30 มกราคม 2550 07:07 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ดั่งฟ้ากว้าง ร้างดาว พราวประดับ
ไร้ระยับ อับแสง แห่งสวรรค์
สิ้นแล้วแสง สว่างจ้า เจ้าตะวัน
ฟากฟ้านั้น มืดมิด นิรันดร
ดั่งต้นไม้ ไร้กิ่งก้าน สิ้นสาขา
ให้เวทนา หมู่นกกา บินจากจร
เห็นไม้อื่น ยืนต้นให้ ใบกิ่งซ้อน
ให้อาทร เจ้าต้นไม้ ไร้กิ่งใบ
ดั่งตัวข้า จากมาไกล ไกลจากรัก
คิดถึงนัก คนรักข้า น้ำตาไหล
อยากกอดเจ้า เคล้าเคลียให้ หายเศร้าใจ
อีกห่วงใย อาลัยเจ้า ปวดร้าวเหลือเกิน...
27 มกราคม 2550 07:52 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ยะเยือกเย็น กายใจ ให้หนาวสั่น
ฝนตกลั่น เสียงฟ้าร้อง น้ำตาไหล
โดดเดี่ยว ดั่งเวิ้งฟ้า กว้างแสนไกล
เดียวดาย ดั่งกายใจ ไหม้มอดมน...
กี่ครั้งเคย พร่ำรัก บอกคำหวาน
กี่วันวาน เคยใกล้ชิด ทุกแห่งหน
กี่ครั้งหนอ รักเรา เคยทานทน
กี่ครั้งฝน ฝึกใจ ให้สมานมั่น
แต่รักจบ ลบคำ สัญญานั้น
ที่บากบั่น ครั้นร้าง ก็จางหาย
สองใจแยก วันนี้ ก็สองกาย
ก่อนนั้นคล้าย สองกาย มีใจเดียว
เหลือเพียงหนึ่ง โยกโอน โดนลมพัด
เคยแข็งขัด มีคู่ แสนหนักเหนียว
มาวันนี้ เพียงหนึ่งกาย ใจหนึ่งเดียว
ดั่งรวงเรียว แค่ลมพัด ก็พัดพัง...
25 มกราคม 2550 20:47 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ฝนตก โปรยปราย รายริน
ได้ยิน ฟ้าร้อง แลบลั่น
เมฆหมอก บังตา ตีบตัน
หนาวสั่น เมื่อครั้ง ฝนซา
ฟ้าร้อง คำราม หวั่นไหว
ครั้งนั้นได้ เธอเคียง ปลอบขวัญ
ฟ้าลั่น ร้องดัง มิหวาดหวั่น
ครานี้สั่น หวาดหวั่นกลัว ตัวคนเดียว
ฟ้าคงเย้ย ฝนคงเยาะ หัวเราะฉัน
อีกดวงจันทร์ เคยปลอบ ลอบหนีหาย
ทั้งคนรัก รักกันมาก ให้กลับกลาย
ดั่งใจตาย ให้สูญสิ้น ซึ่งวิญญา
โอ้หนอรัก "ปรมี" ที่ฉันรัก
เศร้าโศกนัก รักเราร้าง อ้างว้างหนอ
เก่าก่อนนั้น สองเรา เคยเคล้าคลอ
เคยเอ่ยขอ สาบานรัก มั่นนิรันดร์...
24 มกราคม 2550 08:15 น.
ต้นไม้ของอ่วง
โอ้เอยรัก เศร้านัก รักของข้า
จำใจลา จากเจ้า สุดแสนไกล
รักหนอรัก รักเจ้า เฝ้าหลงไหล
รักข้าไซร้ เพียงเจ้า นิจนิรันดร์
โอ้เอยรัก ผูกสมัคร สุดหักห้าม
รักยังตาม ติดใจ แม้นในฝัน
รักเจ้ามาก คิดถึงเจ้า ทุกวี่วัน
แม้นไกลกัน ก็ยังรัก รักเพียงเดียว
โอ้เอยรัก รักข้า ช่างอาภัพ
ดั่งเดือนดับ ฟ้าร้าง ดาวแลเหลียว
แตกแล้วใจ เจ็บนักข้า โดนคมเคียว
แม้นเศษเสี้ยว เจ็บอื่น มิเทียมทัน
โอ้เอยรัก ฝากรักไว้ ที่ใจเจ้า
ข้ามันเขลา มิอาจป้อง ตุนาหงัน
รักก็รัก แต่ข้า สุดจำนรรจ์
หวังสักวัน ขอรักข้า คืนสู่ใจ...
23 มกราคม 2550 09:40 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ใบไม้ ลอยลิ่ว ปลิวไหว
ฟ้าใส ไร้เมฆ คลายหมอก
สายลม พัดผ่าน ย้อนยอก
ช่วยตอก เตือนย้ำ ความใน
วันวาน หาดกว้าง ทรายสวย
ระรินรวย โปรยยิ้ม สดใส
เพราะมีเธอ โลกนี้ กรุ่นอุ่นไอ
โลกเต็มใบ มีเธอแต้ม แย้มละมุน
วันนี้ ตรงนี้ ที่ว่างนี้
ไม่มี เธอแล้ว โลกหยุดหมุน
เปล่าว่าง เดียวดาย คนเคยคุ้น
น้ำตาอุ่น อาบแก้ม ยะเยือกเย็น...
หน้าส่วนตัว
1305
