ไม่จำเป็น

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

มีคนเข้ามาเหมือนกันนะ....วันเงียบเหงา
แต่ฉันยังหนีไม่เคยพ้นเงา ของเธอไปไหน
ความผูกพันวันเก่า ยังมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจ
จึงไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาผูกพัน

- -

พบกัน เที่ยวเล่น แล้วแยกย้ายกลับบ้าน
และในส่วนลึกก็ไม่เคยต้องการไปมากกว่านั้น
ทดแทนกันไม่ได้หรอก ช่องว่างความผูกพัน 
ใช่ว่าจะจับใครมาเติมได้เท่ากันเสมอไป

- - 

อาจมองว่าฉันเป็นคนจริงจังกับความรัก
ที่ยอมทิ้งโอกาสที่เข้ามาทัก....และการมีรักครั้งใหม่
กลับเลือกอยู่กับตัวเองเงียบ เงียบ....ไม่รักใคร
เพราะวันเหงาๆ มันยังอดคิดถึงเธอไม่ได้ ...ทุกทุกที

- -

รักคนอื่นไม่ได้เพราะใจยังมีแต่เธอ
ยังคิดถึงทุกเรื่องราว...เสมอ....เหมือนก่อนนี้
ไม่จำเป็นที่ฉันต้องรักใคร...เพื่อให้ใจ....รู้สึกว่า "มี"
เพราะฉันเองเท่านั้นที่รู้ตัวฉันดี....ว่าต้องการอะไร




.........ความรักสอนให้เราอ่อนโยน......
.........แต่ในขณะเดียวกัน
 เรากลับรู้สึก มั่นคงในการรอใครได้อย่างไม่น่าเชื่อ


ช่างเป็นสิ่งมหัศจรรย์ อย่างที่ใครต่อใครว่าไว้จริงๆ