28 กรกฎาคม 2547 01:15 น.

หากปากแข็ง

หากปากฉันแข็ง ก็ยังดีกว่าบอกอะไรให้อาเปล่า
เหมือนเพื่อนเก่า ที่รักใคร่ ใฝ่ฝันหา
อยากมีเพื่อนอย่างเธอ แตไมกล้า พาไปไหน
หากวันใดได้ใกล้ วันนั้นก็.สุขใจ

อย่าหนีฉันไปไหนนะที่รัก
อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน นะจะกอดให้
อยู่อยู่ตรงใจให้อุ่นแม้ยามไกล
น้ำตาไหลเท่าไหร่ แต่มีเธอ เช้ดน้ำตา

24 กรกฎาคม 2547 01:56 น.

ปล่อยวาง

ถามสักนิดผิดหรือที่....ทนขม
ไม่อยากตรมความทุกข์เพราะ เด็กที่สอน
ไม่เคสอนให้สำส่อน ตามอาวรณ์
ที่ซุ่มซ่อน ความร้อนแรงบ้าบอกัน

เลิกแฟนเก่า หระชดชัน หาใหม่ได้
เร็วจับใจอะไรไกลเกินฝัน
พลิกชีวิต ตัวเองไปผูกพัน
ไม่อยากรู้ว่าคันอะไรกัน นักหนาเลย

อายุแค่นี้ มี่ที่ไหน
ท้องโกลก่อนแงแฝง...ความเผ
เรามัวไว้ใจ เข้าสร้างบ้านเร็วจังเลย
เอาเงินเปรยจากที่ไหน ใจงคลอน

เราสู้อุตส่าห็วิ่งหาที่ขาย
เต็มบรรยาย หน้าที่ล้นมือสอน
ทำไม เขามุบมิบ จิตังคลอน
โอ้อ้อนวอนขอให้ซื่สัตย์กัน

ก็เพราะเงินไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต
ทำไมพาคนผิดไปไกล ไฉนหรือ
มีคนให้ท้ายกัน เราฝักปรือ
มากัยมือ กลับ เล่น ตลกกัน

วันหนึ่งเขาต้องเดินออกไปเอง ระเรงเล่น
เพราะเขาเป็นสิ่งที่แย่ไม่ปรผัน
บางราบ่นว่าเขารับใต้โต้ะกัน
หากไม่ทันการนี้ ยินดีให้ เขาออกไป

ทำไม ทำไม เราคงต้องใช้เขาออกไปบ้าง
ให้รู้บ้างเวลาออกไปข้างนอก ร้อนแค่ไหน
อยู่ในถิ่นที่เราสร้าง มุบมิบไป
ใครรู้ใช่ที่ว่า เขาพาที

อนี้ไปเราต้องคุมทุกอณู เข้มทุกจุด
หากใครหยุดหักเงิน หยุดเพลินใหญ่
เขาเป็นคนอย่างนี้ เราหักไป
ให้รู้ใช่ ทำงานกันนะเอย

24 กรกฎาคม 2547 01:52 น.