14 กรกฎาคม 2549 21:52 น.

ท่าแป๊ะโย้ย

เรือหัวโทง
โยนตัวตามสายคลื่นขึ้นลง
สายลม  มาพร้อมสายฝน
เปียกปอน

ท่าแป๊ะโย้ย
บ้านริมน้ำ  ริมเล  
ผู้คนหาปลา  ท่องท่าทะเล
วิถีเป็นอยู่  

หอยชักตีน
มื้อค่ำ นั่งต่ำลงนอกชาน
เหมือนบ้านทั้งที่ไม่ใช่บ้าน
อุ่นใจ

ท่าแป๊ะโย้ย
เรือหัวโทงโยนคลื่น
เสียงเครื่องเรือดังขึ้น
ได้เวลาหาปลา...

1160

love

comment

7 มิถุนายน 2549 16:52 น.

คิดถึง ... ภูฉาย

ต้นกล้า อันดามัน

คงมิสายเกินไปในความรู้สึก
ในส่วนลึกมิรู้สึกจะหวั่นไหว
และที่รู้ก็มีเพียงหัวใจ
ยังคงมีไว้ให้ยังคงเดิม

ยังคิดถึงเสียงเพลงที่ริมทาง
อันลบรอยอ้างว้างมาแต่เริ่ม
บทกวีบางทีช่วยแต่งเติม
ฝันรางรางนั้นเริ่มเป็นเรือนรัง

คิดถึงความเรียบง่ายคมความคิด
คือเรื่องราวชีวิตคือความหวัง
คือหัวใจ คือความรู้ คือกำลัง
และนี่คือที่ตั้ง ยังมั่นคง

คงไม่สายเกินไปในความรู้สึก
ในสำนึกยังรักยังเสริมส่ง
สังคมเมืองงดงามและยืนยง
เพราะดีงามมั่นคง เช่นภูฉาย.

หมายเหตุ คิดถึง ภูฉาย ณ พัทลุง นักดนดรีฟุตบาท ในเมืองหลวง

3506

love

comment

20 พฤษภาคม 2549 22:06 น.

ความรักต่างด้าว

ต้นกล้า อันดามัน

จักรยาน...
จอดนิ่งอยู่หลังร้านอาหารอร่อย
เจ้าของเดินเข้าร้านอย่างค่อยค่อย
นั่งนิ่งนิ่งม่อยม่อยมองเมนู

ขอน้ำดื่มสักขวดพอแก้เขิน
พอเพลินเพลินอารมณ์กันลบหลู่
ข้าวกะเพราไข่ดาวมาลองดู
ลิ้มรสรู้เพียงอิ่มและอุ่นใจ

สาวน้อย...
ในตาหวั่นนิดหน่อยหัวใจไหว
ด้วยเป็นผู้มาอยู่จากแดนไกล
กล้ากับกลัวภายในหัวใจเดียว

เธอยิ้มรับทักทายกับชายหนุ่ม
เหมือนผ่อนคลายร้ายรุมเกาะกุมเกี่ยว
ความบอบบางข้างในอันดายเดียว
เปลี่ยนเพียงเสี้ยวพบกันในเวลา

" รู้ไหม...
เธอคือความหวั่นไหวที่ค้นหา
เพียงรอยยิ้มเพียงพบเพียงสบตา
หัวใจฉันปราถนา แต่เพียงเธอ"

เธอยิ้มรับทักทายกับชายหนุ่ม
เจ้าบุญทุ่มผู้มาฝากรักเสมอ
ข้าวกะเพราไข่ดาวเพื่อพบเธอ
คงไม่เก้อเดินกลับกับจักรยาน.

1023

love

comment

14 พฤษภาคม 2549 22:35 น.

นกกรงหัวจุก

ต้นกล้า อันดามัน

ผิวเพลงอย่างน่าฟัง
ในทุกครั้งที่ฟังเสียง
เช้าสายร่ายสำเนียง
ให้หลงฟัง จึงหลงเพลง

เสรีทุกที่ทาง
และทุกอย่างมิกร่าง - เกรง
หัวใจเจ้าบานเบ่ง
เจ้านกป่าผู้มาเมือง

หลงรักเจ้าหัวจุก
ผู้ปลอบยุคไร้แค้นเขื่อง
เสียงใสกล่อมป่า - เมือง
ไหวชีวิตได้งดงาม.

9975

love

comment

2 พฤษภาคม 2549 21:42 น.