คุณพ่อของฉัน

ต๊อง

ครอบครัวของฉัน เป็นครอบครัวชาวจีนที่ยากจน ตั้งแต่ฉันจำความได้ ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยตีลูกเลย เรามีกัน 8 พี่น้อง พ่อทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวด้วยการรับจ้าง สารพัด  หาเช้ากินค่ำ พ่อ แม่ ลูกชายหญิงอีก 8 คน เป็นเรื่องสาหัสสากรรจ์ แต่พ่อไม่เคยบ่น มีบ้างบางครั้งที่พ่อกลับบ้านมาด้วยอารมณ์ไม่สดชื่น เพราะวันนั้นพ่อไม่มีเงินกลับบ้าน หมายถึงทั้งบ้านอาจจะไม่มีข้าวเย็นกิน บ่อยครั้งที่มีเพื่อนบ้านมาแนะนำพ่อว่า ลูกลื้อเอาไว้ที่บ้านทำไม ให้ไปช่วยทำงานบ้านอย่างลูกไอ้เว้งมันสิ นอกจากไม่ต้องให้ข้าวมันกินแล้ว ยังมีเงินเหลือกลับมาให้ลื้อนา พ่อฟังแล้วเฉยๆ ไม่พูดอะไร พ่อบอกแม่ว่า ทำไม่ได้ สงสารลูก จะอดก็ให้อดให้เราเห็น ไม่อยากให้ลูกไปทำงานกับคนอื่น ไงๆ ก็ไม่เหมือนอยู่กับเรา นอกจากไม่ให้เราต้องลำบากแล้ว พ่อยังให้เรา 8 พี่น้องเรียนหนังสือ ฉันเป็นพี่คนโต จะว่าไปแล้ว ฉันเรียนดีที่สุดในครอบครัว แต่ฉันเห็นแก่ตัวไม่ได้ น้องๆ ฉันตั้งหลายคน ตอนนั้นันคิดเพียงแต่ว่า เรียนอะไรก็ได้ ขอให้จบเร็วๆ และมีเงินมาช่วยพ่อฉัน ฉันเลือกเรียนพานิชย์ น้องๆ ทุกคนก้ได้เรียน และจะด้วยอะไรก็ตาม ต่อมา เรา 8 พี่น้อง ทุกคน ขอเรียกว่า ประสพความสำเร็จให้ชีวิตทุกคน ทั้งหมดที่เรามีวันนี้ได้ เพราะเรามีพ่อที่ยิ่งใหญ่คนนี้ ตอนเรายังเด็ก พ่อไม่ทานทุเรียน แต่ลูกๆ ชอบ วันใหนที่พ่อทำงานได้เงินมากหน่อย ก่อนกลับพ่อจะตระเวณหาทุเรียนไปฝากเมียและลูก พอถึงบ้าน แทนที่ตัวเองจะรีบอาบน้ำทานข้าว พ่อกลับกุลีกุจอ หามีดมาปอกทุเรียนให้ลูก พ่อมีความสุขมาก ขณะที่ปอกเจอทุเรียนเนื้อเหลือง ท่าทางดูอร่อย พ่อจะเชิญชวนให้ลูกทุกๆ คนกิน พ่อบอกต้นนี้อร่อยมาก ลองกันให้ทั่วๆ ทุกคนนะ ไว้พ่อมีเงิน พ่อจะไปซื้ออีก ต้องไปจองไว้ก่อน ไม่งั้นจะไม่เหลือ  ต่อมาเมื่อฐานะทางบ้านเริ่มดีขึ้น พ่อป่วยเป็นมะเร็ง  หมอบอกมะเร็งที่ตับ ไม่ต้องทำอะไร ผ่าตัดไม่ได้ คีโมไม่ได้ เรารับรู้ด้วยหัวใจแทบสลาย คนเดียวที่ไม่รู้คือ พ่อ  จวบจนวันนั้น วันมหาวิปโยคของครอบครัว เช้านั้น พ่อทรมานมาก พ่อบอกแม่ว่า พ่อคงไม่สามารถอยู่ดูแลแม่ต่อไปแล้ว ขอให้แม่ดูแลตัวเองดีๆ นะ พ่อบอกว่า พ่อรู้ว่า พ่อเป็นอะไร แต่พ่อไม่กล้าพุด เพราะพ่อกลัวแม่และลูกจะตกใจและกังวล  ความจริงเราทุกคนช่วยกันบอกพ่อว่า พ่อไม่ได้เป้นอะไร เดี๋ยวพ่อก็หาย พ่อกินยานะ พ่อว่าง่ายมาก ไม่เคยดื้อและก่อนจะป่วยหนัก พ่อจะลุกเข้าห้องน้ำเองได้ พ่อไม่อยากให้ลูกต้องลำบาก จึงลุกขึ้นไปห้องน้ำเอง ไม่จำเป็นพ่อจะไม่ให้ลูกต้องลำบากเลย  แล้ววันนั้นพ่อก็จากเราไป หัวใจแทบสลายกันทั้งบ้าน พ่อจ๋า หลับให้สบายนะพ่อนะ พักผ่อนให้เต็มที่นะพ่อนะ ให้สมกับที่พ่อเหนื่อยมาแล้วทั้งชีวิต