือนวันที่เธอทิ้งฉันจำได้หรือเปล่า
เธอบอกว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน
เขาสวย เขาดี เขารักเธอมากกว่าฉัน
ถ้าเป็นอย่างนั้น ซมซานกลับมาทำไม