หิ่งห้อย กับ แมงมุม

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

ที่มา : เพลง นิทานหิ่งห้อย  ของ เป๊ก ผลิตโชค

         แมงมุมน้อยหลงทางในคืนมืดมิด
                                      เดินทางด้วยแรงใจน้อยนิด....ที่จะไปต่อไหว
                                       ค่ำคืนนี้ทั้งเหน็บหนาว...มืดเกินไป....
                                   มันคิดในใจ... ถ้ามีแสงสว่างมาส่องให้คงดี

     หิ่งห้อยปีกบางบินผ่านมาเห็น
             มันส่ายปีกไหวเอน....ให้แมงมุมมองมาที่นี่
             ไถ่ถาม จนได้ความ ....อย่างดิบดี
              จึงรู้...เจ้าแมงมุมหาวิธี.....กลับบ้านมัน

              หิ่งห้อยส่ายปีกบาง...อาสานำทาง
                                        พร้อมจะส่องแสงสว่าง....ในค่ำคืนหนาวสั่น
                                        โบกปีกบิน....ริบหรี่ไหว ใต้แสงจันทร์
                                    เพื่อเจ้าแมงมุมนั้น...ได้กลับบ้านปลอดภัย

              จากความสงสาร...กลับกลายเป็นรัก
                             เจ้าหิ่งห้อยฟูมฟัก...แมงมุม...อย่างรักใคร่
                          ละทิ้งเรื่องความต่าง....และกฏเกณฑ์ใด ใด
                         มันสุขใจ...ที่ได้ดูแลใครอย่างจริงจัง

              ไม่เคยระแคะระคายจนในที่สุด
                               เมื่อการเดินทางมาหยุด...และรู้ตัวอีกครั้ง
                                 ความจริงก็ฟ้องเมื่อเดินทางมาถึงรัง
                         เมื่อถูกใยแมงมุมรัดรั้ง....จนไม่อาจดิ้นหลุดไป
     

                    ความรู้สึกสุดท้ายก่อนหลับตา
                       คือความเจ็บปวดจากคมเขี้ยว...ที่เข่นคร่า...จนดิ้นไม่ไหว
                                        เป็นบทเรียนสอนหิ่งห้อยให้เข้าใจ
                            ไม่มีใครจะร่วมทางกันได้ไกล...เมื่อจุดหมายต่างกัน


                    จบเรื่อง นิทานหิ่งห้อย  ที่แสนเศร้า
                               ที่ฉันกลับเห็นตัวเองในเงาของหิ่งห้อยตัวนั้น
                                 หิ่งห้อยกับฉันอาจมีทางเลือกไม่ต่างกัน
                         ที่สุขใจเพียงได้ดูแลเท่านั้น...โดยไม่หวังอะไร

 ยอมเปลี่ยนจุดหมายของตัวเอง เพื่อไปทางเดียวกับเธอ
                                แม้รู้ว่าสุดท้ายที่เจอจะร้าวรานแค่ไหน
                                ฉันยอมแลกทุกอย่าง...แต่...ไม่ขอเปลี่ยนแค่หัวใจ....
                            เหมือนหิ่งห้อยที่ยอมแลกลมหายใจสุดท้าย...เพื่อรักแมงมุม





                     ฉันว่ามันดูเป็นรักที่ไม่มีเหตุผลเลยเนอะว่ามั้ย...
เจ้าแมงมุมก็ออกจะเกเร ....ทำไมเจ้าหิ่งห้อยมันถึงโงหัวไม่ขึ้นอะไรขนาดนั้น
ฉันโมโหนะเนี่ยะ......

แต่ฉันก็เศร้ามาก.....ฉันไม่คิดจะรักใครมากเท่านี้หรอก....ไม่คิดว่าตัวเองจะรักใครได้มากขนาดนั้น 
แต่ฉันก็พอเข้าใจอ่ะนะ  ว่า ความรัก กับ เหตุผล น่ะ มันเป็นคนละเรื่องกัน

เพราะฉะนั้น ใครที่เป็นเจ้าแม่เหตุผล แต่ยังไม่เคยมีความรักอ่ะนะ อาจจะคิดว่า ทำไมหิ่งห้อยช่างโง่นัก
แต่ฉันน่ะ...ก็ทั้งโมโห แต่ก็เข้าใจด้วยว่าทำไมหิ่งห้อยถึงเป็นแบบนั้น
งงล่ะสิ.......ก็ลองรักใครสักคนดูสิ...แล้วคุณจะรู้เอง



ป.ล. วันนี้ไม่ได้อารมณ์มีความรักหรอกนะ.....แค่ฟังเพลง นิทานหิ่งห้อยของ  เป๊ก ผลิตโชค แล้วเกิดอารมณ์อยากเขียน ว่าง่ายๆก็คือ กะลังอินกับเพลงนี้อยู้ ข้อหาที่แต่งได้โดนใจมากๆ ใครยังไม่เคยฟังก็ลองไปหามาฟังกันดูนะคะ   ....ไม่ได้ได้ค่าโฆษณาอันใด....นะคะ อย่าเข้าใจผิด แต่อันนี้ของเค้าดีจริง ก็เลยมาบอกต่อ