12 กันยายน 2547 19:47 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ความคิดถึงของคนไกล
ฝากไปพร้อมกับสายลมหนาว
ความห่วงใย...
ฝากมากับหยดน้ำค้างพราว
แสงของดวงดาว...
แทนผ้าห่มในคืนหนาวให้อุ่นใจ
สายลม...
แทนความผูกพัน
คำรักสั้นๆแทนความหมายยิ่งใหญ่
ถึงแม้ระยะทางนั้นห่างและแสนไกล
แต่ความคิถึงของคนไกล
จะฝากมาให้พร้อมกับสายลม
12 กันยายน 2547 01:21 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ทุกที่มาของความรัก
คือจุดเริ่มต้นของความทุกข์
ทุกที่ที่มีความสุข
จะจบลงด้วยทุกข์และน้ำตา
*********
ฉันไม่ใช่หิน ไม่ใช่ดิน ที่ไร้ค่า
ไม่ใช่คนคั่นเวลา ไร้ความหมาย
ฉันไม่ใช่ ท่อนไม้ หรือท้องทราย
ที่จะได้ ทนทุกข์และน้ำตา
*********
ฉันไม่ใช่ท้องฟ้า ที่ใจกว้าง
ฉันไม่ใช่ดอกหญ้าที่ทนเขว้งขว้าง อยู่ตามถนน
ฉันไม่ใช่หญิงเหล็ก ไม่ใช่คนวิเศษ เป็นแค่คนนึงคน
ไม่สามารถเก็บความทุกข์ทน..อยู่ในใจ
ฉันก็เป็นแค่ มนุษย์หนึ่งคน
ที่จำกัดความอดทนได้ไม่นาน รู้ไหม
เป็นแค่มนุษย์คนนึง ที่รู้สึกได้ถึงคำว่าเสียใจ
เป็นมนุษย์คนนึงที่สัมผัสได้ ถึงความเหงาเหมือนกัน
อยากจะขอร้องเธออะไรสักอย่าง
โปรดอย่าทำให้อ้างว้าง โดดเดี่ยว จะได้ไหม
ฉันก็คนเหมือนกัน มีชีวิตมีจิตใจ
มีบางอารมณ์ที่อ่อนไหว..และต้องการใครสักคน..อยู่ข้างเคียง
2 กันยายน 2547 20:23 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ร้าวนะร้าว...เศร้าใจอยู่
รู้นะรู้...ว่าเธอมีคนใหม่
ห่วงนะห่วง...ก็คนเคยห่วงใย
ใจนะใจ...ทำไมไม่ลืมเธอ
เธอนะเธอ...ทำไมไม่เงียบเหงา
เรานะเรา...ทำไมต้องร้องไห้
ตานะตา...ทำไมมีน้ำใสๆซะมากมาย
...ในเมื่อใครคนนั้น...ไม่กลับมา
29 สิงหาคม 2547 21:53 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
บางสิ่งในชีวิตไม่ควรจำ...ถ้ามันทำให้เจ็บ
บางสิ่งในชีวิตก็ควรเก็บ...ถ้าเป็นความเจ็บที่หน้าจำ
25 สิงหาคม 2547 21:42 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
ขึ้นชื่อชนะ...ย่อมแน่
ขึ้นชื่อว่าผู้แพ้...ควรแก้ไข
ขึ้ชื่อว่าผู้ร้าย...ต้องกลับตัวกลับใจ
แต่...ถ้าขึ้นชื่อว่าผู้ชายเมื่อไหร่...หลายใจทุกคน!!!
หน้าส่วนตัว
776
