11 เมษายน 2547 01:21 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันชอบอ่านกลอนรัก..ชอบฟังเพลงเศร้า
และแอบเก็บเรื่องรักเก่าๆ ไว้ในความคิดถึงสีหม่น
เปล่านะ...หนทางที่ฉันจะรักใคร...ไม่ได้อับจน
เพียงแต่นั่น ไม่ใช่ทางที่ฉันสนจะเดินไป
อาจเพราะฉันแปลก..ที่ชอบความไม่สมบูรณ์แบบ
ไม่ชอบยึดติดกับโลกแคบๆ..ที่มันต้องหวานไหว
และก็ไม่ได้ถนัดแต่รดน้ำให้ความรู้สึกเสียใจ
หรือชอบแต่ปลูกความรู้สึกน่าร้องไห้ให้เบ่งบาน
ฉันรัก....และยังเต็มใจรัก...เมื่ออีกฝ่ายหมดรัก
นั่นคือสิ่งที่มีค่านัก......เท่าที่หัวใจจะเล่าขาน
อย่าถามเลยว่าเธอยังมีค่าไหม...ที่เราเลิกกันไปตั้งนาน
เพราะเวลาที่ผ่านไม่ได้ทำให้ฉันรักเธอน้อยลงไป
จากคนของใจ...แม้เหลือได้แค่เพื่อน
เชื่อเถอะนะ...ว่าความผูกพัน ยังเหมือน...ที่เคยให้
แม้วันนี้เธอรักเขา..แต่..ฉันยังไม่อาจรักใคร
ก็ไม่ใช่เหตุผลที่ฉันจะรักเธอน้อยลงไป...อย่างแน่นอน
*********บทนี้แต่งไว้....ในวันที่หัวใจยังตกงาน.....******
เออหนอความรัก.....ยิ่งวิ่งตามกลับวิ่งหนี....ยิ่งวิ่งหนี...มันกลับยิ่งหาเราเจอ
8 เมษายน 2547 19:35 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
........ถนนสายเก่า ....รองเท้าคู่เดิม.......
นั่งนับวัน....รอเธอ...อยู่ตรงนี้
เธอรู้ไหม...บางที....ก็แอบท้อ
ถึงวันนั้นเคยบอกไว้...เต็มใจรอ...
แต่บางที...ความย่อท้อ...ไม่เข้าใจ
เพราะบางครั้ง..ความรัก..ไร้เหตุผล
ความรู้สึก...จึงสับสน..แล้วหล่นหาย
ยิ่งเธอบอก..คนอย่างเธอ...ไม่ทนใคร
รักเท่าไหร่..ก็อยู่ไป..ได้ไม่นาน
ฉันจึงเจ็บ...กับการรัก...และเฝ้ารอ
รักที่มี...ไม่เพียงพอ...จะเป็นบ้าน
ให้เธอพิง...อุ่นอิงรัก...ได้ตราบนาน
จึงเห็นฉัน..เป็นทางผ่าน...เพื่อจากไป
เอาเถอะนะ...เพราะยังไง..ฉันก็รัก
แม้เธอมี...ตอบแทนกลับ..คือผลักไส
ยิ่งเธอรัก..และเหินห่าง...นานเท่าไหร่
ฉันยิ่งรัก...รอเธอได้....นานเท่ากัน
...........เขียนตอบให้คุณ ...นกตะวัน....ที่มาเขียนกลอนตอบให้กับถนนสายเก่าฯ .......จากที่เมื่อวาน ลงกลอนบท นับถอยหลังถึงวันกลับมาเอาไว้
อยากขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ
ไม่มีอะไรจะตอบแทนให้ นอกจากกลอนบทนี้
หวังว่าคงชอบนะคะ..........
แอบลากของคุณนกตะวัน มาให้อ่านกันด้วย.........
....ไม่อาจกลับ....โดย...นกตะวัน .......
แม้อยากหวนทวนกลับรับรักเธอ
ใจกลัวเจอจนเจ็บให้เหน็บหนาว
รักเธอนั้นฉันรู้อยู่ยืนยาว
เหตุรักร้าวรู้ไหมเธอไม่ตรอง
ฉันเป็นคนทนใครมิได้นาน
เคืองรำคาญคนบ่นทำหม่นหมอง
แม้เอาใจใส่กันฉันไม่มอง
หากขอร้องคอยหาพายินดี
นั่งทบทวนหวนไปในอดีต
เหมือนถูกขีดขัดขวางทางวิถี
อิสระผละหายกายยังดี
จึงเร็วรี่หนีร้างถอยห่างไกล
ขออย่ารอต่อไปจนใจปวด
เจ็บร้าวรวดรุกร้นฤๅทนไหว
ถ้าเธอช้ำระกำจิตคิดลาไป
คนชดใช้คือฉันเธอหมั่นคอย
แด่ คุณถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เจ้าของบทกวี นับถอยหลังถึงวันกลับมา
8 เมษายน 2547
7 เมษายน 2547 18:49 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
กลอนนี้แต่งตอบให้กลอนบท...ใกล้วันจากลา.... ของ....ภูตะวัน ตะวันรอน
จะนับวันรอเธอกลับมาทางนี้
เชื่อเถอะนะคนดี...ว่ารักมั่น
เธอห่างไป..ร้างไกล..ไม่ลืมกัน
ฉันเก็บคำ...รักมั่น....เอาไว้รอ
อย่ามองว่า...การจากลา...คอยทำร้าย
ตรงกันข้าม...มันท้าทาย...ความย่อท้อ
หากรักมั่น..ฟ้าคงกั้น ...เราไม่พอ
ฉันจะเก็บ..รักไว้รอ...เสมอไป
ถ้าคิดถึง...จะแหงนดู ดาวบนฟ้า....
เธอก็ทำเหมือนกันนะ...จะได้ไหม
ดาวบนฟ้า....มีมากมาย...สักเพียงใด
ความคิดถึง...ที่ฉันให้..มากเท่ากัน
จะนับวัน...รอเธอ...ให้กลับมา
เอาความรัก...ความห่วงหา...มาคืนฉัน
เธอจากไป...ร้างไกล...สักกี่วัน
รักฉันเพิ่ม ...ตามนั้น...ทุกนาที
ใกล้วันจากลา...อาจจะเศร้า
แต่เมื่อรักยังเชื่อมเราอยู่ทุกที่
ฉันจะไม่...หวั่นไหว...จากคนดี
จะให้รอสักกี่ปี.....ก็รักเธอ
****และอีกบท...มอบให้สำหรับความหวั่นกลัวทั้งหลายในความรัก...ที่เธอมี****
ไม่ต้องหวั่นกลัวฉันจะเปลี่ยนไป
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่จะเกิดในโลกใบนี้
มั่นใจเถิด..นานเท่าไหร่ก็ดี
ความผูกพันที่เรามีจะงดงาม
แม้รักเราจะเก่าลง..สักแค่ไหน
จะอาทรห่วงใย...คอยไต่ถาม
ความรักจากฉัน..เป็นของเธอ..ทุกโมงยาม
และมันจะเพิ่มขึ้นตาม...ทุกจังหวะเข้าออก..ที่หายใจ
********************
4 เมษายน 2547 00:30 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ชีวิตฉันเป็นดังน้ำค้างในคืนหนาว
เดียวดายกลางสายลม..ถูกบาดด้วยคมดาว..จนเจ็บล้า
เดินทางลำพัง..เงียบงัน..ทิ้งผืนฟ้าไว้เป็นความหลังแล้วจากมา
เกาะตัวใต้ใบไม้...ซ่อนแสงจันทร์ที่ทาบทา...อายฟ้า...อายดาว
ชีวิตเคยรู้จักความรัก...และเดินจากมันมาแล้ว
ก้าวที่เหลือ...เหมือนถูกความปวดร้าววางแนว ให้ต้องก้าว
ไกลกว่าไกล...แต่ชีวิตก็ยังไม่ยลยินเสียงใดๆ...ไร้เรื่องราว
เยือกเย็น...เหงา...หนาว....แต่การเดินทางยังต้องก้าวต่อไป
รอคอยเพียงการมาของแสงตะวัน
โลกยามเช้าอาจมีไว้อุ่นฝัน..สักวัน...จะพบชีวิตใหม่
แต่ความฝันยังเป็นความฝัน...เมื่อเช้าของอีกวันเดินทางผ่านไป
ฉันก็เป็นแค่หนึ่งหยดน้ำที่ถูกเผาไหม้....
........ไม่เคยมีใครรู้ ว่าฉันเคยเดินทางผ่านไป..ในค่ำคืน
30 มีนาคม 2547 21:20 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
***ไม่เคยแต่งกลอนลักษณะนี้....ลองหัดแต่ง...แบบสั้นๆ...น่ารัก น่ารัก (รึเปล่า)...ลองเอามาฝากให้อ่านกัน**************
มีแฟนขี้หึง....
ฉันจึงต้องระวังตัวแจ
จะไปกุ๊กกิ๊กกับใคร...ไม่ดีแน่
เดี๋ยวเธอเห็นฉันจะแย่..ไปหลายวัน
ลองถามว่า..ขอมีกิ๊กได้ไหม
เธอแหวใส่..บอก... ลองดูก็ได้..โห..ขนาดนั้น
แต่เสียงเขียว ทำเอาฉันผวาไปหลายวัน
โอ๊ยที่รักของฉัน..ใครจะไปทำแบบนั้นได้ไง
ทุกวันนี้ก็รักเธอคนเดียว
จนใครๆที่เคยแลเหลียว ต่างหมั่นใส้
ไม่หรอกนะ..ไม่เคยคิดจะนอกใจ
รักเธอคนเดียวรู้ไหม..เธอคนดี
อย่าหวั่น..อย่าไหว
ฉันไม่รักใครง่ายๆ...ได้แบบนี้
รักเธอ...แบบว่ารัก...จนไม่รู้จะพูดไงดี
ก็เธออยู่ทุกส่วนสี่ในห้องใจ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
721
