9 มิถุนายน 2550 11:39 น.
ต้นไม้ของอ่วง
อยากตัดใจ ตัดจากรัก คนไม่จริง
อยากทอดทิ้ง รักครั้งเก่า อันเศร้าหมอง
อยากลืมเธอ คนใจร้าย เคยหมายปอง
รักเราสอง สิ้นสุดแล้ว ให้ร้างลา
ปากบอกหวง บอกห่วงใย คลั่งไคล้รัก
มีใจภักดิ์ คำเธอเอ่ย มั่นรักษา
บอกรักฉัน รักมากมาย ให้สัญญา
รักหมาหมา ได้แล้วทิ้ง ไม่จริงใจ
ไปเถิดไป สู่ที่ชอบ ที่ปราถนา
ก็ใช่ว่า ขาดเธอแล้ว จะหวั่นไหว
ไม่มีเธอ ก็ใช่ว่า จะขาดใจ
ไม่มีใคร ก็อยู่ได้ ด้วยตัวเอง...
8 มิถุนายน 2550 11:55 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ใจแตกร้าว ให้เจ็บปวด ทรมานทุกข์
ไร้ซึ่งสุข ร้องร่ำไห้ ใครสงสาร
เจ็บแสนเจ็บ ปวดแสนปวด ให้ร้าวราน
ห้วงรักหวาน กลับขื่นขม ระทมทรวง
น้ำตาหยด โรยรินรด สะกดแก้ม
ความเหงาแย้ม ความเงียบย้ำ ย่ำห่วงหวง
รักหนอรัก คิดว่ารัก มิหลอกลวง
แสนหนักหน่วง ดวงใจข้า ให้ร้าวราน
กี่ครั้งหนอ ที่ร้องไห้ เพราะไร้รัก
กี่ครั้งรัก เจ้าลวงหลอก บอกคำหวาน
กี่ครั้งหนอ เจ็บปวดร้าว ทุกข์ทรมาน
กี่ตำนาน รักไม่จริง ทิ้งให้จำ
พอกันที เรื่องรักร้าว ไร้สาระ
ขอลดละ ไม่รักใคร ให้ถลำ
ขอไม่ยุ่ง จะไม่เกี่ยว เจ็บยังจำ
ไม่ขอย้ำ รอยช้ำเก่า ให้เศร้าทรวง...
2 มิถุนายน 2550 18:31 น.
ต้นไม้ของอ่วง
สายลมเหงา ยามพัดผ่าน สะท้านเศร้า
คิดถึงเงา รักเก่าก่อน ให้หวั่นไหว
รักหนอรัก ทุกข์กับรัก หักดวงใจ
น้ำตาไหล รักจากไป ไม่กลับคืน
เมื่อคิดถึง จึงร้องไห้ ได้แค่นี้
เพราะไม่มี เธอเคียงข้าง ไม่อาจฝืน
เธอไม่รัก ไม่รักฉัน สุดกล้ำกลืน
น้ำตารื้น รักร้างลา ให้อาลัย
เจ็บเหลือเกิน รักครั้งนี้ ครั้งหนึ่งรัก
สุดจะหัก ห้ามน้ำตา หลั่งรินไหล
เจ็บเพราะรัก ทุกข์เพราะรัก เธอจากไป
โอ้ดวงใจ ไยไม่รัก ไม่ภักดี...
...ทำไมไม่รักฉันบ้าง ...ทำให้ฉันรักแล้วทำไมต้องทิ้งฉันไป...