มีพบใยมีพรากให้ลำบากฤทัยฉัน มีพบแล้วรักมั่นทุกคืนวันเป็นสุขใจ มีพบแล้วรักจากเพราะถูกพรากไปแดนไกล เป็นห่วงสุดดวงใจในฤทัยคิดถึงเธอ
คิดถึงคุณคราใดพาใจเศร้า เพราะตัวเราห่างไกลเกินใฝ่หา คิดถึงคุณความทุกข์แน่นในอุรา โอ้แก้วตาเมื่อใดจะพบกัน
ดอกฟ้าสุดมือเอื้อมของยาจก ก็เหมือนนกไร้คู่อยู่เคียงขอน หากวันใดดอกฟ้าโน้มลงดินดอน ใจอ่อน อ่อน ดวงนี้ สิ เบิกบาน
หน้าส่วนตัว
900
