1 มิถุนายน 2547 11:05 น.
ต๊อง
หลวงพ่อชื่น เป็นพระสุปฏิปันโนองค์หนึ่งที่ฉันเคารพบูชามาก ท่านเป็นพระที่ไม่สนใจลาภยศ มีชีวิตที่สมถะ ฉันมื้อเดียว ท่านมีเมตตาต่อฉันมาก ตอนนั้นแม้ท่านจะมีอายุมากแล้วก็ตาม หน้าตาท่านสดชื่นแจ่มใส ยิ้มอยู่ตลอดเวลา เวลาลูกศิษย์ไปหา ท่านจะถามด้วยความเป็นห่วงว่า มาจากไหน ทานข้าวกันหรือยัง หากยัง ท่านจะให้แม่ครัวหาข้าวปลาอาหารให้ทาน วัดของท่านร่มรื่น ตั้งอยู่ในทำเลที่สวยงาม สงบมาก ยามฉันทุกข์หรือไม่สบายใจ ฉันมักไปหาท่านที่วัดเสมอ ไปแล้วจิตใจจะรู้สึกสงบ พอรู้สึกว่าดีขึ้น ฉันจึงจะขับรถกลับบ้าน วันหนึ่ง วันนั้นฉันรู้สึกแปลกใจมาก ให้รุ่มร้อนอยากซื้อจีวรไปถวายท่าน จำได้ว่าเป็นวันเสาร์ฉันทำงานแค่ครึ่ง วัน พอเลิกงาน ชวนใครไปเป็นเพื่อน แต่ละคนที่ชวน ก็ล้วนแต่ติดภารกิจทั้งนั้น บางคนบอกไปพรุ่งนี้สิ จะไปเป็นเพื่อน ฉันอยากไปวันนี้ เมื่อชวนผู้ใหญ่ไม่ได้ ฉันจึงพาลูกและหลาน อายุน้อยๆ 5-6 ขวบ 3 คน ฉันแวะซื้อจีวร 2 ชุด ตามที่ตั้งใจไว้ เอาไปถวายท่าน หลังจากถวายเสร็จฉันรู้สึกง่วงนอนมาก อยากหลับสักงีบ แต่เด็กๆ ที่ฉันพาไปด้วย เขาอยากกลับไปว่ายน้ำ ฉันจำต้องพาเด็กกลับทั้งๆ ที่ง่วงมาก ระหว่างขับรถกลับ ฉันง่วงมาก หันไปดูเด็กๆ หลับกันหมด
โครม ! ฉันตกใจตื่นตอนนั้นฉันบังคับรถไม่อยู่แล้ว รู้แต่ว่าเกิดอุบัติเหตุแล้ว ฉันชนคน รถลื่นไถลจากถนนลงไปบนไหล่ทาง และตกลงไปในคูน้ำ อารามตกใจว่าฉันชนคนพอรถจอดสนิท ฉันเปิดประตูออกมา รีบปีนขึ้นไหล่ทางด้วยเท้าเปล่า เมื่อขึ้นมาบนถนนฉันไม่เห็นคนที่ถูกฉันชน เห็นแต่มอเตอร์ไซค์ล้มอยู่ข้างทาง 1 คัน ฉันหันซ้ายมองขวา ตกใจมาก ก็ตะกี้ฉันชนคนนี่ แล้วเขาไปไหนแล้วหนอ แป๊บเดียว มีคนมายืนอยู่ข้างๆ ฉัน เขาพูดว่า พี่ขับรถชนผม ฉันหันไปมองเขาเต็มตา เขาเป็นชายหนุ่มอายุไม่เกิน 40 ฉันถามเขาว่าเจ็บที่ไหนบ้าง เขาบอกว่า ผมไม่เป็นอะไร ฉันงง ก็ฉันเห็นนี่ว่าฉันขับรถชนเขาและรถฉันยังเหยียบข้ามร่างเขาและรถเขา แล้วเขามายืนอยู่ข้างฉันในสภาพไม่เป็นอะไรเลยได้ไง สักพัก ไทยมุงเริ่มมา มีลุงคนหนึ่งถามว่ามีใครอยู่ในรถอีกไหม ฉันเพิ่งนึกได้ว่า ฉันทิ้งเด็กในรถ 3 คน จึงเดินไปที่รถ และพาเด็กออกจากรถมา รถฉันพังยับเยิน แต่ไม่มีใครเป็นอะไรสักคน คนที่มาเห็นสภาพรถต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า คนขับฝีมือดี หรือไม่ก็มีของดี จริงๆ แล้วฉันคล้องเหรียญแค่อันเดียว แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ฉันคิดว่า ที่เรารอดปลอดภัยทุกคนคงเป็นเพราะบารมีหลวงพ่อชื่นคุ้มครอง และคนที่ฉันชน
เขาก็ไม่เอาเรื่องฉันด้วย เพราะพอตำรวจมาที่เกิดเหตุฉันบอกตำรวจว่า ฉันผิด ฉันหลับในแล้วชนเขาเอง คนถูกชนเขาบอกว่า เขารักน้ำใจฉัน ที่ฉันพร่ำขอโทษเขาและพูดว่า พี่ผิด ในขณะที่ไทยมุงถามฉันหลายคนว่า มอเตอร์ไซค์ตัดหน้ารถหรือ ฉันบอกว่า คงไม่ใช่ ฉันหลับในมารู้สึกตัวคือได้ยินเสียงดัง และรู้ว่าชนเขาแล้ว ฉันคิดว่าถ้าวันนั้นฉันไม่ไปทำบุญ และเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่อื่น ป่านนี้ถ้าไม่ตายฉันอาจพิการแล้วก็ได้ จึงอยากเล่ามาให้ทุกๆ คนได้รับฟังค่ะ หลวงพ่อเป็นพระป่า ขณะนี้ท่านสิ้นบุญแล้วค่ะ เหลือไว้แต่ความดีที่ท่านทิ้งไว้บนโลกนี้ไว้มีโอกาส ฉันจะนำเรื่องราวของท่านมานำเสนออีกค่ะ