24 พฤศจิกายน 2545 20:38 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่รู้จะไปได้ไกลแค่ไหน
บนการเดินทางที่ยังทิ้งหัวใจไว้ที่นี่
หนีไม่เคยพ้นพันธนาการที่ดึงกลับมาทุกที
จึงเกลียดความอ่อนแอส่วนนี้ของหัวใจ
อยากเข้มแข็งพอจะเลิกร้าง
แต่เพราะรักที่หมุนการเดินทางให้กลับมาจนได้
อยากเก็บรักใส่กระเป๋าเดินทางไปอย่างมั่นใจ
โดยไม่ต้องเรียกการเดินทางครั้งใหม่ว่า...หนีหัวใจตัวเอง
ไม่ใช่เพราะความน้อยใจที่ผู้หญิงพึงมี
แต่ที่ฉันอยากไปเสียทีเพราะความดีที่เธอใช้ข่มเหง
เธอมีฉันขณะที่ยังรักเขาอยู่นั่นเอง
แล้วฉันจะอยู่ที่ไหนในบทเพลง--เราสามคน
22 พฤศจิกายน 2545 17:58 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ดอกไม้ยิ้มเศร้ากับเงาจันทร์
รอการกลับมาของแสงตะวันแห่งความคิดถึง
สายลมสะอื้นรำรำพึง
เมื่อปราศจากความคิดคำนึงที่เธอส่งมา
อย่ายิ้มเศร้าเลยนะดอกไม้
อย่าร้องไห้เลยนะจันทร์จ๋า
อย่าถามเลยนะสายลม..คนที่เคยฝากความคิดถึงมา
เค้าไม่ได้ห่วงหาเราอีกแล้ว
22 พฤศจิกายน 2545 17:49 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ถ้า..
ที่ผ่านมาเป็นการเข้าใจผิด
ที่ผ่านมาเธอไม่คิดจะชอบฉัน
ที่ผ่านมาไม่เคยคิดจะผูกพัน
ที่ผ่านมาไม่มีฉันอยู่ในใจ
ที่ผ่านมาเธอคิดเป้นแค่เพื่อน
ที่ผ่านมาฉันลืมเลือนหรือเผลอไผล
ที่ผ่านมาที่บอกรักกับเธอไป
ลืมมันเสียได้ไหม.....ที่ผ่านมา
21 พฤศจิกายน 2545 22:10 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ถ้าฟ้าของเธอเป็นสีเหงา
ถ้าหัวใจเธอเป็นสีเศร้า--เหมือนกับฉัน
เธอจะเข้าใจโลกที่ฉันเป็นไปในปัจจุบัน
ว่าอย่างไรคือชีวิตว่างเปล่าวันๆที่แค่เคลื่อนไหวไป
ถ้าเธอเคยรักใครด้วยชีวิต
แต่เขาไม่เคยไม่เคยมีเธอในความนึกคิด--ไม่ซึ้งรักที่เธอให้
เธอจะรู้เหตุผลที่ฉันไม่อาจรักใคร
และเหลือความพอใจ--
ที่จะฝังตัวเองไว้ในโลกของความรักใคร่แค่ฝ่ายเดียว
21 พฤศจิกายน 2545 21:48 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
วันฟ้าสวย
ไม่มีเธออยู่ด้วยก็เหงา
อยู่กับน้ำตากับภาษาสีเทา
ความงามของฟ้ากลับลดลงหลายเท่าจนน่าเสียดาย
เหมือนว่าสวยแต่รสชาติก็ต่างกัน
เลยเพิ่งรู้ว่าบรรยากาศสำคัญขนาดไหน
ก็ขนาดกาแฟดำที่ตอนจิบกับเธอช่างหวานละไม
วันี้ฟ้าก็สดใส..แต่รสชาติกาแฟกลับไม่เอาไหนเลยจริงๆ