27 กรกฎาคม 2549 23:42 น.
ทวารวดี
เด็กน้อยเติบโตเป็นชายหนุ่ม
ตัวตนเริ่มสร้างสรรค์จากอดีตและปัจจุบัน ฉลาด ใจดี รูปงามพอใช้....
เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยและพบคู่ เป็นหญิงดี ใจงาม มีคุณธรรม..........
ชายหนุ่มก่อร่างสร้างตัวตนตั้งแต่วัยเรียน จนได้ยานพาหนะคู่ใจ...........
เริ่มหลงเพลินในเงินทองที่หาได้
สั่งสมกิเลสจนเมามาย สุดท้ายเข้าสู่ประตูวิวาห์...
แต่..
กิเลสที่สั่งสม เริ่มพลาดเพลินผิดศีลสำคัญ กาเมสุมิจฉา
จากหนึ่งเป็นสอง สองเป็นสาม น่าสมเพทเวทนา.......
พลาดศีล สาม พาสู่พลาดศีล สี่ จากสี่พลาดสู่สอง
ยังคงเหลือศีลหนึ่ง และศีลห้า........
มนุษย์ผู้สมบูรณ์ด้วยบารมีคือศีลทั้งห้าครบถ้วน.......
ศีลหนึ่ง ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต........
ศีลห้า ไม่ดื่มสุราจนเมามาย.......
ความประมาทพลาดพลั้ง พาชีวิตชายหนุ่มล้มเหลว
ครอบครัวแตกแยก ทิ้งปัญหามากมาย........
ชีวิตลำบาก ต้องอดทนต่อสู้รู้สำนึก
ศีลสอง ไม่ขโมยของรักผู้อื่น......
ศีลสี่ ไม่พูดโกหก.......
ว่า..
ผิดพลาดละเมิดศีล สาม สอง และ สี่.........
รับวิบากกรรมซ้ำซัด
จากวันเป็นเดือน เดือนเป็นปี จวบจนผ่านไปหลายปี........
เพราะเรียนรู้ต่อสู้จนได้จนได้พบสำนัก
เรียนวิชาชำระจิต ค่อยค้นพบสัจจธรรมการกำจัด อดีต.........
และ ..
ณ บัดนั้น ชีวิตก็เริ่มพัฒนาสร้างสรรค์สิ่งดีงามสู่ชีวิตใหม่.......
26 กรกฎาคม 2549 09:08 น.
ทวารวดี
เมื่อเด็กน้อย เติบโตขึ้น
เด็ก วัยแห่งความน่ารัก ไร้เดียงสา ร่าเริง สนุกสนาน.........
แต่ บุญ และ บาป ที่ตามติด
บรรจงสร้างตัวตนคนใหม่ให้ปรากฏ.........
ตา มองเห็น หู ได้ยิน จมูก ดมกลิ่น ลิ้น รับรส
กาย รับ สัมผัส ปัจจุบันสัมผัส.......
รวมลงที่ใจ เกิดอดีต และ อนาคต และ โลกก็ปรากฎขึ้น......
อยู่มาวันหนึ่ง มีบางอย่างผิดปกติ เกิดขึ้น........
สัญชาตญาณการเอาตัวรอดก็สร้างสมสูตรแกร่งแห่งชีวิต........
พ่อตี แม่ดุ มีน้องคนใหม่ ทิ้งให้ร้องให้
สร้างความกลัว โกรธ ความอิจฉา.......
ความประทับใจที่เกิดเป็นช่วง ๆ
ทั้งทุกข์ และ สุข สร้างสรรค์เด็กน้อย ให้เกิดอุปนิสัยที่แตกต่าง.....
เราเคยหันกลับไปมองชีวิตในวัยเด็กของเราเองหรือเปล่า
ว่า
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วในอดีตตอนเด็ก.......
มีเหตุการณ์ผิดปกติอะไรเกิดขึ้นกับเรา ที่เราจำได้
ที่สร้างสรรค์ตัวเรามาเป็นปัจจุบัน......
ครั้งที่หนึ่ง ตอนเราจำความได้ อายุ สาม สี่ ขวบ.......
ครั้งที่สอง ตอนเราอายุ เก้า สิบ ขวบ......
ครั้งที่สาม ตอนเราอายุ สิบเจ็ด สิบแปด.......
นั่นแหละคือชีวิตของเราในการสร้างความเป็นตัวเรา
เพื่อบอกว่า เราเป็นใคร.......
25 กรกฎาคม 2549 23:31 น.
ทวารวดี
ตอนที่ 2 ... เด็กน้อยกับอรหันต์
ด้วยบุญ และ บาป
แต่บุญที่มีกำลัง ด้วยแรงปราถนาอันแรงกล้า แห่งจิตวิญญาณ.....
เด็กน้อยได้ถือกำเนิดขึ้น วัฏฏะสงสารเริ่มต้นอีกครั้ง
เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วหนอ........
สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน โกฏ .....
เมื่อไหร่จะพอ......
พุทธพจน์ตรัสว่า
ถ้าเอากองกระดูกของจิตวิญญาณดวงหนึ่ง
ที่เวียนว่ายตายเกิดครั้งแล้วครั้งเล่า
มากองรวมกัน จะสูงกว่ายอดเขาพระสุเมรุ.......
โอ ช่างน่ากลัว น่าเหน็ดเหนื่อย น่าเบื่อหน่าย น่าขยะแขยง....
แล้วเมื่อไหร่จะเลิกเกิด ขอถาม..........
แต่เด็กน้อยที่ถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง กับ อรหันต์
ที่คอยดูแลห่วงใยตลอดเวลา...........
หิว ท่านจะป้อนนม เจ็บป่วยท่านจะเยียวยารักษา......
สกปรก ท่านจะทำความสะอาด
ร้อนท่านจะพัดให้ หนาวท่านจะห่มผ้าเอามากอด........
ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน เหน็ดเหนื่อย เท่าไรไม่เคยบ่น.........
สื่อรักด้วยใจ และ ด้วยภาษากาย
ยิ้ม เล่นด้วย หยอกล้อ พร่ำสอนภาษา ให้เราหัดพูด........
วันแล้ว วันเล่า เดือนแล้ว เดือนเล่า จนเด็กเติบใหญ่......
ท่านผู้นั้น พระอรหันต์ของเด็กน้อย..........
25 กรกฎาคม 2549 00:52 น.
ทวารวดี
อันดับที่ 1 จุดเริ่มแห่งชีวิต
ชีวิตก่อกำเนิดขึ้นมาได้อย่างไรใครรู้บ้าง....
ด้วยความรักของบิดามารดา.....
หรือ..
ด้วยความปรารถนาแห่งจิตวิญญาณ....
อย่างไรก็ดี ..ชีวิตยังคงดำเนินไป.........
ชาย หญิง หรือ อื่นๆจะกำหนดรู้ถึงเหตุได้อย่างไร........
บุญ หรือ บาป มากน้อยเท่าไร จึงจะได้เกิดเป็นมนุษย์......
คำกล่าวแห่งพุทธพจน์........
ผู้เกิดในสุคติภูมิ นับได้เช่น เขาควาย....
ผู้เกิดในทุกขคติภูมิ นับได้เช่น ขนควาย....
แล้ว..
เราจะเลือกอะไร แน่นอน สุขคติภูมิ.........
แล้ว..
เราต้องทำอย่างไร...........
ทานไงละเราทำมากเท่าไหร่แล้วจะเกิดมารวยหรือจน....
ศีล ต้องอาราธนาทุกวัน...........
ภาวนา คือ พัฒนา สมถะ
และ ..
วิปัสสนา ทำให้เป็นคนที่ดีกว่าเมื่อวาน........
หิริ โอตตัปปะ ละอายเกรงกลัวต่อบาป..........
ระลึกถึงคุณ พระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์........
สติก่อนตาย..........
นั่นคีอคุณสมบัติที่อาจได้เกิดเป็นมนุษย์........
โอ้โฮ ยากขนาดนี้เลยหรือ
แล้วชาติหน้าจะได้เกิดเป็นมนุษย์ไหมละนี่.......
ติดตามตอนต่อไป..
หน้าส่วนตัว
1086
