13 กันยายน 2547 20:43 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ชายคนนั้นคนที่ฉันเคยรักและแอบชอบ
เขาไม่ตอบฉันคิดเองเป็นเหตุผล
ฟังคำพูดและท่าทียิ่งชอบกล
เขาชอบเราจนล้นใจแล้วล่ะซี
มาวันนี้เธอมาบอกให้ฉันอึ้ง
ฉันตลึงกับถ้าทีเธอมีให้
แล้วบอกว่าความรู้สึกที่ให้ไป
คงเป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดี
ฉันยิ้มรับแม้ในใจจะแสนเศร้า
เขาเห็นเราเป็นแค่น้องหรอกหรือนี่
แต่ตัวฉันจะคงรักและหวังดี
ฉันจะมีเธอเป็นพี่ตลอดไป
ความสัมพันของฉันยังไม่จบ
ยังอยากพบอยากประสบความสุขที่เคยมี
ได้แค่นี้ก็สุขใจไม่วางวาย
อยากขอบคุณความห่วงใยที่พี่นั้นมีให้
จะเก็บไว้ในใจยามนึกถึง
ขอเพียงรักของสองเรายังตราตรึง
ถึงจะเป็นพี่น้องก็รักเธอ
12 กันยายน 2547 19:47 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ความคิดถึงของคนไกล
ฝากไปพร้อมกับสายลมหนาว
ความห่วงใย...
ฝากมากับหยดน้ำค้างพราว
แสงของดวงดาว...
แทนผ้าห่มในคืนหนาวให้อุ่นใจ
สายลม...
แทนความผูกพัน
คำรักสั้นๆแทนความหมายยิ่งใหญ่
ถึงแม้ระยะทางนั้นห่างและแสนไกล
แต่ความคิถึงของคนไกล
จะฝากมาให้พร้อมกับสายลม
12 กันยายน 2547 01:21 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ทุกที่มาของความรัก
คือจุดเริ่มต้นของความทุกข์
ทุกที่ที่มีความสุข
จะจบลงด้วยทุกข์และน้ำตา
*********
ฉันไม่ใช่หิน ไม่ใช่ดิน ที่ไร้ค่า
ไม่ใช่คนคั่นเวลา ไร้ความหมาย
ฉันไม่ใช่ ท่อนไม้ หรือท้องทราย
ที่จะได้ ทนทุกข์และน้ำตา
*********
ฉันไม่ใช่ท้องฟ้า ที่ใจกว้าง
ฉันไม่ใช่ดอกหญ้าที่ทนเขว้งขว้าง อยู่ตามถนน
ฉันไม่ใช่หญิงเหล็ก ไม่ใช่คนวิเศษ เป็นแค่คนนึงคน
ไม่สามารถเก็บความทุกข์ทน..อยู่ในใจ
ฉันก็เป็นแค่ มนุษย์หนึ่งคน
ที่จำกัดความอดทนได้ไม่นาน รู้ไหม
เป็นแค่มนุษย์คนนึง ที่รู้สึกได้ถึงคำว่าเสียใจ
เป็นมนุษย์คนนึงที่สัมผัสได้ ถึงความเหงาเหมือนกัน
อยากจะขอร้องเธออะไรสักอย่าง
โปรดอย่าทำให้อ้างว้าง โดดเดี่ยว จะได้ไหม
ฉันก็คนเหมือนกัน มีชีวิตมีจิตใจ
มีบางอารมณ์ที่อ่อนไหว..และต้องการใครสักคน..อยู่ข้างเคียง
2 กันยายน 2547 20:23 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ร้าวนะร้าว...เศร้าใจอยู่
รู้นะรู้...ว่าเธอมีคนใหม่
ห่วงนะห่วง...ก็คนเคยห่วงใย
ใจนะใจ...ทำไมไม่ลืมเธอ
เธอนะเธอ...ทำไมไม่เงียบเหงา
เรานะเรา...ทำไมต้องร้องไห้
ตานะตา...ทำไมมีน้ำใสๆซะมากมาย
...ในเมื่อใครคนนั้น...ไม่กลับมา
หน้าส่วนตัว
921
