23 สิงหาคม 2548 12:28 น.
ทะเลใจ
เคยสนิทชิดคุ้นอุ่นใกล้
เคยห่วงใยใจห่วงหาเวลาเหงา
เคยถามข่าวเรื่องราวจะหนักเบา
เธอเล่าฉันปลอบโยนโอนอ่อนตาม
เธอยิ้มฉันยิ้มปริ่มใจสุข
เรื่องทุกข์พบพานขานสู่สนาม
เธอเคว้งฉันจับมือเธอเดินตาม
สอบถามเรื่องราวคราวร้อนใจ
เธอเหงาฉันเศร้าเร้าใจห่วง
ยามโดนบ่วงลวงใจให้หวั่นไหว
เฝ้ามองเธอเพ้อพร่ำระกำใจ
น้ำตาไหลซับให้ไม่จากลา
มาวันนี้เธอเปลี่ยนไปใจเปลี่ยนแปลง
เหือดแห้งหายลับวับจากตา
ดั่งแสงจันทร์ลาลับจากขอบฟ้า
ยามสุริยาทายทักจึงจากไป
ทั้งเพื่อนทั้งพี่คนดีหนีจากหาย
ห่างกายใยใจห่างร้างใจไหว
ยืนอยู่ตรงนี้ที่เดิมก่อนวอนหากจะไป
ฉันจะให้หากเธอพร่ำรำลาเพียงสักคำ
เธอเองก็คนดีที่หนึ่งพึงชายมี
แล้ววันนี้เหตุผลใดให้กระทำ
สิ่งเคยให้เธอไม่เห็นเว้นให้ช้ำ
แต่ใจดำมิบอกลาว่าเหตุใด
ใช่ว่าฉันอาลัยใจอาวร
แต่อาทรเธอยามเผลอเพ้อหวั่นไหว
เธออ่อนแอแลมั่นคงตรงที่ใจ
แล้วทำไมข้ามใจไว้เพียงฉันแค่คนเดียว
ใช่ขอให้เธอมารักปรักใจหลง
แต่พะวงที่เธอนั้นรักแน่นเหนียว
แต่วันนี้ทายทักหรือแม้คำเดียว
เธอเดินเชี่ยวไม่มองหน้ามาทักทาย
ปล นิดนึงค่ะ: พอดีพี่ที่สนิทกันเค้าลางานแล้วไม่โทรมาบอกเอม
ด้วยอาการที่ว่าพักนี้ไม่ค่อยได้คุยกัน
ก็เลยเกิดอาการงอนสะสมอย่างที่เห็น
เก็บอาการงอนต่าง ๆ มารวม ๆ และก็ได้กลอนบทนี้มาเจ้าค่ะ
ก็รู้และเข้าใจนะพี่นะว่างานยุ่งแต่หยุดทักน้องสักหน่อยก็ได้
น้องยิ้มเก้อทุกที ให้นึกถึงตอนนี้หนูงานยุ่งแล้วไม่มีเวลาคุยด้วยแล้วกัน
ว่าพี่หน่ะรู้สึกยังไง
อ้าวตัวเองก็เป็นหนี่หน่า อิ อิ ... ผลัดกันงอนนะพี่นะ *^_^*
22 สิงหาคม 2548 12:10 น.
ทะเลใจ
สับสนวุ่นวายคล้ายใจหม่น
หลากผู้คนปนเปใจเซป่วน
ปัญหารุมรุกเร้าจนใจรวน
สายลมหวนพัดมาใจแทบพัง
เหนื่อยกายใจเหนื่อยเมื่อยล้า
น้ำตาคลอแก้มแซมผิดหวัง
ความทุกข์ฉุดคร่ามาประดัง
เหมือนดั่งทะเลยามคลื่นพัดพา
ทรุดร่างร้องไห้ใจสะอื้น
ใจมิชื่นเหน็บหนาวไร้เธอคว้า
รินไหลร่วงรินกินน้ำตา
ใจเจ็บปร่าพร่ามัวมิอายใคร
เสียงซึมแทรกเข้ากลางความเหน็บหนาว
ประสานใจที่ร้าวให้มิอ่อนไหว
อ้อมกอดโอบคลุมทั้งกายใจ
พลังป้องยิ่งใหญ่มีแม่มาประครอง
แววตาเหงาเศร้าสร้อยคล้อยว้าวุ่น
อกอุ่นแม่แนบปลอบอย่าหม่นหมอง
ยิ้มหน่อยนะคนดีมีแม่คุ้มครอง
ปกป้องเจ้าทั้งกายและหัวใจ
เหนื่อยล้ามาใช่ไหมเจ้าลูกยา
เช็ดน้ำตามาตรงนี้จะดีไหม
พักสักหน่อยนะลูกน้อยเจ้ากลอยใจ
มาเข้ามาใกล้ ใกล้ กอดเจ้าที
รอยยิ้มอิ่มเอมที่ยิ้มรับ
อุ่นจับจิตจากใจใครคนนี้
ปัญหารุมวุ่นวายคลายฤดี
มีแม่คนดีปลอบโยนยามทุกข์ทน
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
วันศุกร์ที่แล้วงานเครียดมาก มาก เลยหนีงานเลี้ยงส่งพนักงานในแผนก
ไปทำธุระที่ซีคอน ก็พอดีโทรหาแม่ แม่บอกว่าอยากฟังเพลงของซิตี้ครอรัส
ที่พี่หนุ่ย ( ค้างคาวคืนคอน )ส่งมาให้ ก็เลยเดี๋ยวหนูแวะเอาเข้าไปให้นะ แม่บอกว่าได้
งั้นเอามาให้แล้วจะส่งกลับเลยแล้วกัน แต่พอไปถึงหน้าบ้านแม่ถามว่า
อยากกลับบ้านไหม ก็กระอึกกระอักสักพักนึงแม่คงเห็นท่าลูกสาวท่าจะแย่
เลยชวนเข้าบ้าน แม่ทำน้ำมะหนาวผสมน้ำผึ้งมาให้กินอร่อยมาก ๆ ค่ะ
นั่งไปนั่งมาสักพักน้าไว แม่บ้านของแม่ก็ยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่บ่งบอกเลยว่าเป็นคนใจดี
พร้อมอาหารที่ชอบทำทานเวลาอยู่กับใครคนนั้น เห็นแล้วอยากบอกว่า
น้ำลายสอเชียวค่ะ เพราะว่าวันนั้นไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วย
เมนูที่พูดถึงคือ ไข่เจียวน้าไว อาหารมื้อนั้นนอกจากไข่เจียวแล้ว
ยังมีต้มจืดให้อีกชาม ก็กินไปคุยกับแม่ไป ขโมยเล่น MSN ของแม่ด้วย
อิ อิ ก็อำพี่ยศ ( แม่จิตร ) แป๊บนึงก่อนกลับพี่ยศไหวตัวทันก็โดนเขม่นไว้ตั้งนึง
คริ คริ
ก็อยากบอกแม่ว่าขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ให้ที่พักเวลาที่ใจคิดว่าไม่ไหวแล้ว
วันนั้นถ้าไม่ได้แม่จิ๋งหนูก็คงแย่พอสมควร เพราะยอมรับว่าเหนื่อยและเครียดมาก ๆ
ขอบคุณนะคะแม่จิ๋ง รักแม่จิ๋งมาก มาก และที่สุดเจ้าค่ะ
ปล: ได้ยินมาแว่ว ๆ ว่าแม่ชอบเลขเจ็ดเลยแต่งให้เจ็ดบท
และได้ยินมาแว่ว ๆ ว่าแม่ชอบสีม่วง ก็ขอใช้สีม่วงนะเจ้าคะ *^_^*
17 สิงหาคม 2548 11:29 น.
ทะเลใจ
สวัสดีครับคุณลุงคุณป้าทุกทุกท่าน
ผมขอผ่านแนะนำตัวก่อนเลยหนา
ผมมีนามที่เรียกขานจากแม่มา
แม่บอกว่าผมชื่อหมูอ้วนกวนใจแม่
ตื่นเช้ามาแม่ผมหายออกจากบ้าน
ผมเลยพาลว้าวุ่นห่วงจะแย่
เดินวนเวียนอยู่รอบบ้านคอยเหลียวแล
มองว่าแม่จะกลับมาเมื่อตอนใด
เดินจนเหนื่อยหัวเริ่มหมุนเป็นลูกข่าง
ท้องที่ว่างเริ่มส่งเสียงหิวใช่ไหม
พยักหน้าบอกตัวเองก่อนเดินไป
หากลับข้าวที่แม่ให้ก่อนจะหายตัว
ผมล่ะเบื่อ เบื่อ จริง จริง แม่ทิ้งขว้าง
ผมอ้างว้างจนหัวใจมืดสลัว
บ่นก็บ่นปนความหิวปนความกลัว
ใจระรัวเมื่อนึกถึงแม่ไม่มา
นอน นอน ดีกว่า เดินเดี๋ยวเหนื่อย
คอยเรื่อยเรื่อยแม่ก็คงจะมาหา
เผลอหลับไปจนฟ้ามืดตะวันลา
เสียงแม่มาเปิดประตูชูคอรอ
แม่ครับแม่ผมคิดถึงแม่รู้ไหม
แล้วทำไมแม่ถึงไม่มาง้อ
เดินไปโน้นระเบียงบ้านทำหน้างอ
ลูกตัดพ้ออยู่ตรงนี้มีน้ำตา
แม่ไม่รักแม่ไม่รักตัวกระผม
ท่านผู้ชมสงสารผมบ้างไหมหนา
นอนร้องไห้ปนสะอื้นกลืนน้ำตา
แม่เดินมาหัวเราะร่าบอกว่าแกล้ง หือ น้อยใจ
ผมงอนแม่แล้วนะ ...
งือ งือ
15 สิงหาคม 2548 16:21 น.
ทะเลใจ
ตัดพ้อ
เพียงเพราะเราไกลห่างร้างแนวทาง
ใจฉันว่างว่างเปล่าเศร้ารู้ไหม
ใจคิดถึงส่งไปสักเท่าไหร่
เธอก็ไม่เคยตอบกลับฉันสักที
งาน งาน งาน เธอทำงาน งานทั้งปี
ไม่ใยดีความรู้สึกฉันคนนี้
ติดงานนะ ไม่ว่างนะ วางก่อนจ๊ะนะคนดี
ว่างแล้วพี่จะโทรกลับนะขวัญตา
น้ำตาคลอ คลอขอบตาล้นขอบใจ
เคยบ้างไหมที่เธอนั้นจะห่วงหา
พร่ำบ่นบอกเวิ้งว้างกลางใจทุกทุกครา
แล้วน้ำตาที่ไหลรินมันของใคร
บอกฉันหน่อยได้ไหมเล่าคนดี
ฉันคนนี้เจ็บปวดน้อยกว่าเธอไหม
ทุกครั้งที่คิดถึงแต่กลับไม่ใส่ใจ
แล้วเธอให้ฉันคิดอย่างไรช่วยบอกที
กลับใจห่วง
เวิ้งว้างที่กลางใจ
ห่วงใยยามไกลห่าง
เพียงเธอคิดถึงไม่เจือจาง
จะมิร้างหากเธอยังมั่นคง ..
อาจว้าเหว่แสนเหงาวันเดียวดาย
แม้ข้างกายจะห่างร่างอนงค์
แต่ใจยังยืนยง
ไม่เคยหลงแม้คำใคร
ขอเธอนั้นจงเชื่อมั่น
ว่าใจฉันไม่หวั่นไหว
แม้เราห่างระยะทางจะห่างไกล
แต่ว่าใจเราผูกกัน
ยิ้มหน่อยนะคนไกลตา
เชื่อไหมว่าในใจฉัน
จะมีเธอเคียงข้างทุกคืนวัน
ความผูกพันธ์สองเราอยู่คู่กันตราบฟ้าดิน
14 สิงหาคม 2548 13:45 น.
ทะเลใจ
*ดึกแล้ว* - - - - LuCky
ดึกแล้วนะครับ...คนดี
เวลานี้คุณทำอะไรอยู่
ทำไม...ไม่พักผ่อนผมอยากรู้
คิดถึงผมอยู่หรืออย่างไร
คิดถึงก็น่าจะโทรหา
เผื่อว่าอารมณ์คุณจะแจ่มใส
ไม่ใช่ประเดี๋ยวก็ดีประเดี๋ยวก็ร้าย
นี่...ผมไม่ได้จะว่าคุณนะครับ
ก็แค่ผมนั้นเป็นห่วง
เห็นดึกล่วงแต่คุณก็ยังไม่หลับ
ผมห่วง กลัวคุณไม่สบายนะครับ
โทรมาแล้วก็หลับซะนะ...คนดี
ถึงแม้ตัวผมจะไม่ได้อยู่ใกล้
แต่ดวงใจผมยังอยู่กับคุณนี่
มันจะอยู่คู่เคียงคุณไม่หลีกหนี
ถ้าไม่มีใจใครมาทดแทน
คืนนี้ขอให้ดาวแทนไออุ่น
หมียัดนุ่นที่ให้แทนท่อนแขน
ผ้าห่มผืนโตคือตัวแทน
ห่มมันให้แน่น เหมือนที่ผมอยากกอดคุณ
นอนเสียเถอะนะ...คนดี
แม้คืนนี้ท่อนแขนที่คุณหนุน
จะเป็นเพียงเจ้าหมียัดนุ่น
แต่เวลาหนุน รับรอง อุ่นถึงใจ
สัญญานะครับผม..คนดี
ว่าไม่เกินสองปี แล้วผมจะไปอยู่ใกล้
จะอยู่ร่วมกันกับคุณตลอดไป
แล้วเราจะได้นอนหลับไปได้ด้วยกัน
* ดึกแล้วจะเป็นไรไป * * * + + ทะเลใจ
ดึกดื่นค่ำคืนนี้
คนดีถามว่าทำอะไรอยู่
อยากรู้ใช่ไม๊อยากรู้
จะตอบให้ดูจะได้เข้าใจ
ที่ว่าคิดถึงหน่ะคิดถึง
จะให้ต่อสายโทรจิตส่งคำซึ้ง ๆ ก็เอ๊ะ ! ยังไง ๆ
ดึกแล้วนะคุณต้องการไออุ่นคนใกล้ ๆ
เลยคว้าหมีตัวใหญ่ที่คุณให้มากอดแทนคุณ
ก็รู้นะว่าเป็นห่วง
ก็ง่วง ง่วง แต่ความอ้างว้างมันสนับสนุน
ให้คิดถึงห่วงหาแต่หน้าคุณ
เรียกร้องไออุ่นจากคุณคนดี
ขอบคุณที่ส่งดาวมาให้
เอ๊ะ ! แล้วจะกอดยังไงก็ยังงงอยู่ล่ะตอนนี้
จะให้ปืนป่ายไปถึงฟ้าก็ใช่ที
โถ่คนดีขอกอดหมีแทนก่อนแล้วกัน
ส่วนเจ้าหมียัดนุ่น
ก็กอดซับไออุ่นทุกวัน
แน๊ะ ๆ อิจฉาล่ะสินั้น
ที่หนูกอดมันยามคุณห่างไกล
ส่วนสัญญาที่ให้
จะรับไว้ด้วยใจไม่หวั่นไหว
ถึงระยะทางจะห่างและแสนไกล
ไม่ว่าคืนไหน ๆ ก็จะมีแต่คุณในใจนะคนดี
หน้าส่วนตัว
1123
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
