7 มิถุนายน 2549 16:52 น.
ต้นกล้า อันดามัน
คงมิสายเกินไปในความรู้สึก
ในส่วนลึกมิรู้สึกจะหวั่นไหว
และที่รู้ก็มีเพียงหัวใจ
ยังคงมีไว้ให้ยังคงเดิม
ยังคิดถึงเสียงเพลงที่ริมทาง
อันลบรอยอ้างว้างมาแต่เริ่ม
บทกวีบางทีช่วยแต่งเติม
ฝันรางรางนั้นเริ่มเป็นเรือนรัง
คิดถึงความเรียบง่ายคมความคิด
คือเรื่องราวชีวิตคือความหวัง
คือหัวใจ คือความรู้ คือกำลัง
และนี่คือที่ตั้ง ยังมั่นคง
คงไม่สายเกินไปในความรู้สึก
ในสำนึกยังรักยังเสริมส่ง
สังคมเมืองงดงามและยืนยง
เพราะดีงามมั่นคง เช่นภูฉาย.
หมายเหตุ คิดถึง ภูฉาย ณ พัทลุง นักดนดรีฟุตบาท ในเมืองหลวง