9 มีนาคม 2547 17:31 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ความรู้สึกของเธอมันน้อยลงไป
ฉันได้ยินคำรักเต้นแผ่วแล้วปลิวคว้าง
อาจเพราะความรักเป็นเพียงเยื่อใยบางๆ
มันจึงผ่านมาเพื่อโชยกลิ่นหอมจางๆ....แล้วเลื่อนลอยไป
ฉันจะไม่ถาม ในสิ่งที่ฉันไม่ต้องการคำตอบ
เธอเองก็ไม่จำเป้นต้องมารับผิดชอบ...ถ้ารักไม่ได้
คนรักกัน .... สิ่งสำคัญคือใจ
ถ้าวันนี้มันหมดแล้วเยื่อใย...เปล่าประโยชน์จะอยู่ไปวันๆ
ฉันจะเก็บรักที่เคยได้ ไว้ที่ใจแบบนี้
เก็บความทรงจำที่เราเคยมีไว้กับฉัน
แม้การที่จะกลับไปเดินถนนสายเก่า ...สองเราจะไม่มีวัน
ขอให้เชื่อ ว่า....จะดูแลความรักเก่าๆ ไว้แบบนั้นตลอดไป
อย่าเสียใจกับการที่เธอต้องไปวันนี้
ฉันเข้าใจดี....และยังพอจะยิ้มให้กับชีวิตได้
อาจดูเหมือนชีวิตช่างโชคร้ายที่กำลังเสียสิ่งที่รักที่สุดไป
แต่ก็ไม่เป็นไร.....ถ้าโชคร้ายของฉันจะเป็นโชคดีของเธอได้
.............ก็............ยิน.............ดี......................
********ความรัก .....อยู่กับเราไม่นานนัก..............แต่ความทรงจำจะอยู่กับเราตลอดไป**************
T__________________T+++++++
7 มีนาคม 2547 01:10 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
คืนวันเสาร์......
เป็นทุกคืนที่ฉันนั่งจับเจ่ากับความเหนื่อยล้า
เหนื่อย...เพลีย...คิดถึงวันคืนที่เดินหน้ามา
ปฏิทินเดินไปไม่ช้า..ชีวิตก็พัดความเหงาเข้ามา จนเต็มใจ
คืนวันเสาร์
เสียงพากย์ฟุตบอลเบาๆ ทำให้คิดถึงเธอรู้ไหม
ที่จริงเปิดทีวี ฉันเองก็ไม่รู้จะดูอะไร
แค่เคยชินที่เคยมีเธอนั่งดูบอลไป และฉันก็นั่งมองคนดูบอลทุกที
คืนวันเสาร์
คิดถึงใครในวันเก่า ที่เคยโทรมา เวลานี้
ฉันเองก็ไม่อยากโทรไปหาใคร...ไม่มีใคร...ให้มี
ยังเหนื่อยหน่ายลำพัง ในคืนนี้ ที่เดียวดาย
คืนวันเสาร์
ฉันเองคงยังไม่มีเรื่องเล่า จากความทรงจำที่ขาดหาย
ต้มมาม่ากินคนเดียว....แค่หนึ่งซอง ยังเกินอิ่มไป
เพราะไม่มีเธอคอยมาแย่งกินให้...เหมือนทุกที
คืนวันเสาร์
ไม่มีเธอตรงที่เก่า....มีแต่ภาพเงาของเธอ..ทุกที่
สมุดบันทึก....ฉันไม่นึก จะเขียนบทกวี
อยากเพียงนั่งมองฟ้า...ปล่อยอารมณ์เหงาอย่างนี้ เรือยไป
คืนวันเสาร์
ว่างมากจนถูกขับเคลื่อนด้วยความทรงจำเก่าๆ จนฝันร้าย
ไม่ได้เป็นอะไรหรอกนะ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเป็นอะไร
แค่คืนเหงาของคนเหนื่อยหัวใจ...ที่ว่างมากเกินไป...และคิดถึงเธอ
เฮ้อ....คืนวันเสาร์...คืนเหงาๆ....เคยเป็นกันบ้างไหมคะ
ไม่มีอะไร ไปอ่านเจอกลอนของคนหนึ่ง ชอบมาก เลยเขียนตอบให้ เดี๋ยวเอาของเขามาให้อ่านด้วยดีไหมคะ.....
ลองอ่านดูนะ ชอบจริงๆ........
7 มีนาคม 2547 00:23 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
จะเอาอะไรกับคนอย่างฉัน
ก็แค่ผู้หญิงไหวหวั่น...มีให้เธอนั้นแต่ถ้อยคำหวานไหว
ไม่มีคำไหนเลยสักคำ ที่ออกมาจากความจริงใจ
เธอพร้อมแล้วนี่ ที่จะเข้าใจ และมองฉันอย่างที่เป็นจริง
จะไม่อยู่ที่นี่ให้นานนัก
รู้ว่าคนหมดเยื่อใยมันมัก เน่าเสียไปทุกสิ่ง
มือที่แตะเพราะความอาวรณ์...ยังทำเราร้าวรอนกับความจริง
ใจเธอยังเฉยนิ่ง...และมองฉันห่างจากความเป็นจริง ไปทุกที
ฉันวันนี้ มันไม่ต่างจากตัวหนอนน่าขยะแขยง
ก็ไม่จำเป็นต้องเหลือละครไว้แสดง อย่างเมื่อวานนี้
คนเลวๆอย่างฉัน จะปล่อยมือเธอนั้น แล้วสำนึกเสียที
จะไม่มาพบเพื่อรู้จัก เพื่ออยู่ตรงนี้ ....
คืนอิสระให้เธอเสียที....จากผู้หญิงคนนี้...ที่สาร-เลว
=^__________^=
ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ
แหมอ่านจบ เสียงตกใจกันเป็นแถว แวะไปตอบกลอนชาวบ้านเขามาค่ะ
เรื่องมันแรงๆ ผิดแนวจากที่เคยเขียน เลยเอามาให้อ่านเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้าง
มาดูถนนสายเก่า ภาคโหดกันบ้าง..........
6 มีนาคม 2547 00:36 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
อย่าถามว่าฉันจะรักเธอถึงเมื่อไหร่
เพราะมันไม่มีผลแตกต่างอะไรกับคำตอบของคำถามนี้
รักคือรัก.....ที่วันนี้ฉันยังแน่นหนักเหมือนทุกที
ไม่ว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ก็ดี....มันก็ยังเป็นความจริงของหัวใจ
ฉันตอบไม่ได้ว่าเธอจะเป็นรักสุดท้ายหรือเปล่า
เพราะในชีวิตยังต้องพานพบเรื่องราว...อะไรก็เกิดขึ้นได้
วันคืนยังเดินหน้า...เรายังต้องพานพบใครต่อใคร
อาจมีบางเหตุผลที่เปลี่ยนเราไป...จากกันและกัน
ถามฉันว่า.....วันนี้รักเธออยู่ไหม...ง่ายกว่า
ตอบว่ารัก และไม่เคยรักใครได้มากกว่า....ในวันเวลาของฉัน
ตั้งแต่วันที่มีเธอเข้ามา ผูกสมัครรักกัน
ฉันยอมรับว่าบางอย่างที่อาจไม่เลิศเลอ
แต่เราก็รักได้อย่างคงมั่น...นั้น เป็นอย่างไร
******ใครบางคนชอบถามว่า จะรักกันอีกนานไหม...........******
ไม่เคยตอบเขาได้เลยสักที
มันพูดไม่ออก .....เลยเปลี่ยนมาเป็นเขียนแทน หวังว่าเขาจะได้อ่าน....นะ
3 มีนาคม 2547 12:26 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เ พี ย ง แ ค่ ห่ ว ง ห า ฉั น ยั ง เ ห ง า
อย่า ถาม ถึง การ กลับ มา เป็น เรา ให้ เหนือ่ย ล้า
ทุกวันนี้.......ชีวิตยังต่อสู้กับน้ำตา
ไม่เข้มแข็งพอจะรบรา...แล้วหัวใจ
สิ่งที่ยังเหลือคือลมหายใจอันเหนื่อยอ่อน
เชื่อเถอะว่าไม่มีอะไรเหมือนก่อน เหมือนครั้งยังอ่อนไหว
ดอกไม้โรยรา....ปลิดกลีบ ช้ า . . ช้ า แล้วหมดใจ
มีเพียงกลีบเฉาๆโรยราย...อ ยู่ เ ต็ ม ท า ง
ทุกวันนี้ทำได้เพียงห่วงหา
ดีที่สุด คือได้เพียงรินน้ำตาอยู่ห่างๆ
อยู่ หรือ ตาย ฉันแยกมันไว้ด้วยสายใยเพียงบาง..บาง
รัก..ไม่ใช่คำตอบในทุกๆอย่างอีกต่อไป
ฉันต้องปฏิเสธเธอนะ...กับความรัก
ที่เธอเคยนำมาทำความรู้จัก และเข่นฆ่าฉันจนร้องไห้
เผื่อเธออาจรู้ตัวเสียบ้าง...ว่า ความอ้างว้างโหดร้ายเพียงใด
ด้วยการอยู่ในอ้อมแขนความโหยไห้....
เมื่อความอ่อนแอเดินทางมาเป็นน้ำใสๆ ผ่ .า. น. ด. ว. ง. ต. า. เ. ธ. อ.
********ไม่มีอะไรค่ะ......อยากลงกลอนเศร้าๆบ้าง ลงแต่กลอนหวานๆ เดี๋ยวผิดคอนเสปท์ตัวเอง***********
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-
หน้าส่วนตัว
748
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
