22 ธันวาคม 2548 13:13 น.
ต้นซ่า
เธอแกล้ง.หรือไม่รู้เลยจริง ๆ
ทั้งที่ทำทุกสิ่งให้ยังไม่รู้
หากเธอไม่เข้าใจ ว่ามีใครรักเธออยู่
ก็เหมือนเธอไม่รู้ว่ากำลังหายใจ
ก็เพราะรักเธอจริง ๆ
ที่นิ่ง ๆ ไม่ใช่ไม่รู้
รู้ว่าเธอก็มีคนชอบอยู่
ไม่ใช่เพราะฉันไม่รู้
ที่รออยู่เพราะรักจริง ๆ
22 ธันวาคม 2548 13:09 น.
ต้นซ่า
คืนนี้ดาวร่วงจากฟ้า
พระจันทร์เหว่ว้าจนร้องไห้
คนหนึ่งคนที่รู้สึกว่าตนไม่มีใคร
ก็เหว่ว้าหัวใจเหมือนพระจันทร์
คนหนึ่งคนเป็นอยู่อย่างไรหนอ
กลัวเหลือเกินการเฝ้ารอที่คอยหาย
คืนนี้ดาวร่วงจากฟ้าแตกกระจาย
หัวใจคนเดียวดาย..ก็เกือบแหลกสลายไปพร้อมดาว
22 ธันวาคม 2548 13:07 น.
ต้นซ่า
ฉันคนนี้ไม้ใช่คนเก่า
ที่ทำให้เธอเสร้าและร้องไห้
คำขอโทษคงไม่พอจะซึ้งใจ
แต่จะขอทำตัวใหม่เพื่อเธอ
รู้ว่ามันสายไป
ที่จะเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
ก็จะทำให้ดีเหมาะกับเธอ
เพียงแค่เธอให้โอกาสฉันซักที
22 ธันวาคม 2548 13:04 น.
ต้นซ่า
ใกล้สว่างในคืนข้างแรม
ดอกไม้แต้มกระทบลมหนาว
ฉันนั่งผิงไออุ่นของแสงดาว
ฟังเสียงนกสีขาวพร่ำคำกวี
ดึกแล้วคนที่คิดถึงคงเข้านอน
แต่ขอบตาฉันผ่าว หัวใจรอนอยู่ตรงนี้
กลางคืนเธอฝันบ้างไป แล้วฝันถึงใครนะคนดี
รู้หรือเปล่าคนนั่งอยู่ที่นี่
ร้องไห้คิดถึงเธอคนดีหลับไม่ลง
20 ธันวาคม 2548 11:54 น.
ต้นซ่า
พสุทาท้องฟ้ายังลาลับ
ดาวระยับยังหลบยังรู้หาย
แม้ตะวันยังตกหลบหลีกกาย
แผ่นผืนทรายยังรู้เปลี่ยนทิศทาง
อันสายน้ำยังถูกทรายดูดซับ
รุ้งวาววับยังลับยังเลือนหาย
คชสารยังคงรู้จักตาย
พยัคร้ายยังกลับดับชีวา
แม้นเมฆายังถูกลมเปลี่ยนพัด
ลมฝนซัดภูผาเสื่อมสลาย
น้ำกัดกร่อนบ่อนหินโค่นหักไป
แต่ว่าใจไม่เคยพักบอกรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1392
