24 มิถุนายน 2550 17:57 น.
ต้นไม้ของอ่วง
เคยเป็นไหม เป็นแบบนี้ ไม่มีค่า
เหมือนหมูหมา พูดกับใคร ใครไม่เห็น
เคยบ้างไหม เหมือนเราต่าง ที่ใครเป็น
เหมือนดั่งเช่น อากาศใส ไร้ตัวตน
อุตส่าห์ห่วง อุตส่าห์หวง ห่วงใยรัก
คิดถึงนัก วันยันค่ำ แดดหรือฝน
เพียรโทรหา เฝ้าไถ่ถาม ด้วยอดทน
แสนสับสน เธอหมางเมิน ไม่ไยดี
เฝ้าติดตาม ตามทำไม นั่นสินะ
ไม่ลดละ คอยพะนอ ไม่หน่ายหนี
เราเห็นค่า เขามีค่า ทุกนาที
แต่ศักดิ์ศรี ความดีเรา เขาลืมเลือน...
19 มิถุนายน 2550 08:30 น.
ต้นไม้ของอ่วง
เมื่อไม่รัก ก็จงเกลียด เกลียดฉันเลย
อย่า่เหมือนเคย ฝืนเอ่ยรัก เฝ้าห่วงหวง
เมื่อไม่รัก ขออย่าแสร้ง แกล้งหลอกลวง
ทำเหมือนห่วง แสร้งห่วงใย ให้ระกำ
เมื่อไม่รัก อย่าบอกรัก ให้ทรมาน
เพียงสงสาร เธอรู้ไหม ใจถลำ
เมื่อไม่รัก ช่วยเอื้อนเอ่ย เฉลยคำ
อย่าให้ช้ำ จดจำรัก อันลางเลือน
"ไม่รักเธอ" พูดไม่ยาก หากจริงใจ
ไม่รักใคร ก็บอกไป ดั่งใจเหมือน
พูดตรงตรง บ่งบอกไป ไม่แชเชือน
อย่ากลบเกลื่อน อ้างเอื้อนเอ่ย ดั่งเคยเป็น
เมื่อไม่รัก ก็เกลียดเลย จงจำไว้
อย่าห่วงใย ใคร่สงสาร โปรดจงเห็น
อย่างเพียงห่วง หลอกกันไป ให้ลำเค็ญ
ทุกข์ซ่อนเร้น หนักกว่าเ่ก่า ให้เศร้าทรวง
เธอไม่บอก ฉันจะบอก ไม่หลอกใคร
ตอนนี้ใจ หมดแล้วรัก ไม่ห่วงหวง
"ไม่รักเธอ ฉันเกลียดเธอ " ไม่ขอลวง
หมดแล้วห่วง สิ้นห่วงใย ไร้รักเรา
แล้วเมื่อไหร่ เธอจะยอม เอ่ยความใน
ซ่อนอยู่ใย ช่วยเฉลย ขอวอนเว้า
เมื่อไม่รัก อย่าเก็บรัก ไว้เป็นเงา
คนอื่นเหงา เราก็เจ็บ เก็บรักลวง...
18 มิถุนายน 2550 08:08 น.
ต้นไม้ของอ่วง
จะแต่งกลอน บอกเกลียดเธอ ทุกเช้าค่ำ
ในน้ำคำ ความหมายนั้น ชิงชังหนัก
ฉันเกลียดเธอ ไม่รักเธอ ไม่เว้นวรรค
จะหาญหัก ทุกบทกลอน ยอกย้อนเธอ
จากนี้ไป ขออย่าเจอ ไม่อยากพบ
ให้รักจบ จบแล้วจาก ไม่พลั้งเผลอ
สิ้นสุดรัก ฉันไม่รัก ฉันเกลียดเธอ
เลิกพร่ำเพ้อ รักเพ้อเจ้อ ไม่จีรัง
กลอนบทนี้ ชื่อว่าเกลียด ฉันแต่งให้
แต่งจากใจ ให้แด่เธอ และความหลัง
กลอนบทนี้ แต่งด้วยรัก ทั้งชิงชัง
หมดสิ้นหวัง ด้วยรักมาก เกลียดมากเอย...
17 มิถุนายน 2550 17:48 น.
ต้นไม้ของอ่วง
เมื่อเลือกแล้ว ก็จากลา อย่าอาลัย
เธอจะไป ก็จงไป ตามใจฝัน
ทางสายนี้ แม้นเศร้านัก จักฝ่าฟัน
ให้ตัวฉัน ก้าวข้ามวัน อันปวดร้าว
เธอทิ้งฉัน จากฉันไป จำไ้ด้ไหม
ห้วงหัวใจ ร่ำไห้เจ็บ อีกเหน็บหนาว
เจ็บแสนเจ็บ กับคืนวัน ฝนพร่างพราว
ในห้วงเหงา กับเงารัก คนโลเล
อยากจะจาก เธอก็จาก ไม่เหลือใย
อยากจะไป เธอก็ไป ไม่หันเห
อยากจะรัก เธอก็รัก ไม่ลังเล
อยากทุ่มเท เธอก็บอก ไม่ทิ้งกัน
เจ็บเหลือเกิน ที่เดินหลง ในดงรัก
คำเธอทัก ล้วนลวงหลอก ให้ผวนผัน
คำรักนั้น ดั่งสายลม ชมทุกวัน
เหมือนดั่งฝัน พลันสลาย เมื่่อตื่นนอน
มาวันนี้ เธอบอกเหงา เหงาเงียบนัก
้ได้รู้จัก ฤทธิ์แห่งรัก ให้รักสอน
เมื่อไร้รัก เห็นค่ารัก เธอเว้าวอน
เมื่อรักจร พรากจากลา น้ำตาริน
ก้าวข้ามผ่าน คืนวานวัน อันโหดร้าย
แม้นเดียวดาย อยู่โดดเดี่ยว รักสูญสิ้น
คนเคยรัก เขาไม่รัก ให้โบยบิน
ฉันยลยิน ขอยินดี ให้รักไป
ต่อจากนี้ จะไม่รั้ง ให้ต้องรอ
จะไม่ขอ ให้สงสาร ไม่หลงไหล
ต่อจากนี้ จะไม่รั้ง ให้อาลัย
ไม่รักไซร้ ถึงอยู่ไป ไร้ค่าคุณ...
13 มิถุนายน 2550 17:59 น.
ต้นไม้ของอ่วง
แสงแดดอ่อน ไอแดดอุ่น กรุ่นไอรัก
สายลมทัก พัดผ่านเย็น เห็นความหวาน
ฟากฟ้าใส ใจปลอดโปร่ง ให้เบิกบาน
สายลำธาร หลั่งรินไหล สาดกระเซ็น
ฟ้าก็สวย ลมก็เย็น เป็นสุขนัก
ตะวันจัก สาดแสงทอง มองก็เห็น
พื้นน้ำจ้า สะท้อนแสง สิ่งที่เป็น
สายลมเย็น พัดความร้อน ให้ผ่อนคลาย
ยามมีสุข มองอะไร ก็ใสสด
ให้หมดจด ทุกข์ก็คลาย เศร้าก็หาย
มีคนรัก รักก็มาก ดั่งเม็ดทราย
เศร้าสลาย ให้สบาย กายใจเอย…
หน้าส่วนตัว
1553
