14 ตุลาคม 2547 21:34 น.
ทรายกะทะเล
จากวันนั้นที่ฉันเลิกคิดเพราะเธอนั้น
เพราะรู้ทันว่าเธอมีใครอื่น
จึงต้องช้ำ ระกำ ทุกค่ำคืน
เพราะเธอไปกับคนอื่น ตอนฉันบิน
เหตุการณ์นั้นยังจำได้เธอพูดปด
ให้ประชดประชันกันผกผิน
เธอไปกับเขาทั้งที่ฉันต้องไปต่างถิ่น
ฉันต้องกินและน้ำตาเช็ดเข่ามา
แต่เมื่อฉันตัดใจได้จากเธอได้
เพราะอะไรรู้ไหมใจเฝ้าหา
มีคนบอกว่าเธอโทรทุกวันมา
ให้เป็นบ้าเธอร้องไห้ ให้ออกมาเจอ
ฉันเกลียด เกลียดเธอไปครั้งหนึ่งแล้ว
คงไม่แคล้วว่า จะหนีเธอไปไหน
เธอทั้งตื้อฉันอย่างที่อยู่ในใจ
ทุกวันให้วันฉันอยู่ต้องมาเจอ
ต้องใจอ่อน ชะอ้อน ถอนไม่ขึ้น
หน้าต้องมึนบินลงมาไม่รักเผลอ
ไม่รักตัวเอง บ้างเลย จนเจอเธอ
ต้องเหม่อเหม่อทุกครั้งที่บินจากไป
สุดท้ายต้องมาแต่งงานกับเธอเล่า
ช่างโง่เขลาบอกตัวเองไม่เชื่อใคร
พี่สาวบอกน้ำตาเธอต้องไหล
เช็ดหัวเข่าหากฉันต้อง แต่งงานกับเธอ
ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ดื้อรั้น ดันสุดขีด
ยิ่งจะกีดกันไปให้สุดกู่
ยิ่งกีดกัน ดันทุรัง ไม่ฟังครู
เหมือนกับงู ฉกใจไว้ ไปไกล
ช่าง งี่เง่าเ ต่าตุ่น เสียจริงนี่
โอ้โลกนี้ ฉัน มีหลายคนมา ชอบสดใส
สุดจะสง สารเธอ เพราะอะไร
แต่เธอไม่ เคยสงสาร ฉันสักครา
ตัวเธอเองเอาของฉันไปกี่อย่าง
ฉันอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว เรี่ยวแรงหาย
ยามเธอนั้น สุดจน จนแทบตาย
ก็เพราะใครเล่าช่วยเธอให้พ้นภัย
ยามฉันมี กี่หนทน หมองเศร้า
สู้เป็นเงาให้เธอ ยิ้ม สู้ใครได้
แต่ เธอนั้น กลับ เอาพิษ วูมาใส่ไป
ให้ฉันตายทั้งเป็นเช่นเข่นกัน
ออกเงินเองค่าคลอดบุตรสุดกลืนกล้ำ
ออกค่าเรียนมิหนำซ้ำไฟน้ำก็ฉัน
โทรศัพท์ สรรพสิ่ง ก็มาดัน
พาให้ฉันต้องจ่ายไป ใครเล่ากัน
น้ำตาพรากโอ้ลูกรัก ปักใจแม่
เกิดมาแท้มีพ่อที่ ไม่เอาไหน
พูดคำหยาบ สาบส่ง หน้าลูกไป
เพียงเดินไป ด่าพ่อล่อแม่กัน
ความดีนั้นเอามาชั่งกับ ความผิด
เห็นจะชิดกับความเลว มากกว่าฉัน
เป็นเพราะเหตุ ฉันโง่ไป ไม่คิดทัน
จึงไม่ทันแล้วหนอ พอกันที
จากนี้ไปเห็น จะจากจากเธอไป
ให้สุดไกล ไปสุดหล้า ไม่มาเห็น
หากเจอหน้ากันอีก แค่เพื่อนกัน
ถึงใจนั้นเคยเป็นไร นั้น ฉันไม่แคร์
เธอจะมีใครอีก ฉีกไปไหน
ไม่เป็นไรให้คิดว่า มาบำเรอไม่แยแส
คนมาเสยเธอเองจะไม่แล
คิดว่าแบ สำเร็จความใครให้เธอไป
น้ำตานองอาบแก้มสองข้างนั้น
แม่ก็พลันไม่สบายห่างไกลใหญ่
หากสวรรค์มีจริงโปรดเห็นใจ
ขออย่าให้โชคชะตา เลวร้ายกว่านี้เลย
พ่อก็เจ็บ เหน็บแนมจากใครก็ไม่รู้
ช่างอดสูจริง จริง ชีวิตหนา
เหมือนจะย่ำอะไรกันให้ช้ำชา
ขอบอกเพียงคำเดียว ว่า .....หย่า ...ฉันที
14 ตุลาคม 2547 15:22 น.
ทรายกะทะเล
สู้อุตส่าห์สอนไปให้จำมั่น
ว่าต้องหมั่นขยันทำฝึกอ่านเขียน
ให้จดจำเป็นอาจิณดั่งรำเรียน
ให้มีเพียรความรู้วิชาตน
ให้อดทนสนใจในการงาน
ไม่เกียจคร้านสู้ต่อไปไม่สับสน
อุตส่าห์ตั้งต่อไปไม่มืดมน
เป็นดั่งคนขยันนั้นดีนักแล
เบื่อ เหนื่อย ทำไม ไม่จำกันนัก
หรือจะหักหาญใจไม่อ่านเขียน
ให้เขาไปให้โอกาสหมั่นเล่ารียน
วิชาที่ฉันเพียร ทำให้พวกเธอ
เหนื่อยใจ เหนื่อยใจนัก อย่าทำอย่างนี้เลย
ให้คำเฉลยว่าพวกเธอกว่าฉันเสมอ
ฉันสู้อุตส่าป็แบกรับทุกอย่างมา
แต่พวกเธอรู้ไหมว่าฉันเหนื่อยใจ เท่าใด................................
13 ตุลาคม 2547 10:14 น.
ทรายกะทะเล
หลายครั้งที่แม่บอกว่า ไม่สนแม่แล้วหรือ
ทำให้มือเย็นใจสั้นทั้งน้ำตา
แม่บอกว่าใยไม่มา
หาแม่บ้างบ่อยครั้งก็ยังดี
ใยแม่จ๋า ไม่รู้บ้างเลยหรือ
ในใจของลูกนั้นไม่ค่อยจะสู้ดี
เพราะมันอัดอั้นหลายอย่างมากมี
อยู่ตรงที่ในใจมากมาย
ไม่อยากบอกให้แม่พ่อรู้รับ
ความท้อใจเสียใจหลายอย่างปวงทั้งหลาย
ไม่อยากให้แม่พ่อไม่สบายใจ
ขอให้ลูกได้แก้ปัยหาด้วยตัวเอง
หลายครั้งที่ซื้อขนมผลไม้เข้าไปฝาก
อยากเอ่ยปากว่าเวลา ทวีคูณสองตรงเผ็ง
ยืดเวลายาวนานต่อไปได้เอง
ไม่อยากเกร็งเพราะเวลาเดินเร็วเหลือเกิน
จึ่งมาเขียนบทกลอนในเนต
ไม่อยากเอ็ด ใหไกลไปทำให้เขิน
ไม่อยากนิ่งดูดายอยากช่วแม่พ่อเหลือเกิน
ลูกสัญญาจะไม่ไปไหนให้ไกลจากกัน
น้ำตาคลอเบ้า
สุด จะเอาความทุกข์โยนทิ้งน้ำให้ผกผัน
โยนไปในทะเลพัดให้ไกลพลัน
ให้แม่พ่อฝันได้กลายเป็นจริง
ชาตินี้ขอให้ได้ตอบแทนพระคุณก่อน
อย่าด่วนรอนใจร้อนใดสิง
อย่าให้ภัยมาพาลอวยพรจากใจจริง
ขอกราบแทบเท้าขึ้นหิ้ง แม่พ่อ สุขสบาย
ทำไม ทำไม
ไม่อยากให้ท่านเหนื่อยมาตลอดกาย
แต่สิ่งหนึ่งที่อยากให้ท่านสบาย
แม่พ่อจ๋า ลูกต้องพยายามหาให้หลังจากงาน....................
12 ตุลาคม 2547 22:52 น.
ทรายกะทะเล
บินขึ้นสู่เวหาให้เป็นเวลา
ให้ขึ้นไปบนฟ้าแสนสวย
ได้ไปหลายประเทศพรอวย
ให้ได้หน้าสวย ชมเมืองนานา
ให้ได้บินไปอีกสักครั้งได้ไออุ่น
ให้ได้เห็นทุกอย่างที่ต้องตา
เป็นบุญที่ได้เห็นไม่ต้องมา
อยู่บนดินกินคำด่า.....นานาพรรณ
สิ.....อยากเป็นนางฟ้าให้สุขใจ
อยู่กับคนที่เป็นเทวดาให้สุขสันต์
เป็นบุญญาของเราที่ผ่านทั่วโลกกัน
พักพวกนั้นแสนดี ที่จริงเอย
ยิ้ม...คำย้อนหลังอีกที่เคยผ่าน
มาเป็นนางฟ้าอีกทีได้อกเอ๋ย
ได้มาเป็นนางฟ้าในใจไม่ถอยเลย
สู้ขาดใจเจ้าเอ๋ย.........สู้ต่อไป
คุ้มแล้วขาดอย่างหนึ่งที่พึงช่วยเพื่อนมนุษย์
มาเดินดุจบนดินถิ่นสยาม
ให้พวกเขาเป็นสุขทุกโมงยาม
ให้เป็นตามธรรมชาติของความดีที่จริง....จัง
11 ตุลาคม 2547 09:02 น.
ทรายกะทะเล
ห่วงใยใครใครเล่าเฝ้าแต่นึก
ทำไมไม่รู้สึกถึงตัวเองบ้าง
ห่วงเหมือนเป็นบ้าแทบแสนทรมาน
โทรไปหาไม่มีขานโอ้เช้าเย็น
ทำอะไรไปใปหรือป่าว
ก็แค่กล่างว่าใครอย่าทำให้เราเห็น
ที่ว่าคุณทำงานอย่างลำเค็ญ
สายเลือดเช่นอย่างคลานกันตามมา
ทำไมนะเวลาคุณทะเลาะกับเขา
เห็นเราเป็นที่พึ่งพักอาศัยมาหา
ต้อนรับจากการขับสู้สู่ความเมตตา
เราต้อนรับพามาสู่ดูแลดี
ถามไถ่ทุกข์สุขหรือทุกข์น้องข้าเอ๋ยน
หากไม่เคยทุกข์อย่างนี้เคยสุขศรี
ก็เข้ามาช่วยงานเราเรายินดี
ขออย่ามีการโกรธกันและกัน
ทำดีอล้วได้อะไรกลับมาบ้าง
คุณรู้แต่ว่าเคยสร้างคนอื่นหมื่นล้านกัน
แต่ทำไมเห็นครอบครัวผลัน
จากใจนั้นพี่สาวคุณ ........... ว่า ทำดีแล้วได้อะไร
โอ้ยามเย็นแดดอ่อนรอนชะโงก
อาทิตย์โยกย้ายเย็นเป็นตกผัน
ยามเย็นตกทีไรให้เมาพลัน
ป่วยการนั้นอย่าทำเลยนะน้องเรา
เป็นห่วงมากหากโตแล้วไม่แคล้วห่วง
ก็อย่าเอาบ่างมาใส่คอให้โง่เขลา
ตัวคุณเองเป็นของคุณใครมาเดา
จุ.จมูกเล่าอย่าให้ใครมาล้อเลียน
อยู่อย่างคน......มีศักดิ์ศรีไม่ใช่อย่างที่ว่า
ให้มีราคาได้ต้องขยันเขียน
จดและจำหมั่นฝึกระลึกเรียน
ขอให้เพียรทำอะไท่ดีนะน้องเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
767
