13 กันยายน 2548 16:49 น.
ต้นนก
รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ความหมาย
ที่คิดถึงเขามากมายเลยต้องโทรไปหา
แต่เขากลับพูดตัดบท...ไม่เหลือเยื่อใยกลับมา
คิด ๆ แล้วช่างเวทนาตัวเองสิ้นดี
มีอะไรปิดบังกันหรือเปล่า
หรือว่า ... มีใครเขาอยู่ด้วยในตอนนี้
ถึงได้พูดตัดบทแบบไม่ใยดี
ขอโทษนะ...
ถ้าฉันคนนี้ทำให้เธอรำคาญใจ
8 กันยายน 2548 16:20 น.
ต้นนก
มีผู้หญิงคนหนึ่งรับสาย
พูดจาน่าสงสาร
ขอร้องเถอะน่า..."อย่าโทรมารังควาญ"
เหมือนว่าฉันเป็นตัวการให้เธอเปลี่ยนไป
ดูเถอะผู้หญิง
เวลารักจริงโง่แค่ไหน
ยอมขอร้องทั้ง ๆ ที่ฉันก็อยู่ไกล
ด้วยความเห็นใจ... เลยบอกไป "อย่าเสียเวลา"
ตัวเขาเองอยู่ใกล้
แต่ฉันซิ...ไกลกว่า
จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา
คติใจของฉันมีว่า "ใครดีกว่าก็ได้ไป"