19 เมษายน 2547 09:14 น.
ต๋องแต๋ง
ได้ยินเสียงมือถือเธอดังแว่ว
แล้วน้องแก้วกดตอบยอมรับสาย
ทำเสียงจ๊ะเสียงจ๋ากับผู้ชาย
ช่างไม่อายฉันนั่งอยู่ทั้งคน
ใครกันหนอ...ที่พูดกับเธอนั้น
ทำให้ฉันฟังดูแล้วสับสน
ทำน้ำเสียงเอียงคออย่างชอบกล
ดูแยบยลคนนั้นเขาคือใคร..?
ไม่ใส่ใจแม้ฉันนั่งเคียงข้าง
พูดออกอย่างมีเล่ห์น่าสงสัย
ฟังเสียงหวานไพเราะเสนาะใจ
บอกได้ไหมว่าใครเขาโทรมา
ท่าทางเธอมันฟ้องเหมือนใครจีบ
ฉันถูกบีบควักใจแทบเป็นบ้า
เขาโทรจีบเธอต่อหน้าต่อตา
หมดความหมายไร้ค่าคำว่า...แฟน...
19 เมษายน 2547 08:53 น.
ต๋องแต๋ง
กลับมาบ้านนึกถึงอดีตรัก
ที่อกหักจากสาวอยู่เมืองหลวง
เคยบอกรักปักจิตมิตรคู่ควง
กลับถูกลวงป่นปี้ขยี้ใจ
ไม่อยากคิดเรื่องราวที่ผันผ่าน
มาช้านานระทมตรมหมองไหม้
ผ่านมาแล้วผ่านเลยให้จบไป
จะรื้อฟื้นทำไมให้ใจตรม...
มีพ่อแม่ช่วยปลอบใจยามเหงา
พอบรรเทาความช้ำที่ขื่นขม
ปลงเสียเถิดลูกจ๋าอย่าระทม
ปล่อยมันจมล้างลาอย่าอาวรณ์
เริ่มต้นใหม่ชีวิตที่มีค่า
เรื่องผ่านมาให้จำอุทาหรณ์
ประวัติศาสตร์ช้ำรอยให้บั่นทอน
อย่าแน่นอนในน้ำคำของสตรี...!!..
หน้าส่วนตัว
1827
