จากบ้านนามาอยู่กรุงใจมุ่งหวัง หาสตังค์หวังใช้ยามขัดสน งานเหนื่อยหนักเช่นไรใจจำทน เพราะความจนบีบคั้นกลั้นใจมา มองตะวันสีแดงสาดแสงฉาย จึงเอนกายพักผ่อนเพราะอ่อนล้า งานลำบากยากเข็ญเค้นกายา มองท้องฟ้าใกล้ค่ำตอกย้ำใจ คิดถึงพ่อและแม่ที่แก่เฒ่า หัวอกเราอั่งอุกทุกข์แค่ไหน ป่านฉะนี้จะอยู่กันเช่นไร จิตหวั่นไหวห่วงหาน้ำตาคลอ คิดถึงแฟนคนดีรู้บ้างไหม ว่าใจใครคนนี้ที่คิดต่อ อยู่ทางนั้นเจ้าจงอดใจรอ ไม่นานหนอจะกลับมาหายาใจ.....
หน้าส่วนตัว
1116
