4 พฤศจิกายน 2550 06:08 น.
ทรายกะทะเล
ตื่นขึ้นมาฟ้าวันใหม่ ใจยิ่งรัก
คิดถึงนัก หลับตารำล฿กถึง
ยามเก่าก่อนเราเฝ้าคุยทุกคำนึง
เมื่อคิดถึง ใครก็ได้โทรเข้ามา
4 พฤศจิกายน 2550 00:13 น.
ทรายกะทะเล
ฉันมองบนฟ้าทุกวันที่เดินทางกลับบ้าน
เอะวันนี้ไม่มีดาวที่ส่องแสง
ฟ้ามืดสนิทปิดไม่ให้เราได้สำแดง
เป็นการแปลงใจให้หัวใจเป็นลมพัดสะบัดเธอ
ใบไม้ก็ไม่ปล้วไปไหว
ไม่ไปไหนแลยอยู่ที่ฉันตามหาแล้วเผลอ
ฉันอาจกลุ้มใจมากเพราะแม่บังเกิดเกล้าปว่วยจนเบรอ
พ่อของฉันก้เจอสิ่งที่หวังไว้กว่าจะเสร็จงาน
ฉันเองเหลือคนเดียว
ไม่มีใครมาเกี่ยวห่วงหาประสาน
ใจฉันแทบขาดเหนื่อยวิ่งไปไม่เบิกบาน
รักนี้ที่ฉันมอบดอกไม่บานให้ใครคนนึงตลอดกาล
3 พฤศจิกายน 2550 08:26 น.
ทรายกะทะเล
ไม่ว่าฉันจะยิงธไปกี่ดอก
มันก็ออกมาเป็นอย่างนี้
ที่ที่ฉันรักเธอมากมี
ไม่เป็นอย่างที่ เราเคยเป็นกันมา
เธอเปลี่ยนไป
ฉันทนไม่ได้ที่เคยถามตัวเองแล้วหนา
คำตอบก็บอกออกมาว่าฉันศรัทธา
และเรพสัญญาที่เรามีให้กัน
แต่พอฉันลองถามคนอื่นอื่นว่าถ้ามีแบบนี้
เขาจะมีใจกันให้เหมือนที่เธอมีให้ฉัน
เขารีบตอบกันพลัน
ว่า.......เธอนั้นโง่ ยิ่งกว่าลา...............อีนะเธอ
ฉันบอกว่าฉันรู้ตัว
เมื่อรู้ว่าดง่ก็ยังทำเป็นแกล้งเซ่อ
แต่อยากจะรู้ว่าวันไหนเขาจะเปลี่ยนใจนะเออ
ฉันรออย่างเธอ....ไม่ได้ เขาตอบมาเร็วพลัน
ขนาดคนไม่มีการศึกษาหรือการศึกษาสูง
เขายังจูงจมูกให้ฉันหันไปข้างหน้า
ไปในทางที่มีแววตา
ของคนที่เห็ฯฉันมีค่า ว่า .....เป็นคนมีน้ำใจ.....
2 พฤศจิกายน 2550 20:25 น.
ทรายกะทะเล
เวลาอันมีค่าที่ผ่านมานั้น
ไม่ใช่ฉันเหรอที่เอาใจใส่
ฉันทำอะไรผิดลงไป
กับการที่ฉันต้องการให้เป็นไปด้วยดี
อย่ามาว่าให้ฉันเป็ฯทุกข์
เวลาใครสนุกสนานแล้วฉันอยู่ที่นี่
ที่ที่มีควมทุกข็ทุกข์แสนทวี
เวลาช่างเร็วผ่านไปอย่างกับสายลม
เธอปล่ยให้ฉันทำงานจนเหนื่อย
พอรัลูกมาก็ส่งให้ฉันสะสม
ดีนะที่คนอย่างฉันไม่เปนคนเจ้าอารมณ์
เธอทำฉันขื่นขมเอาฉันไปทำอะไรกัน
ต่อไปนี้ฉันชอเปลี่นตัวเองใหม่
ตัวคนไซร้ที่มีแต่การทำงานให้ฉัน
ทุกๆเวลามีแต่งานและพ่อแม่ร่วมกัน
ส่วนคนที่ฉันรักนั้นคงมีอยู่ในใจ