20 กุมภาพันธ์ 2546 22:05 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เธอคือฟ้า...
จะคืนกลับมา เมื่อฝัน
จะใกล้ถ้าฉันกล้าคว้าไขว่ตะวัน
จะแสนไกลกว่านั้นถ้าฉันเพียงหายใจ
ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าฉันอยู่
กลัวเธอรู้และหนีหาย
กลัวยิ่งกว่ากลัวจนไม่อยากหายใจ
ถ้าเธอรู้ว่าฉันรักแล้วเธอจะปลิวหนีไป--
เพราะลมหายใจของฉันไหมที่รัก
20 กุมภาพันธ์ 2546 21:54 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ดูเหมือนฟ้าจะไม่เคยเหมือนเดิม
มีแต่ความเปลี่ยนแปลงที่พูนเพิ่มในความเป็นฟ้า
สีเปลี่ยนองศาเปลี่ยน--เวียนพ้นมา
แต่เรื่องราวยังเดินหน้า..ไม่ว่าใครจะเหว่ว้าเพียงใด
คงเหมือนใจฉันที่ช่างเปลี่ยน
ที่โลกคือการหมุนเวียนของความอ่อนไหว
มองวันเก่าๆ มีแต่ความเศร้าเพิ่มในใจ
โลกเดินไปข้างหน้าและฉันก็ไม่พบอะไร ที่เหมือนเมื่อวาน
ทุกวันจะมองกระต่ายในดวงจันทร์
ไขว่คว้าหาความฝัน ที่สูงจนเหนื่อยและคร้าน
มองโลกเปลี่ยนใจ มองใจที่เปลี่ยนตามกาล
อยากกลับไปเมื่อวาน--ก่อนหน้าที่ชีวิตจะร้าวรานอย่างวันนี้
20 กุมภาพันธ์ 2546 21:44 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หากให้หยุดหัวใจได้ก็จะหยุด
จะยื้อยุดฉุดรักของเธอไว้
รักร้าวราวรุ้งร่วงจากห้วงใจ
ฤาสิ่งใดจะโหยไห้ไปกว่าร้าง
หากให้หยุดหัวใจที่ไหวเต้น
แล้วเพียงเห็นยอดชีวาทุกคราสาง
จะดับดวงชีวันให้อับปาง
เพื่อหยุดรักไม่ไห้ร้างจากดวงใจ
หากหายใจอยู่ไปโดยไร้รัก
ก็ไม่หวังจะรู้จักการเคลื่อนไหว
เธอจากลาเหมือนตะวันได้ดับไป
เพราะหัวใจ..ยังหายใจ..ได้ด้วยเธอ
ดอกไม้โรยกลีบแล้วไม่กลับบาน
รักร้าวราวแหลกรานน้ำตาเอ่อ
มิหวังวาดอยู่ต่อไปให้ใครเจอ
ฤาอยู่ได้โดยไร้เธอ...นะที่รัก
หากเธอจะจากไป...ขอให้เอาลมหายใจของฉันไปด้วย
11 กุมภาพันธ์ 2546 16:04 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เพราะชีวิตไม่ได้เหมือนในนิทาน
การตามหาคนในตำนานจึงไม่ใช่เรื่องง่าย
เราอาจเคยวาดหวังจะได้พบเจ้าชาย
แต่สุดท้าย...เรากลับได้พบเพียงผู้ชายธรรมดาหนึ่งคน
หากแต่เราสามารถทำให้ยิ่งใหญ่
เพราะรักเป็นเรื่องของหัวใจและไม่อาจอธิบายด้วยเหตุผล
อย่ารอเลยเจ้าชายเพราะคนในเทพนิยาย--ไม่เคยมีตัวตน
และรักมันก็แค่เป็นเรื่องของคนธรรมดาสองคน--
ที่จะพาหัวใจก้าวผ่านความหมองหม่นแค่นั้นเอง...
10 กุมภาพันธ์ 2546 11:39 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
มีความเหงาของหัวใจคอยต่อเติม
ความอ้างว้างจึงพูนเพิ่มเมื่อเธอห่าง
มีหัวใจคอยอ่อนไหว--กับฟ้ากว้าง
วันที่ความห่วงใยไม่อาจฝ่าคืนเปลี่ยวร้างมาห่มใจ
นั่งมองฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน
แต่หัวใจกลับวนเวียนไม่ไปถึงไหน
มีเพียงฤดูของความคิดถึงที่เหงาจับจิตจับใจ
ที่รอเพียงผ้าห่มแห่งความห่วงใยว่าเมื่อไหร่เธอจะส่งมา.......