12 มกราคม 2547 13:19 น.
ต๋องแต๋ง
ครูคนใหม่ ย้ายเข้า โรงเรียนป่า
เป็นนางฟ้า เมตตา เยือนถิ่นนี้
เป็นครูสาว จากเมือง ผู้ใจดี
เข้ามาสอน โรงเรียนนี้ อย่างตั้งใจ
เหล่าเด็กน้อย ยินดี ที่ได้เห็น
เหมือนดั่งเป็น นางฟ้า ครูคนใหม่
เติมชีวิต สีสัน ที่บ้านไพร
ชี้สว่าง ทางให้ มีวิชา
อย่าเพิ่งด่วน คิดหนี ที่จะย้าย
เด็กทั้งหลาย รอวัน ที่ฝันหา
รอคอยคน อย่างครู นั้นนานมา
ขอจงอย่า ได้พราก ย้ายจากไป
จงมาช่วย เติมฝัน ให้เด็กน้อย
ที่รอคอย ความฝัน อันสดใส
อยู่ข้างเด็ก บ้านป่า เป็นเทียนชัย
ส่องสว่าง กลางไพร ให้นานนาน.
12 มกราคม 2547 13:07 น.
ต๋องแต๋ง
สายลมหนาว พัดผ่าน ร่างเด็กน้อย
อยู่บนดอย ร่างน้อย แสนเหน็บหนาว
มีเศษผ้า ปกปิด ร่างบางเบา
ชุดเก่าเก่า รุ่งริ่ง แสนลำเค็ญ
หิวก็หิว หนาวก็หนาว ใจจะขาด
น่าอนาถ ใจเหลือ เมื่อได้เห็น
สายลมโบก พัดพา อากาศเย็น
ทุกชีวิต ลำเค็ญ น่าเห็นใจ
มาช่วยกัน แบ่งปัน เด็กบ้านป่า
กรุณา เมตตา หน่อยได้ไหม
แบ่งอาหาร เสื้อผ้า สิ่งปัจจัย
เด็กบ้านไพร คนไทย ช่วยแบ่งปัน.
10 มกราคม 2547 12:54 น.
ต๋องแต๋ง
ตั้งแต่เยาว์ เข้าเรียน เขียนหนังสือ
อาจารย์คือ ผู้ให้ ใฝ่ศึกษา
อนุบาล ขึ้นประถม เป็นต้นมา
อบรมข้า เลื่อมใส ด้วยไมตรี
พอเริ่มชั้น มัธยม ในปีแรก
ใจก็แตก สะดุดรัก โฉมฉวี
เป็นรักแรก ที่พบ เธอคนดี
เป็นไมตรี ดีแน่ ที่แท้พอ
กาลเวลา แปรเปลี่ยน ใจเราสอง
สุดหม่นหมอง เศร้าแท้ เสียจริงหนอ
เธอทำให้ รักเรา ต้องติดร.
จะไม่ขอ แก้ร. จะคอยเธอ.
10 มกราคม 2547 12:32 น.
ต๋องแต๋ง
จงไปเถิด ที่รัก ไปกับเขา
หาดใจเรา ไม่ตรงกัน อย่าได้ฝืน
อย่าแข็งใจ อย่าทน อย่ากล้ำกลืน
หากใจเธอ มีชายอื่น จงรีบไป
อย่าไปแคร์ ไปสน เรื่องที่ผ่าน
อย่าต้านทาน ความรัก ที่เกิดใหม่
จงไปเถิด ไปพบ คู่หวานใจ
ไปหาใคร คนนั้น ที่เขารอ
ขอให้เจอ คนรัก ดีกว่าฉัน
ใครคนนั้น อย่าผิด คิดลวงล่อ
ในเมื่อเธอเ ลือกเขา อย่ารีรอ
ไปหาคน รูปหล่อ หวานใจเธอ.
10 มกราคม 2547 10:46 น.
ต๋องแต๋ง
เกิดมาจน ต้องดิ้นรน ทนลำบาก
สู้ให้มาก เพื่อได้ ดั่งใจหวัง
อย่าท้อแท้ แม้ล้า แต่กายยัง
สู้ให้สุด กำลัง อย่างตั้งใจ
ถึงหยาดเหงื่อ ท่วมกาย ใจยังฝ่า
แม้อ่อนล้า สิ้นแรง อย่าหวั่นไหว
แม้ยากแค้น แสนเข็ญ เป็นเช่นไร
สู้ต่อไป ถึงจุดหมาย ที่เฝ้ารอ
ถึงวันนั้น คงมั่งมี เป็นศรีสุข
ฝ่าฟันทุกข์ ไปได้ ใจจดจ่อ
เป็นความฝัน วันดี ที่คอยรอ
ไม่ย่อท้อ จึงมีฝัน ที่เป็นจริง.
หน้าส่วนตัว
1644
