25 กรกฎาคม 2547 15:34 น.
ทะเลกลางคืน
บนเส้นทางที่เธอก้าวไป
อาจมีบางครั้งที่เธอท้อใจหมดหวัง
มีอุปสรรคมากมายประเดประดัง
ความฝันที่เคยหวัง
ก็เหมือนจะพังลงทุกที
ขอให้จดจำเอาไว้อย่าง
เวลาที่เธออ้างว้างอย่างวันนี้
คนเข้าใจในความรู้สึกเธอไม่มี
อย่าคิดอย่างนั้นนะคนดี
เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงนี้
คือคนที่เข้าใจเธอดีเสมอมา
7 กรกฎาคม 2547 22:10 น.
ทะเลกลางคืน
รวบเม็ดทรายตรงชายหาด
กรวดเม็ดทรายมารวมกันใกล้ๆ
บรรจลงบสร้างปราสามหลังใหญ่ปนความผูกพัน
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับผลงาน
หน้าชื่นตาบานกับปราสาทหลังนั้น
แต่แล้วคลื่นซัดปราสาทล้มทันควัน
ความผูกพันสิ้นสุดถูกทำลาย
สร้างข้นด้วยหัวใจ
สลายไปด้วยการถูกทำร้าย
เม็ดทรายกระจายไปไร้ความหมาย
สุดแสนเสียดาย
สุดท้ายเหลือแต่เพียงความชำใจ
7 กรกฎาคม 2547 22:01 น.
ทะเลกลางคืน
แสงแดดในยามเช้า
บังคับให้เราลืมตาตื่น
ทั้งทั้งที่ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน
มัวทนฝืนร้องไห้เสียนำตา
เห็นนกน้อยบินคลอเคลีย
มองแล้วพาให้ใจระเหี่ยอ่อนล้า
เจ็บปวดใจเมื่อมีภาพเธอลอยมา
ปล่อยให้ฉันอ้างว้างเหว่ว้าเดียวดาย
แสงแดดในยามเช้า
ทำไมหนอเราต้องทนเป็นคนไร้ความหมาย
เพราะใครหละ
เพราะใครทิ้งฉันเกือบตาย
บอกเลิกรากันง่ายๆ
ปล่อยให้คนเดียวดาย
ต้องทนทุกข์ทรมาน
หน้าส่วนตัว
717
