28 ตุลาคม 2551 17:31 น.
ทรายกะทะเล
ทักทายมาแล้วมีน้ำใจให้
พูกันได้นานวันไม่เคยผูกเจ็บ
ช่วยเหลือกันต่อกันแล้วบาดแผลเย็บ
เมื่อวันที่หัวใจขาดสลายไป
จูนกันติดทุกเรื่อง
แต่ไม่เคยคิดจะต้องมาเอาเงินเป็นใหญ่
ขอให้ได้เจอกันและได้พูดคุยกันตลอดไป
คนคนนั้นที่เอ่ยให้นั้นคือ....เธอ..คนเดียวที่ โป้งกับก้อย
28 ตุลาคม 2551 03:08 น.
ทรายกะทะเล
ฉันเปรียบเหมือนจิ้กซอไปชิ้นหนึ่ง
หากใครดึงออกไปไม่สมหวัง
เฝ้าครุ่นคิดมาสามปีมีพลัง
แย่งให้พังเพราะขาดจิ้กซอว์เพียงอันเดียว
เธอคือใจที่งดงามความน่ารัก
สุกจะหักห้ามใจไม่และเหลียว
อย่าปล่อยให้ฉันต้อง..อยู่คนเดียว
สัญญา ...เดียวที่ เรามั่นโป้งและนาง...
ฝันเห็นเธอทุกคืนทุกระยะ
ไม่อยากจะลืมตามาน้ำตาไหล
ให้คนที่รักแล้วต้องห่างไกล
เพียงวันไม่กี่วัน.......แทบขาดใจ
ได้โปรดเข้าใจเอามจใส่ในฉันบ้าง
ความอ้างว่างที่เคยพบประสพไฉน
เห็นเธอยุ่งไม่อาจไปรบกวนในวันใด
แต่ขอให้....มั่นคำ..ใน..สัญญา
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนเดียวกับเธอ
อย่าใก้อนะคนดีที่ฉันหมาย
อยู่อย่างเหงากอดผ้าเช็หน้าของเธอทั่วกายา
วันหนึ่งนั้นวันที่เจอเธอ...เธอต้องเข้าใจดี....
รักนะคนดี ถึงจะยุ่ง...ก็พักผ่อนนะ มีเวลาไปทำบุญกันนะ
27 ตุลาคม 2551 01:28 น.
ทรายกะทะเล
ดีใจที่ทำบุญมาด้วยกันในชาตินี้
หากใจมีอยู่เดิมอย่าหลงไหล
ไม่เคยลืมผูกจิตคิสัญญากับใครใคร
ขอกลับให้เธอมาเยือนยินเสียงเหมือนดังเดิม
หากไม่มาพาใจให้เร่าร้อน
ความสั่นคลอนไม่มีขอให้เอมาเติม
หากให้อภัยในความผูกพันธ์ดั่งที่เดิม
ก็ขอเริ่มเติมใจกันให้เต็มดวง
ฝากแสงจันทร์ค่ำมืดนี้ไปให้ด้วย
และขอ อวยพรให้เธอ ที่ฉันหวง
ไม่สามารถอยู่ได้ช้ำทั้งทรวง
ชีวิตฉันคงร่วงไปตามนั้น ฉันลาตาย..........
24 ตุลาคม 2551 11:28 น.
ทรายกะทะเล
ใครเคยเอ่ยตำนานคนที่รัก
สุดจะหักใจห้ามได้ให้สมหวัง
หน้ามัวหมองเพราะคนรักทำเราพัง
แล้วกลับยังเจอคนไม่เข้าใจ
ที่เข้ามานั้นรักด้วยใจนี้
เพราะยังมีน้ำใจให้เอาใจใส่
รักไม่หลง ไม่พะวงสิ่งใดใด
ขอจงให้น้ำตาหยุด ....ฉุดขึ้นที.........
24 ตุลาคม 2551 08:14 น.
ทรายกะทะเล
ฉันทำกรรมอะไรไว้รึป่าว
ทำไมต้องกล่าวว่าฉันเสมอ
ที่จริงฉันเป็นคนไม่ละเมอ
ทำไมเผลอไปได้นะตัวเรา
คนขี้เห็นใจคนแล้วเป็นอย่างนี้
ไม่ค่อยดีกับฉันต้องอับเฉา
ให้ความพรมณ์ชมชื่นนะเรา
แต่ไปก้เผาหัวใจยับเยิน
ตัวเธอเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ไม่ทันไรก้เปลี่ยนแปรผันให้เขิน
ฉันกล้ำกลืนน้ำตากับการถูกเมิน
คงไม่ต้องเชิญให้มาเยือนกัน
ทุกครั้งที่เจอเธอดูเธอดุถูกฉัน
ทำให้รักกันกลับกลายเป้นฝัน
ยามเธอเงียบเหงารู้สึกเช่นนั้น
แต่ฉันกับระทมทุกข์มากกว่าเธอ
เธอคนดีที่เคยยังต้องรัก
เธอสมัครเข้ามาให้ฉันต้องมาเผลอ
รักไปแล้วไม่รู้เมื่อไหร่จริงจริงนะเธอ
อย่าให้ฉันต้องเก้อเพราะเธอรำคาญ.......
จะจดจะจำจนวันลมสิ้น
ยามไออุ่นดินที่สิ้นสลาย
นับแต่บัดนี้รู้แล้วคงคลี่คลาย
ไม่ทำให้เธอต้องอับเฉาสัญญา....