9 กรกฎาคม 2547 12:26 น.
ทรายกะทะเล
หยุดเสียที พอกันทีได้ไหม
หยุดคว้าไขว่ ความพอใจของตน
เลิกการเข่นฆ่า เลิก ประเมินค่าในใจตน
โลก.....คลาย หมองหม่นตลอดไป
มาร่วมสร้างพลัง สร้างความมั่นใจ
ให้ความก้าวไกลไม่แยกแบ่งกัน
มาร่วมเป็นพี่น้อง ร่วมผองเผ่าพันธ์
ร่วมสร้างสรรค์ ให้ ความสุขใจ
8 กรกฎาคม 2547 08:24 น.
ทรายกะทะเล
เธอเคยเป็นเหมือนพ่อ
เคยพะนอทุกวันค่ำคืน
เคยคิดถึงกันหวานชื่น
เคยหยอกเย้าเล่นเช่นกัน
เธอเคยเป็นเพื่อนให้ยิ้มได้
เธอเคยปกป้องมองฉัน
เธอเคยยิ้มหวานให้กัน
เธอเคยอดกลั้นยามงอน
เธอเคยให้คำมั่นไว้
เธอเคยให้ใจเข้มแข็งเมื่อสอน
เธอเอ็นดูฉันเช่นก่อน
โชคดีตอนเราพบกัน
กำลังใจ อันนี้..............
สดุดี ที่ให้ฉันเป็นคำสอน
ไม่เคยได้สุขใจอย่างนี้มาก่อน
ฉันไม่จรไม่ไปให้เธอผิดใจ
อาจมีผิดใจกันบ้าง
ก็ไม่เข้าข้างตัวเองไปใหญ่
ชีวิต ก็มีรสชาติไป
หวานเกินให้เลี่ยน นะเธอ
เธอ..เป็นเหมือน พ่อ เพื่อน พี่ น้อง
ทะเลาะบ้าง ช่างมัน ยามเผลอ
แต่ลึกลึก ดีใจที่ได้มาเจอ
คนอย่างเธอ ผู้ให้กำลังใจ
แด่.เธอผู้ให้กำลังใจ
ไม่อยากให้เราสองต้องไปใหญ่
ต่อแต่นี้เราขอเป็นมิตรกันไป
ทำงานให้ สุข สดชื่น รื่นรมณ์
ยามฉันร้องไห้ เธอพูดคำปลอบ
ยามฉันตอบ เธอให้ยิ้มได้สุขสม
แต่เธฮให้ฉันร้องไห้ และยิ้มอม
ฉันขอชื่นชม เธอ อยู่ในใจ ตลอดกาล.....................................................
8 กรกฎาคม 2547 01:00 น.
ทรายกะทะเล
one, who take kids to me to take care
one, who would like me to work and pay for home expend
one. who dont respect my Dad and MOm( even Mom who like me feel good on him.
One., who scold me , and dont work on duty , even he only open on working and he go out , the process and mkting , he said he felt tried,
I try to create the connection all , but he destroy.
I always cry and didnt want to staying alive.
But I care for Dad and Mom , kids
they must sad
one who is my husband
he didnt support me
one who give the really love me is my parents
At home , I must take cate and keep on cleaning ,
I dont know how do I have to stay
I dont know how can I do
All of the work.almost 85% >, I try to develope all
tears are on my pillow when my husband called to my Dad . even he still sick and try.....
I dont know that what my husband jeart made from
Is this my husband?????????????
7 กรกฎาคม 2547 09:47 น.
ทรายกะทะเล
กี่ครั้งแล้ว ที่หยุดคิด ผิดหรือเปล่า
ที่เราเฝ้าทำงาน หนักนักหนา
อะไรกัน นัก หนา ใจนำพา
โลกของข้า หรือของใคร ทำไรกัน
โลกสร้างคน มาให้ รักกันฉันมิตร
ช่วยต่อติดให้งามตามสุขสัน
ไม่คิดร้ายต่อใคร ใคร ให้แบ่งปัน
คนรวย จน มีมาก ช่องว่าง พลัน
จะทำไรให้คิดก่อน ลงมือ
อย่ายึดถืออะไรใคร .......ตามใจฉัน
ทำอย่างนั้นถูกแล้วหรืออย่างไรกัน
ให้เป็นชิ้นเป็นอัน ตัวอย่างดี
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++????
ทำไม ทำไม ต้องเข่นฆ่า กัน แล้ว กันเล่าอีก
จะทำร้าย อาฆาตกันไปถึงไหน
โลกของเรา สร้างมาให้อยู่ ดีมีชีวิตไป
สวนดอกไม้ผักในสวนชวนเพลิดเพลิน
ข้าวก็มี ปลาในน้ำ พอทานได้
เอื้อทรไป ให้กัน ไม่เคอะเขิน
อย่าทำรุนแรงกัน จนเหตุเกิน
คนทำเมินอยู่ได้อย่างไรกัน
โลกมนุษย์.ของเรา รักษาไว้ให้อย่าแตก
ทำร้ายแหลก หม้อข้าวเอง ไม่น่าขัน
สุดจะเอ่ยว่าทำอย่างนี้ได้อย่าไรกัน
ดวงชีวิน หลาย ดวง ต้องอาดูร
สันติอยู่อย่าสูญไป ให้เฝ้าคิด
ไม่ยึดติดทำร้ายกัน ฝันเป็นสูญ
อย่าแบ่งแยกพื้นดินเดียวสร้างให้พูน
สุข มา จูนติดกัน ดีหรือไม่ ให้คิดเอง
ถามตัวเอง...................ใจเอย เผยให้เศร้า
ว่ามัวเมาน้ำตา โดนข่มเหง
ใครกันหนอโปรดเมตตา อย่าระเรง
อยู่กันเองโลกเดียวกัน ให้ฝันดี!
อย่า
7 กรกฎาคม 2547 00:10 น.
ทรายกะทะเล
ฉันเคยหวัง อนาคตที่สดใส
แต่ทำไม คนอื่นเขา ต้องขวาง
ไปทำไรให้ใครอื่น ให้จืดจาง
ก็ขอสร้างอนาคตนเท่านั้นพอ
สร้างให้ลุก กตัญญูให้พ่อแม่
ไม่มีใครแยแสพ่อแม่ไม่เคยขอ
อยากให้เขาบ้าง กตัญญู เขาต้องรอ
โอ้อกหนอ ร้องข้างใน ทำไมกัน
คิดถึง คิดถึง วันเก่าๆ ที่พ่อสร้าง บ้านอบอุ่น
ทำให้ครุ่นคิดไป ได้ใฝ่น
พ่อแม่ อยากให้ลุกดีทุกวี่วัน
ทำไมกันมาร้ายได้ ใยน้ำตานอง
ไม่อยากจากใครไปทั้งนั้นนะ
แต่ทางนั้น...เขาทำเราเจ็บ มาผยอง
เราไม่เคยไปใส่เสียงดังอย่างกลอง
ไม่อยากลองอีกเลย เผยในใจ
อนาคของฉันอยู่ที่ไหน...กันเล่า
ที่พูดเอา ว่า จะช่วยกัน ให้สดใส
เอาอะไร ทำใมทิ้ง ฉันจนใจ
ก็คงบอก เขาผลักใส ทางเรา เฝ้าป่วยการ
ใครกันแน่ใหญ่สุด หยุดคิดบ้าง
หนึ่งที่วาง บนหิ้งพิงประสาน
สองสามคนตะหวาดได้ตะหวาดดี คนประจาน
คนบนอานสูงสุด ไม่สู้เลย
ที่ทำมา หา อนาคต อดทนได้
เพื่อลุกไซร้ พ่อแม่ ไม่เหนื่อยแสน
ฉันรักงาน แต่กลับทำ ให้ดูแคลน
ไปใหแค้นทำไม ปล่อย.....................ไป..........เลย
เมื่อไหร่จะมีอนาคต หรือจะเป็นอย่างนี้ตลอดชาติ