30 มีนาคม 2550 18:10 น.
ต้นไม้ของอ่วง
กี่วันผ่าน อยากให้ผ่าน จะได้สิ้น
อยากโบยบิน ไปให้ไกล จากใจเธอ
เพราะรักมาก จึงเสียใจ กลัวพลั้งเผลอ
ยังพร่ำเพ้อ ละเมอรัก รักเพียงเดียว
อย่าบอกฉัน ให้ต้องลืม เธอลืมรัก
ไม่ง่ายนัก ให้หักใจ ไม่แลเหลียว
ไม่เหมือนเธอ อยากลืมใคร ง่ายนิดเดียว
แม้นเศษเสี้ยว ที่เคยรัก ไม่ใยดี
เธอรักใคร ใครรักเธอ ฉันไม่รู้
ที่ฉันอยู่ เพราะรู้รัก ไม่หน่ายหนี
ถึงวันนี้ เธอไม่รัก ไม่ใยดี
ฉันคนนี้ ขอเพียงแค่ ได้รักเธอ...
25 มีนาคม 2550 14:10 น.
ต้นไม้ของอ่วง
อันต้นไม้ ยืนสะบัด ยังผลัดใบ
ดวงดอกไม้ ใช่เบ่งบาน ไร้ร่วงหล่น
ทุกสรรพสิ่ง มีผลัดเปลี่ยน แม้นกับคน
หาหลุดพ้น วิถีเปลี่ยน วงเวียนจร
น้ำเย็นใส เอ่อล้นปริ่ม ตลิ่งธาร
เมื่อกาลผ่าน อาจแห้งขอด เห็นตอขอน
ดวงอาทิตย์ สถิตย์จ้า ตะวันรอน
ยังต้องจร จำจากลา ฟ้าอัสดง
สิ่งใดเล่า ในโลกหล้า ที่ยั่งยืน
ไม่อาจฝืน ความเปลี่ยนแปร อย่าลุ่มหลง
ในโลกนี้ ชีวิตนี้ มีหรือยืนยง
"ไม่อยู่คง" นั่นแหละแท้ แน่นอนเอย...
25 มีนาคม 2550 13:34 น.
ต้นไม้ของอ่วง
สายลมหนาว พราวพร่างพัด สะบัดใบ
กอไม้ไหว ต้นไผ่ลู่ โอนเอนสั่น
น้ำก็เย็น ลมก็พัด ทั้งคืนวัน
ให้หวาดหวั่น สั่นสะท้าน กาลผันแปร
ลมกระโชก น้ำกระเซ็น เห็นห้องใจ
อยู่แห่งไหน ใจนะใจ เคยมั่นแท้
มาวันนี้ เงียบเย็นเหงา หนาวรังแก
ดั่งไขแข เคยขับขาน พาลหนีไกล
หนาวคราวนี้ อยู่คนเดียว เปลี่ยวใจนัก
ทั้งหนาวรัก อีกหนาวกาย ให้หวั่นไหว
อยู่ไหนหนอ รักเก่าเก่า เคล้าอุ่นไอ
อีกห่วงใย ก่อนนั้นไซร้ ให้แก่กัน
ขอเถิดใจ ช่วยส่งใจ สุกสกาว
ใจกันหนาว เมื่อคราวรัก สมัครมั่น
โปรดเถิดใจ กลับมารัก ภักดิ์นิรันดร์
ขอใจนั้น คู่ใจนี้ นานเท่านาน...
21 มีนาคม 2550 17:31 น.
ต้นไม้ของอ่วง
อยากโทรหา ขอฟังเสียง สำเนียงรัก
อยากเอ่ยทัก ฟังคำขาน ให้หวามหวั่น
อยากเหลือเกิน แค่ได้ยิน ว่ารักกัน
อยากผูกพัน มั่นคำรัก รักเพียงเธอ
เธอรู้ไหม ฉันคิดถึง พร่ำเพ้อหา
ยามหลับตา ยังแอบฝัน ให้พลั้งเผลอ
ทุกคืนวัน ยังคิดถึง แอบละเมอ
ยังอยากเจอ สัมผัสใจ ไออุ่นรัก
เหนื่อยเหลือเกิน คอยห้ามใจ ไม่ให้คิด
แม้นสักนิด ที่คิดถึง เพียรหาญหัก
กลัวเหลือเกิน รบกวนเธอ เธอไม่รัก
กลัวเจ็บหนัก รักแต่เธอ อยู่ฝ่ายเดียว...
21 มีนาคม 2550 16:53 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ยังคงเจ็บ เก็บความจำ ช้ำกับรัก
ไม่อาจหัก เกินห้ามใจ ให้คิดถึง
คนเขาบอก เพราะรักมาก รักตราตรึง
จึงยังซึ้ง ยังคงเศร้า เหงาเพราะเธอ
เพราะรักฝัง รากรักลึก ผนึกใจ
รากรักไซร้ มิอาจถอน ย้ำให้เผลอ
เธอจากไกล แต่รักอยู่ ยังอยากเจอ
ยังคงเพ้อ เพรียกหารัก อยู่ร่ำไป
เจ็บเพราะจาก จริงหรือไม่ ใครหนอบอก
รักลวงหลอก บอกกันไป ให้สงสัย
หากรักจริง ยังคงรัก เมื่อจากไกล
ยังห่วงใย ใจจึงช้ำ กล้ำกลืนลา
เจ็บเพราะรัก จึงเข้าใจ ในวันนี้
หลายหลากมี เหตุผล ยังห่วงหา
หากไม่รัก แม้นจากไกล ไร้น้ำตา
รักนั้นหนา ดั่งเขาว่า "รักมาก เจ็บมากเอย"...
หน้าส่วนตัว
774
