28 กุมภาพันธ์ 2546 22:12 น.
ทะเลสีน้ำเงิน
ยังไม่รู้เลยว่า ณ วันนี้
หัวใจดวงที่ฉันมี ประโยชน์มันอยู่ตรงไหน
ไร้ค่า...ยิ่งกว่าเศษขยะบนผืนทราย
ไม่มีความหมายกับใครสักคน
ได้แต่เหงาไปวันๆ
ไม่ยอมผูกพันกับใครเลยสักหน
เวลาผ่าน...เนิ่นนาน...นานเสียจน
อยากมีใครสักคน...แต่ไม่มี
เพิ่งรู้สึกตัว
แล้วก็เริ่มกลัววันพรุ่งนี้
ถามพระจันทร์...จะเริ่มผูกพันกับใครดี
จันทร์เงียบ...แต่สะท้อนแสงที่มีกับทะเล
18 กุมภาพันธ์ 2546 20:32 น.
ทะเลสีน้ำเงิน
หยิบเศษไม้ขึ้นมาขีดผืนทราย
วาดปราสาท วาดเจ้าชาย วาดเจ้าหญิง
ถ่ายทอดความฝัน ที่อยากให้มันเป็นจริง
แต่เพียงคลื่นซัด...ทุกสิ่งก็หายไป
อยู่คนเดียว...โดดเดี่ยว...และเงียบเหงา
ความเหว่ว้าทำให้เศร้า จนร้างไหว
อาจมีน้ำตาไหลปะปน ทะเลไป
โทษฐานที่ทำให้...ความฝันจาง
16 กุมภาพันธ์ 2546 14:48 น.
ทะเลสีน้ำเงิน
เห็นทะเลร้องไห้เป็นสายคลื่น
ในค่ำคืนดาวไหว เป็นสายฝน
หาดทรายอ้างว้าง ร้างผู้คน
ลมสะบัดพัดวนเป็นฝนทราย
เห็นหัวใจเต้นไหวอย่างว้าเหว่
น้ำใสในดวงตา พร่าเป็นสาย
ทะเลขมในคืนที่คลื่นคลาย
ขมเท่าใจคนแพ้พ่ายไหมทะเล
8 กุมภาพันธ์ 2546 22:50 น.
ทะเลสีน้ำเงิน
อธิษฐานต่อผืนฟ้าที่กว้างไกล
ขอให้หัวใจเข้มแข็งได้...กว่าที่เห็น
ขอให้น้ำตาที่รินไหลอย่างที่เห็น
ถูกซ่อนเร้นจากคืนวัน
ขอให้คลื่นทะเลที่พัดมา
ช่วยทำให้ฉันลืมความเย็นชาในสายตาคู่นั้น
และเหตุผลเดียวที่ว่าไร้ความสำคัญ
ก็ขอให้เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉัน...กล้าลืมเธอ
8 กุมภาพันธ์ 2546 22:38 น.
ทะเลสีน้ำเงิน
เธอเป็นแม่น้ำ...เธอไม่มีวันเข้าใจ
เพราะชีวิตเธออยู่กับการรินไหล ที่แปรเปลี่ยนไปมานานเนิ่น
วันนี้เดินผ่านความทุกข์เศร้าอย่างเหลือเกิน
พรุ่งนี้ก็จะเพลิดเพลิน กับสิ่งที่บังเอิญพบเจอต่อไป
เพราะเธอไม่ได้เป็นทะเลอย่างฉัน
ทะเล...ที่ไม่ว่าสักกี่วัน ก็ไม่อาจไปไหน
เฝ้าหมุนวนกลับคืน...ให้จดจำความขมขื่นในหัวใจ
กลายเป็นเกลียวโศกซ้ำไป
...แล้วสะท้อนเป็นเสียงร้องไห้...ซ้ำมา
หน้าส่วนตัว
726
