7 พฤศจิกายน 2548 18:26 น.
ทะเลกลางคืน
หากวันเวลาเป็นแค่ความฝันใฝ่
หากความห่วงใยเป็นแค่ความใฝ่หา
หากความรักความสุขเป็นแค่กาลเวลา
สองเราคงเหลือค่าเพียงเศษดิน
20 กุมภาพันธ์ 2548 18:33 น.
ทะเลกลางคืน
เกาะกุมมือให้อบอุ่น
ปลอบให้ใจหายว้าวุ่นเพียงชั่วครู่
ซับน้ำตา เพราะเธอไม่กล้าจะทนดู
คงสงสาร อดสู มาดูใจ
รับทราบว่าเธอจะไปจาก
เสียใจมากเธอคงเห็นเป็นแค่ไหน
เพราะผลพวงจากความผิดพลั้งของหัวใจ
เมื่อเธออยากจะผลักไส
ก็ไม่ต้องทำเห็นใจตอนสายเกิน
20 กุมภาพันธ์ 2548 18:21 น.
ทะเลกลางคืน
นาฬิกาเรือนนี้ที่เธอให้ฉัน
มันคงยังเดินอยู่ทุกวันไม่แปรเปลี่ยน
เหมือนกับใจฉันที่ถูกเธอขีดเขียน
เป็นดั่งระเบียงที่นั่งอยู่ในหัวใจ
แต่หากวันใดทีเธอต้องการไปจากฉัน
แค่สมมุตินะนั่นไม่ใช่อยากจะผลักไส
แบบเตือนไว้ก่อนหากเธอจะจากกันไป
จะขอเก็บนาฬิกานี้ไว้ ให้หัวใจยังเดินต่อไปได้ก็ยังดี
20 กุมภาพันธ์ 2548 18:17 น.
ทะเลกลางคืน
เก็บใจกันไว้ก่อนได้ไหม
ขอตามหาความฝันครั้งสุดท้ายในวันนี้
ไม่ใช่ไม่รักเธอจึงอ้างนู่นอ้างนี่
แต่อยากจะรักให้เต็มที่ก่อนฝันจะสลายไป
เธอเองก็ต้องทำตามความฝัน
แล้วสักวันเราจะกลับมาพบกันใหม่
พร้อมรอยยิ้มที่ชื่นบานกับหัวใจที่เคยฝากไว้
ถึงตอนนั้นฉันจะเอาอกเอาใจไม่ให้ไกลห่างกัน
20 กุมภาพันธ์ 2548 18:10 น.
ทะเลกลางคืน
ฉันและเธออยู่กันไกลคนละฟากฟ้า
คงไม่แปลกที่หัวใจจะล้าจนเหนื่อยอ่อน
และไม่แปลกที่หัวใจสองเราจะชาดตอน
กับคำว่ารอฉันก่อนมันคงอาจเร็วเกินไป
ที่ฝั่งนั้นลมคงแรงเกินไปใช่ไหม
เธอจึงหนาวหัวใจมากกว่าใครคนอื่น
ฉันเข้าใจเสมอและไม่ขอให้เธอกลับคืน
เพราะไม่อยากจะฝืนหัวใจไม่รักจริง