30 มีนาคม 2548 15:16 น.
ทะเลใจ
ประกาศตามหาพี่แจมสีน้ำฟ้า
ห่วงใยเป็นหนักหนาไม่รู้ว่าอยู่หนไหน
ใครเห็นช่วยบอกที ว่าน้องคนนี้แสนห่วงใย
ทุรนทุราย ติดต่อไม่ได้มาหลายวัน
จะอยู่ดีมีสุขหรือไม่ อยากทวงถาม
คิดถึงทุกยาม ด้วยใจที่ไหวหวั่น
โทรมาหน่อยพูดคุยไม่ต้องมากมายคำรำพัน
แค่รู้ว่าพี่แจมนั้นสบายดีก็เพียงพอ
26 กุมภาพันธ์ 2548 09:45 น.
ทะเลใจ
ยืนมองดูเธอใกล้ ๆ
หัวใจสั่นไหวในทุกครั้ง
ที่มารับรู้ รับฟัง
ว่าเธอผิดหวังมากเท่าไร
ความรักไม่เป็นเหมือนที่คิด
คนสนิทไม่ชิดใกล้
เจ็บปวด ร้าวลึกในหัวใจ
เพราะเขาบอกเธอไม่ใช่ ในวันนี้
เธอยังคงจำได้ไหม
ครั้งหนึ่งเธอเคยพูดมันไป ประโยคนี้
คำพูดมันเสียดแทงใจฉันมากมายเลยคนดี
ฉันเจ็บปวดทุกทีเมื่อคิดถึงมัน
วันนี้เธอมาเจอกับตัวเองแล้วใช่ไหม
คงเข้าใจว่าฉันเองเคยรู้สึกแบบนั้น
แต่ไม่ซ้ำเติมเธอหรอกคนดีฉันข้าใจเช่นกัน
เพราะครั้งหนึ่งฉันก็เคยผ่านมันมา
พยายามหาคำพูดมากมาย
เพื่อให้เธอผ่อนคลาย คอยซับหยาดน้ำตา
จับมือเธอ รอยยิ้มที่ห่วงใยอยู่ตรงหน้า
พร้อมเคียงข้างจนกว่าเธอจะรู้สึกดี
15 กุมภาพันธ์ 2548 18:35 น.
ทะเลใจ
มันนานเท่าไหร่แล้วเธอ
ที่เราไม่ได้เจอะเจอกันแบบนี้
ใจฉันสั่นหวั่นไหวทุกนาที
หน้าแดงใจเต้นถี่ สมองไม่สั่งการ
พยายามพูดยิ้มทักทาย
เก็บความเขินอายด้วยรอยยิ้มหวาน ๆ
ทำตัวให้ร่าเริงชื่นบาน
เพื่อให้ผ่านวินาทีนี้ไป
ทั้ง ๆ ที่ก็บอกกับตัวเองว่าเป็นเพื่อนกัน
แต่ทำไมถึงไหวหวั่นกับรอยยิ้มเธอที่มีให้
ไม่เอานะเจ้าประตูหัวใจ
หยุดยิ้มรับทักทายเขาเสียที
6 กุมภาพันธ์ 2548 13:27 น.
ทะเลใจ
จะรักเธอไปอีกนานไหม
คงตอบเธอไม่ได้หรอกตอนนี้
เพราะความรู้สึกในหัวใจที่มี
ยังเป็นความรู้สึกดี ดี ตลอดเวลา
แต่ถ้าถามถึงความคงมั่น
จะบอกกับเธอตรง ๆ เลยนะว่า
ไม่เคยคิดมีใครในสายตา
นั้นก็หมายความว่า เธอคือคนสำคัญสำหรับหัวใจ ..
เชื่อมั่นในตัวฉัน
ว่าจะร่วมทางฝันไม่เดินจากไปไหน
คงมีสักวันที่หัวใจ
เธอจะรับรู้ไว้ว่ารักมากมายคือเธอ
11 มกราคม 2548 20:43 น.
ทะเลใจ
ต้องทนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
เมื่อใครคนหนึ่งที่เคยรักกันหนักหนา
พูดออกจากปาก เมื่อสบตา
มองเหมือนระอาและหนักใจ
คุณบอกมันไม่ได้สำคัญอะไรกับผม
จะให้ชื่นชมผมคงทำไม่ได้
หมายความว่าฉันวุ่นวายเกินไป
คุณถึงได้ตัดสินใจพูดออกมา
ฉันสมควรหยุดใช่ไหม
สิ่งที่ทำให้เมื่อคุณเห็นว่ามันไร้คุณค่า
ฉันทำไปที่ได้กับคืนคือน้ำตา
เจ็บในใจมากกว่าความสุขใจ
ทั้งที่คิดว่าพยายามทำทุกอย่างเพื่อมีคุณอยู่
แต่วันนี้ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
ฉันคิดคนเดียวสรุปเอาเองว่าคุณยังห่วงใย
ฉันผิดเองที่ยังปล่อยให้ใจมันรักคุณ
คุณพูดให้เจ็บปวดขนาดนี้
ฉันคงลากันทีกับใจที่ว้าวุ่น
สิ่งที่เคยได้รับ สัมผัสว่าอบอุ่น
คงไม่ได้จากคุณอีกต่อไป