22 เมษายน 2546 15:49 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
วันนี้ไม่อยากพบหน้า
รายละเอียดไม่มากไปกว่าสับสน
กลัวใจตัวเองและไม่อยากต้องร้อนรน
กับการเข้าไปอยู่ในวังวนของรักใคร
ไม่ค่อยถูกโรคกับรักสามเศร้า
พาลจะเสียสละให้คนอื่นเขาชนะใสๆ
อย่ามาดึงฉันไปเอี่ยวให้เสียวหัวใจ
ไม่ถนัดจะเล่นกับไฟให้เจ็บตัว
เอาแนวฮาๆ มาฝากกันบ้าง
ชอบมั้ยคะ....
22 เมษายน 2546 15:45 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เธอมีความฝันในหัวใจอันเสรี
แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในวิถีที่เธอฝันไว้
ชีวิตฉันพเนจร แรมรอนและยังต้องไป
เลือกแต่ความอ้างว้างมาเก็บใส่ หัวใจจึงไม่แข็งแรง
ฉั นอาจไม่มีตัวตนในโลกความเป็นจริง
หรืออาจเป็นในหลายสิ่งแต่ไม่แจ่มแจ้ง
อยากให้เป็นรักที่ยังคงรู้สึก
แม้ลึกๆอะไรจะเปลี่ยนแปลง
เพราะถึงทางแห่งฝันจะแห้งแล้งฉันยังต้องไป
แล้วสายลมคงพัดความรักฉันกลับมา
เธอจะเป็นความทรงจำล้ำค่าที่ชีวิตจะฝันใฝ่
ให้ชื่อฉันกลืนไปกับเวลาเหมือนที่ผ่านมาไม่เกิดอะไร
ฉั นตามไปในเส้นทางของเธอไม่ได้
เพราะนั่นไม่ใช่ตัวฉันเลย
..
22 เมษายน 2546 15:39 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หนึ่ง
เป็นอีกวันที่ต้องดูหนังคนเดียว
เรื่องราวของคนเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงาหวั่นไหว
ดูเรื่องรักเศร้าๆ ก็ร้องไห้ลำพังต่อไป
ก็คงไม่มีใคร มาเต็มใจร้องไห้อยู่ข้างกัน
มาดูหนังคนเดียวอีกแล้ว
หนังตลกก็หัวเราะแผ่ว ๆ ได้แค่นั้น
ดูหนังหลายเรื่อง ก็แก้เหงาได้ไปวันๆ
และสุดท้ายก็ต้องกลับคนเดียวแค่ฉันไม่มีใคร
วา
จะรอเธออยู่ที่นี่
กับความทรงจำดีๆที่ยังกรุ่นใกล้
ไม่มีเธอตรงหน้า...ย่อมเหว่ว้าฉันเข้าใจ
แต่จะเหงาสักเท่าไหร่จะอดทน
รอให้เธอกลับมา...
เพราะที่ตรงนี้ความเหว่ว้ากำลังล้น
ไม่มีเธอฉันไม่อยากดูหนังกับใครสักคน
รอเธอกลับมาลบวันหมองหม่น...
และวันที่เหลือฉันคงเดินผ่านพ้นไปด้วยดี
เป็นกลอนที่เพื่อนคนนึงแต่งส่งมาให้ทางเมล์ และเราก็แต่งตอบกลับไปด้วยอารมณืประมาณนี้
22 เมษายน 2546 15:01 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ในหัวฉันมีแต่เสียงใบไม้กระทบกัน
เสียงหวีดหวิวของสายลมสั่นดอกไม้ไหว
น้ำค้างกระทบหลังคาแต่ละทีเห็นดวงดาวถอนหายใจ
นั่นคือราตรีที่ฉันเป็นไป คือโลกที่ฉันมี
ฝันอยู่ข้างเดียวถึงบทเพลงแสนเหงา
เก็บใบไม้มาเป่า--กางแขนให้พระจันทร์ซบเงาที่อ้อมแขนนี้
ไม่มีใครสนใจจะพูดจาด้วยภาษากวี
ผู้คนที่นี่..ลืมความอ่อนไหวที่ชีวิตเขามีไปหมดแล้ว
12 เมษายน 2546 10:58 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่อยากรักใครด้วยความฝัน
เพราะมันคงเก็บแต่ความว่างเปล่าไว้ในนั้นจนเหงา
ความสมหวังคงไม่ต่างกับเงา
ที่จะเดินตามเรา แต่ไม่เคยพานพบเงานั้นเลยสักที
เหตุนี้จึงขอให้เธอเป็นเพียงคนรู้จัก
วางเธอไว้ตรงจุดที่พอดีนักกับการถอยหนี
หากวันใดรู้สึกไกล--ก็ยังคิดถึงได้อย่างพอดี
แต่จะไม่ใกล้ไปกว่านี้...มากกว่าก้อนหินจะมีศักดิ์ศรีได้ใกล้จันทร์
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
724
