23 เมษายน 2545 22:04 น.
ทะเลขวัญ
เขียนเรื่องนี้มาถึงเรื่องที่หกร้อย
ฝากเศร้าสร้อยเสียใจและเสียขวัญ
ไทยโพเอมคือความรักในทุกวัน
ที่อดทนสร้างฝันหวังทำดี..
แต่ทำไมใจดวงนี้ช่างอ่อนล้า
ราวกับว่าหลงในทะเลทรายอยากคิดหนี
ใจเดียวดายไร้หวังใดในชีวี
ราวไม่มีหัวใจอยู่ในตน...
ขอหยุดพักจากไปสักระยะ
ไม่สัญญาจะคืนหลังกลับอีกหน
หนีความทุกข์ในหัวใจที่มืดมน
หนีวกวนในโลกฝันไร้เกียรติใด
ขอมอบช่อดอกไม้ก่อนลาจาก
สำหรับคนมากน้ำใจเคยปลอบขวัญอย่าหวั่นไหว
ไม่ใช่ความผิดของใครใคร
เพียงหัวใจ..หมดสิ้นแล้ว..ขอจากลา!
23 เมษายน 2545 21:36 น.
ทะเลขวัญ
นิยามรักของฉันหรือคือจุดจบ
คือการลบจากใจไม่ใฝ่หา
หากไม่รักไม่ทุกข์ท้อทรมา
กับคำว่าพลัดพรากต้องจากไกล...
รักคือนิยามความทุกข์ใช่ไหมเล่า
คือห้วงหาวห้วงเหวให้หวั่นไหว
รักคือนิยามมายาลวงหลอนใจ
ให้ดวงใจคนในโลกโศกระทม..
นิยามรักของฉันหรือคือจุดจบ
มิใช่การค้นพบให้ขื่นขม
รักของฉันรอเวลาลบช้ำตรม
เลิกระทม..รอเงียบงาม ว่างเปล่ามาแทนใจ!
23 เมษายน 2545 10:19 น.
ทะเลขวัญ
ใจดวลใจด้วยใจไม่กลัวเจ็บ
แม้หนาวเหน็บให้ใจเธอไม่หน่ายหนี
มาวันนี้เสียใจเท่าชีวี
เพราะใจนี้มันแหลกยับกับคืนวัน
หันหลังเดินจากไปไม่หวนกลับ
ไม่ขอรับคำขอโทษเคยเหยียดหยัน
ไม่มีแล้วคำลากันและกัน
ใจของฉันมันยับเยินจนเกินทน!
23 เมษายน 2545 00:00 น.
ทะเลขวัญ
ขอสัญญา ใจดวงนี้ ไม่ยอมแพ้
จะแน่วแน่ สร้างฝัน ไม่สับสน
ถึงไม่มี ใครเข้าใจ เคียงกมล
จะอดทน แน่วแน่ แม้ทางไกล
รักการเขียน ยิ่งสิ่งใด ในชีวิต
รักลิขิต ฝากฝัน ไม่หวั่นไหว
รักแจกจ่าย ดวงดอกไม้ ทุกวันไป
รักจากใจ งามงด รินรดให้ตราบนิรันดร์
23 เมษายน 2545 00:00 น.
ทะเลขวัญ
ดงดวงดาว พราวพรายพร่าง
แจ่มกระจ่าง ขับราตรี ให้คลายหม่น
โอ้ดาวเอ๋ย ดาวนำทาง กลางใจคน
ลบทุกข์ทน ทุกคราครั้ง ที่เฝ้ามอง
ดาวใจ แขวนฝากให้ คนไกลบ้าน
อย่าร้าวราน ร่ำไห้ ใจเราสอง
เดือนเอ๋ยเดือน รู้บ้างไหม คนที่ปอง
เขาจะต้อง!..กลับมา..ไม่ช้านาน
หน้าส่วนตัว
903
